Reacties

Een indrukwekkende, onheilspellende film, die zich afspeelt in het heden en in het verleden. Beide tijdslijnen ontwikkelen zich langzaam naar een weerzinwekkende climax.
De film draait om Eva, een introvert en getraumatiseerd geraakt meisje. De oorzaak daarvan ligt in de omstandigheden waarin Eva is opgegroeid en iets heftigs wat ze meemaakt op dertienjarige leeftijd. Wat het nog veel erger maakt is dat er niemand lijkt te zijn waarop ze terug kan vallen en ze als kind te weinig of niet ‘gezien’ wordt. Niet door haar moeder (alcoholverslaving), niet door haar autoritaire vader, niet door de moeder van Laurens (die haar als het erop aankomt links laat liggen), en, als jong meisje zodra de puberjaren aanbreken, ook niet meer door haar jeugdvrienden en enige leeftijdsgenootjes in het dorp Laurens en Tim.
Dit maakt dat de oudere Eva eenzaam een in zichzelf gekeerd is en veel mensen, mannen in het bijzonder, wantrouwt. Ze heeft weinig tekst, maar door het sterke acteerwerk is het meteen duidelijk dat het niet goed met haar gaat. Nadat ze jarenlang geen contact heeft gehad met Laurens en Tim en inmiddels in Brussel woont, krijgt ze van Tim een uitnodiging om in haar geboortedorp de opening van Tim zijn bedrijf bij te wonen. Deze gelegenheid grijpt ze aan om voorgoed af te rekenen met het verleden. Het einde van de film is daarbij wat vergezocht, maar het laat je met een ijzingwekkend gevoel achter. De muziek van Bjorn Eriksson bij de aftiteling draagt daar op niet geringe wijze aan bij.

Een mooie, goed geacteerde film die je met veel vragen achterlaat, misschien wel té veel vragen. En daar moet je wel tegen kunnen. Een film ook die je raakt, bijvoorbeeld...