Reacties

Ja, maar mijn reactie kan toch wat apart overkomen, dus heb ik het aangepast.

Bij boek vond ik het verhaal wat duidelijker qua genre.
In de film gebeuren meer dramatische dingen, maar werd hier meer om gelachen alsof het een komedie is. (Kan ook aan het mede publiek hebben gelegen.)

Darren Aronofsky “betrapt van het stelen van” Guy Ritchie zijn oude filmstijl.

Modernere rozen, maar wel een te volle tuin aan extra personages.

Symbolisch verhaal over zondes, maar deze zijn sneller te achterhalen dan de film ze zelf onthult.

De enige nabrander zit in je hersenen wanneer je de logica van deze film probeert bij te houden.

Clown slasher die personages goed opbouwt, maar de clown vergeet en zo een zwakkere punchline heeft.

Speelt vermakelijk in op jaren tachtig actie, maar heeft wel onduidelijkere filmmethoden en verhaalvertelling.

Unieke mysterie thriller, die goed je aandacht weet te trekken, maar meer gedetailleerde uitwerking had geholpen.

Valt wat in herhaling, maar kan ook confronteren met wat er in 22 jaar allemaal is veranderd in het leven.

Komedie-mengelmoes die op verschillende momenten bij verschillende mensen komisch werkt.

Bride Hard kopieert te veel van eerdere films zoals Bridesmaids en Spy en brengt zelf weinig nieuws.

Bij de vierde versie weet Marvel eindelijk iets écht fantastisch te maken van hun eerste heldengroep.

De film valt meer onder een moderne herhaling dan dat het echt nieuwe elementen met zich meebrengt.

James Gunn begint de nieuwe DC-films op een eigen manier, passend bij zowel zijn stijl als die van de comics.

De originele makers keren terug met hun eigenstijl en ideeën, maar ook met blik op toekomstige films, waardoor de focus van dit derde wat weg kan vallen.

Nieuwe Jurassic-film valt meer in een gemuteerde herhaling, zonder echt speciale nieuwe aspecten.

M3gan 2.0 is geen upgrade, maar meer een kopie van andere sci-fi robotfilms.

Na haar doorbraak lijkt Celine Song bij haar volgende regiewerk toch wat haar focus te hebben verloren.

F1 brengt de races uniek in beeld, maar is niet snel genoeg voor een meer uniek verhaal.

Live-action verfilming die herkenbaar blijft, maar door de langere speeltijd wat langdradige momenten kent.

Spin-off die genoeg een eigen stijl weet te creëren in de actie-wereld van de John Wick-filmserie.

Meer een losstaand verhaal voor een nieuwe generatie dan een sterke overbrugging van de voorgaande films.

Modernere live-action voor een moderner publiek, maar met herkenbare verwijzingen naar de animatie.

De achtste Mission Impossible probeert de serie groots en vermakelijk af te sluiten, maar heeft wel zijn langdradige momenten.