Reacties

Het zal vast wel een mooie serie zijn, maar omdat er geen voice-over is en alleen kleine tekstballonnetjes met informatie, ga ik niet 4x ruim 2 uur naar gekmakende eentonige deuntjes zitten luisteren terwijl ik kijk. Ik heb 't na 20 minuten opgegeven.

Fantastisch mooie documentaireserie over het leven van (zeer) jonge dieren in het wild in de gehele wereld: van noordelijk Canada, centraal Afrika, de kust van South Carolina tot de kusten van Antarctica. Grizzlyberen, koningspinguïns, leeuwen, tuimelaars, poolvossen, orang-oetangs en veel meer diersoorten van baby tot 'tiener', beschermd door hun moeder of soms beide ouders. De lessen die zij aan hun jongen geven zijn soms wat hardhandig, maar noodzakelijk om het kroost te leren zelfstandig te zijn. Prachtig om te zien hoe een 'pinguïncrèche' eruit ziet en dat dolfijnen ook aan land kunnen jagen is fascinerend om te volgen.

Neerbuigende presentator die spot met de overtuigingen van lokale bewoners. Maar behalve dat, welke malloot gaat vrienden van moordenaars ontmoeten of zichzelf blootstellen aan radioactieve straling? Dat is geen toerisme, dat behoort een enkeltje gekkenhuis te zijn.

Shockerende, maar ook emotionele documentaire over het egoistische en volgens mij criminele gedrag van massadonor Jonathan Jacob Meijer.

Best aardige film, al was hij op sommige punten behoorlijk voorspelbaar. Maar ach, dat kleine gebrek werd ruimschoots goedgemaakt door het samenspel van twee van m'n favoriete acteurs: Julia Roberts en George Clooney.

Mooie en zeer gedetailleerde 8-delige serie die verslag doet van de kernramp bij Fukushima. Niet alleen de zakelijke feiten, maar vooral de menselijke kant worden extreem goed belicht. De angst die medewerkers voelden, de wanhoop toen koelen niet lukte, de driftaanvallen van de premier tot het intense verdriet van de moeder van de omgekomen Koki, een van de twee directe slachtoffers van de ramp. Dat kernernergie in de toekomst van ons allen zit, lijkt mij niet meer weg te denken. Maar laten we hopen dat overheden, bouwers en wetenschappers van de Fukushima kernramp hebben geleerd, zodat we niet alleen weten hoe een kerncentrale in bedrijf te brengen en te houden, maar dat we ook weten hoe te handelen als het misgaat.

Prachtig mooie beelden, soms van ongelooflijk dichtbij, laten het leven van enorm veel verschillende dieren zien en hoe al dat leven met elkaar verbonden is. Toch 'maar' een 7. Waarom? Omdat zowel de stem van Cate Blanchett als de door haar uitgesproken teksten mij een gevoel gaven weer terug te zijn op de middelbare school met biologie- en natuurkundelessen.

Interessante combinatie van mogelijk waarschijnlijke en geloofwaardige verklaringen voor het verdwijnen van MH370, gecombineerd met een fors aantal groteske complottheorieen, sommige echt heel bizar.

Prachtige beelden van dieren die ons soms grotendeels onbekend zijn zoals manenwolven en grotvissen. De hele serie wordt - op zijn eigen ietwat afstandelijke wijze - verteld door Sir David Attenborough.

Bizar. Dat woord dekt de lading van deze zware documentaire het best. Hoe gestoord ben je, als je naar oorlogsgebieden gaat? Normale mensen gaan naar een Turks resort, de Griekse eilanden, een stedentrip in New York, of als ze iets bijzonders willen doen op safari in Tanzania of Zuid-Afrika. Dat geldt niet voor de vier oorlogstoeristen in deze docu. Waar anderen een selfie maken bij een mooie waterval of een zwembad, zie je hier 'dit ben ik met een AK-47', 'aan het front in Syrie' en 'ik zag op het vliegveld in Jemen iemand worden doodgeslagen'. Dit soort idioten zouden eigenlijk voor hun eigen bestwil moeten worden opgesloten. Ze brengen niet alleen zichzelf in gevaar, maar ook anderen, zoals in Jemen waar 2 toeristen 20 gewapende beveiligers nodig hadden om er te kijken en weer veilig uit te komen. Wat als er een bom ontploft was? Zeg je dan tegen de partners en kinderen van de slachtoffers 'Sorry, ik zocht gevaarlijk avontuur?'

