Reacties

Fantastische kinderfilm waar de ouders ook graag bij meekijken.

Zorg dat je het verdriet van de film kunt dragen, kijk anders op een ander moment. Het is zeker de moeite waard om de emotie uit de film aan te gaan en te verwerken.
Niet alleen het bezit van een mens door een ander mens wordt invoelbaar gemaakt. Als bezitter zou je kunnen overwegen om normaal met dat bezit om te gaan. Maar dat gebeurt niet. In tegendeel. Er is treiterend geweld met een doel. Ontmenselijking zodat de slaaf steeds makker wordt. Het is een droevige film waarbij de regisseur flink op de emotie van de kijker werkt door afschuwelijke scenes lang in close-up door te laten lopen.

Iedereen moet eraan geloven in dit bizarre verhaal. Echte Monty Python humor, vreemde overgangen, verwarrende dialogen. Het slotlied kan gezien worden als een gebrek aan respect of goede smaak. Maar als je de ziet hoe de absurditeit erg fraai is verpakt in het goed lopende verhaal, dan past het slotlied er perfect bij. Op grote hoogten heb je de mooiste uitzichten (zal ik maar zeggen).

Een monument van een film is het. Als vagebont raakt Charlie letterlijk doorgedraaid in de machinerie. Maar eenmaal van de lopende band verlost blijkt hij nog lang niet genezen te zijn. Behalve grappig zijn er ook erg aandoenlijke momenten.
En er is een hoop te analyseren als je er zin in hebt: sociaal commentaar en sociale betrokkenheid kunnen eenvoudig worden afgeleid uit talloze scenes. Misstanden van industrialisatie en moderniteit worden getoond maar ook de ingrijpende effecten op de geestelijke gesteldheid van een mens worden weergaloos verbeeld.

Een slap verhaal sleept zich langdradig voort. Gelukkig dat Olaf af en toe z’n lijf in de strijd gooit. Het kostte me moeite om er doorheen te komen. Veel gesproken woord waar de beelden eigenlijk het werk hadden moeten doen.

Voor liefhebbers van de muziek van Radiohead zitten er enkele griezelig mooie scenes in de film. De filmmuziek van Gregoire Hetzel deed bij mij z'n werk. Het bouwt spanning op terwijl de minimalistische stijl prachtig bij de beelden past. Neem de tijd, ga zitten en blijf je verwonderen in dit aangrijpende verhaal. Wat is het toch fijn dat niet alle films uit de Hollywood-fabriek komen. Achtervolgingen en liefdesscenes ontbreken. Daarvoor in de plaats normale mensen die in allerlei emotionele situaties terecht komen of in flash-backs aan je verteld worden. De film grijpt je bij de strot.

Niet iedereen zal vriendjes worden met deze film. Er is keihard geweld, intense liefde, een mooi eind? In deze grimmige wereld? Ik heb met plezier gekeken. Wat fijn is: bepaalde onderdelen van de film liggen wat minder, maar dan komt er weer een betoverend mooi stuk (muziek). De afwisseling en het onverwachte maakte het voor mij een fijne reis om mee te maken. En daarom kan ik toch aanraden om een poging te wagen om ernaar te gaan kijken en luisteren.

Hele rustige film, eenvoudige verhaallijn. Goed spel. Wel wat braaf allemaal. Er zat een heftig fysiek moment in dat werkelijk totaal geen toegevoegde waarde had. Vreemde onderbreking van het verhaal en slechts mondeling toegelicht door de hoofdrolspeler. Toen de nieuwe paus gekozen was, begon het verhaal pas echt. Hoe gaat de maatschappij met een dergelijke keuze om? Welke dynamiek geeft dat binnen de katholieke kerk? Ik zat er helemaal klaar voor maar toen kwam de aftiteling (die nog saai was ook, maar dat heb ik niet helemaal afgekeken).

