Reacties van Markvanutrecht

‘Beverly Hills Cop’ is een goede jaren ‘80 actiekomedie!

‘Golda’ is een film over de Jom Kipoer-oorlog gezien vanuit het oogpunt van Golda Meïr, die de president van Israël was ten tijde van deze oorlog in 1973.
Het is meer een politiek drama dan een oorlogsfilm. Verwacht daarom geen flitsende actie-scènes. Hoewel ik af en toe het gevoel had naar een docu-drama te kijken, geeft de film wel een goed beeld weer van wat er achter de schermen gebeurde in Israël tijdens de Jom Kipoer-oorlog.

Ik vond “The Martian” een goede film.
Men zou de film het beste kunnen omschrijven als “Cast Away meets Apollo 13”.
Het scenario en het acteerwerk waren dik in orde.

Het spijt me.
Het enige lichtpuntje vond ik het personage van Standartenführer Hans Landa, gespeeld door Christoph Waltz.
De meeste films van Quentin Tarantino kan ik zeker wel waarderen, maar deze vond ik echt ondermaats.

In het zenboeddhisme en in het Taoïsme wordt de nadruk gelegd op het nu, net als in de film.
Een quote van de Boeddha is:
“Loop niet achter het verleden aan, en verlies je niet in de toekomst.
Het verleden is voorbij, de toekomst moet nog komen.
Het leven is hier en nu”.
In de film zegt de hoofdpersoon ook: “Volgende keer is volgende keer, nu is nu”.
Iets anders wat herhaaldelijk in de film terug komt is wat de Japanners ‘komorebi’ noemen. Dat zijn de patronen van licht en schaduw dat door de bladeren van de bomen valt, wat constant verandert. En wat aangeeft dat elk moment uniek is. En wat ook de nadruk op het nu legt.
(Ook verandering is een belangrijk concept binnen het boeddhisme).
Komorebi wordt ook nog expliciet genoemd na de aftiteling.
Ik hoop dat ik het een en ander verduidelijkt heb 🙂

Ik vind ‘Perfect Days’ een mooie arthouse-film, over een man die een eenvoudig leven leidt en die het leven neemt zoals het komt en zoveel mogelijk in het hier-en-nu leeft, en die geniet van de kleine dingen.

(De film heeft een duidelijke zen / taoïstische benadering)

De film ‘The Monuments Men’ is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Een verhaal dat niet algemeen bekend is bij het grote publiek. Naar mijn mening is het een verhaal waard om te vertellen. En ik denk dat de makers van de film daarin geslaagd zijn.
Het is weliswaar een oorlogsfilm, maar verwacht geen actiescènes over grote veldslagen. De film gaat over een samengestelde groep van kunstkenners, in dienst van het Amerikaanse leger, die als taak hebben om kunst (en architectuur) te behoeden van vernietiging, en door de nazis gestolen kunst terug te vinden, veilig te stellen en terug te brengen waar het oorspronkelijk vandaan kwam.
Deze groep mannen hebben het wereld cultureel erfgoed een hele grote dienst bewezen. En deze film is een waardig eerbetoon.

Ik vind ‘La sociedad de la nieve’ een indrukwekkende en realistische film.
Het is bijna niet te bevatten dat het waargebeurd is.

Ik vind ‘Riceboy Sleeps’ een mooie rustige dramafilm.

Ik denk dat je live action serie “Avatar: The Last Airbender (2024)” beter niet kan vergelijken met de animatie serie “Avatar: The Last Airbender”. De hoofdlijn van het verhaal komt overeen. Maar de makers hebben de originele serie in een blender gegooid en daar nieuwe afleveringen van gemaakt. Deze serie wijkt in veel dingen af van het origineel. De originele serie heeft veel meer afleveringen per seizoen, en ook meer diepgang.
Maar als men deze nieuwe serie los ziet van de originele animatieserie, dan is het toch best een goede serie, met hele goede special effects en (over het algemeen) een goede casting.
De originele serie kreeg van mij een dikke 10, deze serie krijgt van mij een 8.

Ik vind “Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring” een hele mooie film.
De film is eigenlijk een lang zen-verhaal, of eigenlijk zou ik moeten zeggen een “koan”.
Het verhaal gaat over wederkerigheid, lijden / de last van het ego.
Door de diepere betekenis van de film, zal die niet voor iedereen weggelegd zijn.
Maar zelfs als het verhaal niet (direct) wordt begrepen, dan zullen de mooie beelden wel gewaardeerd worden, denk ik.

Ik vind ‘House of Ninjas’ een goede serie.
Ik denk dat je de serie het beste kunt zien als een ‘live action anime’.
Het heeft een aardig scenario, humor en actie. (De meeste actie zit in de laatste twee afleveringen).

Ik vind Hidden Figures een indrukwekkende emotionele film.
De film vertelt het (ware) verhaal van drie superintelligente Afro-Amerikaanse vrouwen die belangrijk werk doen bij NASA.
Maar ondanks hun kwaliteiten moeten ze zich toch extra bewijzen, en worden ze niet door iedereen voor vol aangezien.
De film speelt zich af in de jaren ‘60 van de vorige eeuw, in de tijd van de ruimtewedloop met de Sovjetunie en toen de zuidelijke staten van de VS gesegregeerd waren.