Ik twijfelde of ik een 8 zou geven voor de beelden zelf of een 2 voor de inhoud vanwege deze idioten. Ik heb gekozen voor het gemiddelde van die 2: het is een 5 geworden.

Prachtige docu met ontzettend mooie beelden van al deze vogels. De voice-over van Stephen Fry - soms behoorlijk dubbelzinnig ('voor sommige dames doet lengte ertoe') - en toepasselijke muziek, af en toe neigend naar ophitsend.

Deze film staat niet op SkyShowtime (29/8/24). Wat er wel over hetzelfde onderwerp op staat is de documentaire uit 2022: Munich's Black September.

Al jaren niet meer religieus en toch blijf ik deze film prachtig vinden. Ik zing zelfs zachtjes alle teksten mee. :-)

Verbijsterend. En tegelijkertijd heb ik gefascineerd zitten kijken. Ik - als agnosticus leunend naar atheisme - begrijp niet hoe mensen in een goddelijk wezen dat hen hersenen heeft gegeven kunnen geloven, zó achter iemand aan kunnen lopen, als lammeren richting slachtbank, zonder die hersenen te gebruiken. Zelf nadenken, zeker als je weet dat jouw echtgenoot er nog zo'n 50+ echtgenotes op na houdt, dat lijkt toch niet te veel gevraagd?

Zeer matige film over wat een goed antwoord op een interessante vraag had kunnen zijn. Er wordt veel over 'Mark' gesproken, maar nauwelijks over hun eigen visie op het geloof zoals in de synopsis staat.

Zoals zo veel muziekdocumentaires: te veel geklets en te weinig muziek. Jammer, want met een andere mixage had het wél het potentieel.

Ik heb het filmpje niet bekeken omdat het, hoewel als drama gecategoriseerd, een horrorfilmpje blijkt te zijn volgens de titelpagina en dat is een categorie waar ik absoluut niet van houd. Misschien dat iemand dit kan wijzigen?

Flauwe animatie over 3 volwassenen die hun sok ophangen zodat de Kerstman er cadeautjes in kan doen.

Bizar dekt de lading niet: terwijl je vrouw zwaargewond in een weiland ligt, ga je koffiedrinken bij de mensen die naast dit weiland wonen? (Wier gastvrijheid overigens vijfentwintig gulden kost.) En dan inderdaad bureaucratie óver de top, tot landmeters aan toe.

Animatie uit 1934 (en dus politiek incorrect) waarin binnen 9 minuten ongeveer alle vooroordelen en gebruiken over en van Nederland en de Nederlanders voorbij komen: een molen, klompen, klederdracht, eten om 6 uur, zuinigheid/gierigheid, karnen van melk en roken uit (Goudse) pijpen met lange steel, allemaal vanuit de 'little Dutch mill on a little Dutch hill'. Zelfs toen al hadden de Yanks het mis.

Lieve animatie over een jongetje dat via tekeningen zijn dementerende opa weer herinneringen geeft en over hoe hijzelf via tekeningen zijn opa herinnert na diens dood.

Flauwe oorlogsversie van het Assepoestersprookje met een imho absoluut niet aantrekkelijke prins.

Half-ondertiteld (uit het Frans) bizar filmpje over een aantal wetenschappers die tijdens een tijdreis hun tent verliezen en daarmee de toekomst van de Azteken volledig op z'n kop zetten.

Schitterend! De niet-zo-ingenieuze wijze waarop Wile E. Coyote de Roadrunner wil vangen én hoe hij elke nét niet doodging, zelfs niet als een rotsblok van een paar ton op hem viel, heeft me meer dan eens de tranen over m'n wangen laten lopen. Dit soort cartoons blijven gewoon leuk, denk ik, ongeacht de leeftijd van de kijker.

Soms verandert smaak in de loop van je leven, maar dat geldt niet voor Bugs Bunny. Als kind vond ik die schitterend en nu, héél veel jaren later vind ik dat nog steeds. Ik zal misschien vroeger niet alle humor hebben begrepen, maar 'What's up, Doc?' is een uitspraak die toch echt is blijven hangen.