Misschien was mijn verwachting te hoog. Ik raakte niet erg geïnspireerd door wat ik zag. Het kan goed zijn dat het niet mijn persoonlijke smaak is. De film als kunstwerk zag ik er niet aan af. De brede waardering is gegund, maar het moet toch iets met je doen. Dat ontbrak bij mij.

Heerlijke film, veel humor in prachtige Parijse decors. Elke scene is grappig, maar op een subtiele manier. Alle karakters zijn karikaturen, maar toch ook zo geloofwaardig en herkenbaar. Kleine kinderlijke thema’s en grote menselijke gevoelens worden twee uur lang onophoudelijk op de kijker afgevuurd. Met heerlijke muziek en snel rebbelende Fransen. Wel fijn dat er ondertitels zijn, anders ging het spreken voor mij vaak te snel. Dat doet echter geen afbreuk aan het ritme van de film. Ga wel vanaf het begin goed zitten, het is meteen erg grappig. En mijn oude Mobylette speelt nog een hoofdrol, mijn eerste brommer waarmee ik de wereld ging verkennen. Nostalgie!

Ik vind het achteraf bijzonder dat deze film zo'n hoge beoordeling krijgt. Dat moet door het onderwerp en de vorm komen. Is er twijfel over schuld bij een verdachte? Daar wordt lang over gesproken. Het proces om tot een conclusie te komen maak je van dichtbij mee. Ongewoon op deze manier, na enkele shots moet het verhaal van een film meestal snel weer verder. Hier stagneert het verhaal steeds om zelf na te kunnen denken over argumenten die gewisseld worden. Om het spannend te houden geen achtervolging, flash-backs met enge dromen of andere franje. Niets leidt in de film af van de kwestie: schuldig?
Als je wat geduld hebt, en ook achteraf de tijd neemt voor een conclusie, dan is dit een prima, niet al te lange, film.

Artistieke beelden, fantastische rollen, vaak zeer voorspelbaar en dan toch weer erg spannend. Het drinken vloog uit m’n glas bij een bepaalde scène, dus ik leefde erg mee. Er zit nogal wat geweld in de film, maar de humor maakte veel goed. Het is een karikatuur van een oorlogsfilm, dat zal niet ieders smaak zijn.

Dit is een film die je ondergaat. Je volgt voortdurend de hoofdpersoon die probeert in Parijs wat te verdienen om de tijd door te brengen totdat zijn asielaanvraag is geregeld. De film is een artistieke eenheid waarbij Parijs van de lelijkste en drukste kant wordt getoond. De chaos bepaalt het leven van de immigrant die maar geen rustpunt kan vinden. Hoe loopt dat af?

Traag ploegt het programma zich voort. Alles wordt becommentarieerd. Zelf nadenken is écht niet nodig. Als je geduld hebt, dan werkt het wel naar een climax toe. Dat heb ik gedaan en volgehouden. Soms best grappige acteurs. Als je de platte humor kunt waarderen, dan hou je het makkelijker vol.

Door deze film moet ik denken aan een biografie over Madonna (de pop-zangeres). Voor haar filmrollen probeert ze het karakter te 'worden' dat nodig is voor haar rol in de film. Daar werd ze tijdelijk thuis een ander mens van, soms onprettig voor haar omgeving.
Daar gaat dit verhaal ook over. In hoeverre speelt Fabienne een rol en hoe is ze werkelijk? Let goed op want er zitten hints in de film die je makkelijk mist. De vraag is of je de waarheid te weten komt.
Verwacht geen spectaculaire achtervolgingen en vechtpartijen . Door gedrag en houding kan je iemand ook pijn doen en als je daar gevoelig voor bent, dan zit je ook op het puntje van je stoel.
Het is geen dagelijkse familie waar je in belandt, de filmwereld, voldoende geld en aandacht. Toch voel je je al snel thuis in de dingen die gespeeld worden, althans, zo verging het mij.