Ik vind ‘The Brothers Sun’ een hele goede serie.
Het heeft goede actie- / vechtscenes, drama en goede humor.
Ook wordt er goed geacteerd (o.a. door Michelle Yeoh) en heeft het een goed verhaal.

‘The Imitation Game’ vertelt het verhaal van het leven van de Britse wiskundige Alan Turing (gespeeld door Benedict Cumberbatch).
Alan Turing was een briljant persoon met een gecompliceerde persoonlijkheid.
De film spitst zich vooral toe op het ontwikkelen van een machine die de codes kon kraken die de Duitsers verstuurden tijdens de Tweede Wereldoorlog met de Enigma (machine).
Naast het verbijsterende verhaal is het acteerwerk ook uitstekend.

Ik hoop dat ‘Alexander: The Making of a God’ beter / accurater wordt dan ‘Queen Cleopatra’. Want die serie was een aanfluiting.

Ik vermoed dat veel ‘woke’ mensen de film een lage waardering hebben gegeven.
Ik vind de film in ieder geval wel grappig.

Ik vond het een aardige voorstelling met de rake harde grappen die we van Ricky Gervais gewend zijn.
Maar daar zit ook gelijk de zwakte.
Hij begint een beetje in herhaling te vallen.
Er komen veel oude grappen in een nieuw jasje voorbij.
Het is weinig vernieuwend.

Shaun the Sheep: The Flight before Christmas (Shaun het Schaap: Kerstavonturen) is een hele leuke vermakelijke korte stop-motion animatiefilm.
Zeker de moeite waard om even (tussendoor) te kijken.

Oppenheimer is een mooi verfilmd biografisch drama over het leven van J. Robert Oppenheimer, de ‘vader van de atoombom’. De film richt zich voornamelijk op de periode van de ontwikkeling van de atoombom en op het conflict tussen Oppenheimer en AEC-voorzitter Lewis Strauss.
De film is geregisseerd, geschreven en gecoproduceerd door Christopher Nolan, en gebaseerd op de biografie American Prometheus uit 2005 van Kai Bird en Martin J. Sherwin. Het uitstekende camerawerk was in handen van de Nederlander Hoyte van Hoytema.

Ik vind het een goede serie over de Israëlische spion Eli Cohen, die onder de naam Kamel Amin Thaabet diep wist door te dringen tot in de hoogste kringen van Syrië in de eerste helft van de jaren ‘60 van de vorige eeuw.

Hoewel ik de serie een verdiende 8 heb gegeven. Waren er voor mij toch twee minpuntjes. De serie behandeld zeer uitgebreid het verhaal van Eli Cohen als spion. Misschien iets te uitgebreid. Soms had ik moeite om mijn aandacht er bij te houden, en vroeg ik mij af of ze niet beter een lange film hadden kunnen maken.
En het tweede minpuntje was dat de hoofdrol gespeeld werd door Sacha Baron Cohen. Of het nu kwam dat hij de rol speelde met een accent, of dat hij het een paar keer had over ‘the glorious nation of Syria’, het leek wel of ik een paar keer Borat voorbij zag komen.
Ik vond persoonlijk zijn (serieuze) rol in de film ‘The Trial of the Chicago 7’ (2020) beter.

Ik vond het een matige documentaire.
In een sneltreinvaart krijg je een geschiedenis voorgeschoteld.
Ook is er constant een muziekje aanwezig, wat nogal afleid.
En er is een schrijver / historicus aan het woord, (Barnaby Rogerson), die waarschijnlijk heel veel weet van de islam, maar die toch af en toe nogal amateuristisch overkomt. (Hij noemt onder andere de Visigoten Arisch, terwijl ze Germaans waren. De Arische volken leven in wat nu Iran, Afghanistan, Pakistan en India is). Voor diegenen die al bekend zijn met de geschiedenis van Marokko en Moors Spanje, zal de documentaire best te behappen zijn. Ook zijn er wel fraaie beelden ze zien. Daarom toch nog een 5.

Ik vind de muziek van Johnny Cash wel goed, en het is een interessant persoon.
Ik verwachtte eerlijk gezegd niet veel van deze documentaire, maar hij bleek verrassend goed en interessant te zijn.
De documentaire gaat voor een deel over het leven van Johnny Cash. En er wordt toegewerkt naar een concert dat Cash zou geven in het Witte Huis, op uitnodiging van president Nixon. Nixon wilde Cash gebruiken (misbruiken) om zijn populariteit op te vijzelen. Dit alles speelde zich af in een roerige tijd van de Amerikaanse geschiedenis, eind jaren zestig, begin jaren zeventig, met de Vietnamoorlog op zijn hoogtepunt. En de Amerikaanse samenleving was zeer gepolariseerd.
(Wat dat aangaat zijn er veel gelijkenissen met de huidige tijd).
De documentaire is zeer de moeite waard.

Ik vind ‘Camp Courage’ een goede, ontroerende korte documentaire.
Het is een mooi portret over de tienjarige Milana en haar oma, die de oorlog in Oekraïne zijn ontvlucht, en allebei proberen door te gaan met hun leven, terwijl ze hun trauma’s proberen te verwerken.
Het meisje en de oma zijn afkomstig uit Marioepol, dat al eerder in 2014 en 2015 is aangevallen.
De twee worden in de documentaire gevolgd tijdens een zomerkamp.