Profiel van Parsifal

De film is op het moment van schrijven 30 jaar geleden op het witte doek verschenen en staat nog best redelijk overeind. Al is er een hoop machogedoe met een keur aan clichés en onmogelijkheden. Maar dat maakt 'm juist ook weer leuk. Het geeft een leuk tijdsbeeld. Niet alleen van bijvoorbeeld San Francisco (met de onvermijdelijke tramcrash en het 'lollige' commentaar van de trambestuurder), het onvermijdelijke, mooie vriendinnetje van de hoofdpersoon dat alles met ingehouden adem en dom commentaar vanaf de zijlijn mee beleeft, maar ook van hoe films toen gemaakt werden en wat toen leuk werd gevonden. In dat opzicht zal het op niet al te lange termijn toch een museumstuk worden.

Mooi en integer oorlogsdrama, semi-documentaire. De hoofdpersoon is rond 2020 overleden als een van de weinige overlevenden van haar familie. Vanuit haar perspectief en met haar commentaar kijken we terug op het vooroorlogse Polen en Polen tijdens W.O.II. Beklemmend. En nog altijd een van de grootste misdaden tegen de menselijkheid.

Maar de moderne tijd laat zich ook bepaald niet van haar goede kant zien.

Zeker niet slecht of zo, maar deze serie is toch een beetje 13 in een dozijn. Maar het verveelt niet en het acteren is in orde.

Gewoon een lekkere misdaadserie over een lekker foute familie die in drugs handelt. En ja, soms maak je vrienden, maar die kunnen zich ook zomaar tegen je keren als zakelijke belangen de doorslag gaan geven. Misschien bewandelen we hier en daar platgetreden paden, maar 'alles in allem' is het zeker de moeite waard. Het is allemaal goed gedaan!

Drakerige actiefilm. Het begin is nog veelbelovend, maar eenmaal op de brug zijn er louter domme (geweer)gevechten en platte conversaties. De slechterik is ook nog eens een hele slechte acteur, waardoor het geheel toch eigenlijk niet te pruimen valt. Vooruit, als je even zin hebt in een clichématige, tweedimensionale actiefilm en lekker achterover wil leunen, zonder de grijze massa in je hoofd te hoeven aanspreken ...