Kunstzinnige film, aantrekkelijk verhaal, speelt in Hollywood. Toen de stomme film ten einde liep kwam de hoofdpersoon in de knel. En het verhaal wordt dus in stomme-filmverwerking verteld. Ik heb met plezier gekeken. Kijken is wel noodzakelijk want je kan je hoofd niet te lang wegbuigen. Je mist dan de mimiek en de tussenteksten (zoals dat vroeger gebruikelijk was). Er zijn niet twee maar zeker drie hoofdrolspelers! Je zou
bijna over het kleine baasje struikelen...

Ik heb genoten van deze film, vooral omdat de sfeer van de stad Parijs mooi wordt vastgelegd. En dat nog wel in meerdere tijden zoals dat alleen in dromen voor kan komen. De romantiek spat er vanaf. De dialogen zijn in het Engels, dat stoorde me in dit geval niet.

Er is heel veel over deze film te zeggen, je staat snel op het verkeerde been als je er niet 'open' in gaat. Voorbeeld: de acteurs zijn niet opgemaakt, soms zelfs ongunstig in beeld gebracht. Dat maakt een rommelige indruk. Zo lijkt ook het chronologishe, niet ingewikkelde, verhaal wat op en neer te springen, ondoordacht lijkt het. Maar als je wat verder komt in de film, dan blijkt dat allemaal wel een functie te hebben. Samen met de humor en het goede spel van de hoofdrolspelers is het een prima film voor een ontspannen avond. Hij had een kwartiertje korter mogen duren, dat wel.

Indrukwekkende belevenis. Sterke karakters, overtuigend spel. De scenes kruipen in je huid.

Grappig verhaal, heel burgerlijk en braaf allemaal. Amerikaanse family-stijl. Als je toe bent aan een lieve film, zonder gedoe, dan is dit een veilige keus. En als je er over nadenkt, dan zit er nog een verhaallijntje achter het komische verhaal. Stel je voor dat jouw dag zich steeds herhaalt en dat je jezelf daarvan bewust bent. Wat zou jij doen?

Prachtig spel van de jonge hoofdrolspeelster Louane Emera. De ouders hadden van mij iets minder overdreven mogen acteren, verder prima acteerwerk. Het is een realistisch verhaal, maar dan in filmvorm geromantiseerd. De muziek van Sardou komt flink binnen als je wat gevoel hebt voor het Franse chanson. Het is heerlijk tijdverdrijf. De sfeer, taal, het landschap, de boerderij, de school: allemaal erg Frans en voor Frankrijkgangers zeer herkenbaar. Aan te raden als romantische niet al te lange film.

Dit is het type film waar je nog een poosje over napraat (nadenkt). Alleen dat vind ik al heel prettig bij dit type films. Wat ook fijn is, beelden spreken, er wordt niet zoveel in gepraat. En als dat wel gebeurt: dan doet het ertoe. Het was muisstil in de volle zaal. Na afloop bleef een groot deel van het publiek nog lang zitten. En terwijl ik dit schrijf merk ik dat ik deze filmervaring nog steeds meer ga waarderen.

Prachtige korte film, zeer heftige pijnlijke (Franse) dialogen waarbij je steeds afvraagt wat er in de man is gevaren om zo'n destructief leven te gaan lijden... Ongetwijfeld zet deze film je aan het denken.

Er wordt hoog opgegeven van deze film, goede acteurs, boeiend thema. Hoewel de humor voor het oprapen ligt, viel dat bij mij niet altijd helemaal lekker. Misschien ben ik iets te serieus om meer dan twee uur naar domme bestuurders te kijken die aan van alles denken, behalve aan de taak waarvoor ze zijn aangesteld. Dat cliché ken ik wel zo langzamerhand. En als dat eenmaal gaat irriteren, dan is 2h15m een hele tijd.

Niet erg diepgaande film naar een waargebeurde situatie. De politici waren slechts karikaturen, daar had veel meer (tegenspel) ingezeten om de film wat kruidiger te maken.