Reacties

Leuk begin, flauw einde.

Ik heb geen 120 seconden nodig om te schrijven wat ik van dit filmpje vind: slecht.

Een wijze les in 4 minuten (alhoewel een tikkeltje voorspelbaar).

Ik had meer satire verwacht bij een filmpje met deze titel en het gebrek daaraan maakt dat ik het saai vond.

Grappig om te zien hoe twee verschillende vormen van angst in een lift tot uiting komen.

Ik ben dol op Japan, maar deze film laat zien waarom ik een hekel aan Tokio heb. Metroduwers, bah.

Hoe neem je een lijk mee in de lift zonder dat iemand doorheeft dat het om een dode gaat?

En dan de volgende....

Ik weet niet wat ik erger vind, de schok om de misdaad aan het begin van de film of de kilheid van het gezin die een mentale instorting van de hoofdrolspeler veroorzaakte aan het einde. Misdaad valt soms nog te begrijpen, maar zo'n enorm gebrek aan empathie niet. Indrukwekkende film.

Tja, aardige ontmoeting tussen twee mensen die met hun handen op hun dijbenen drummen, maar is dat genoeg om een filmpje over te maken? Mwah.

De cameo's van Bjorn en Benny zijn voor fans natuurlijk leuk om te zien en hoewel de eerste film vanwege de muziek er nog wel mee door kon, met dit nóg flauwere en meer vergezochte verhaal, is ook die muziek niet meer voldoende om de film over de streep van een voldoende trekken.

Leuke liedjes, al zijn die voor een doorgewinterde Abba-fan als ik natuurlijk een slap aftreksel van the real deal. En hoewel het verhaal enorm vergezocht en onzinnig is, krijgt de film - juist vanwege de muziek - toch nog een 8- van mij. Daarnaast is het zien van steracteurs als Streep en Brosnan altijd een plus.

Hartverwarmende film over de ietwat ongepolijste Erin Brockovich die met lef en vooral veel doorzettingsvermogen strijdt voor het bestaan en overleven van haar gezin.

Oud sprookje in een getekend jasje.

Bijzondere film van 15 minuten over de meningsverschillen tussen 2 ouders over hun zoon die schijnbaar comateus is. Later blijkt hij elk woord gehoord te hebben en het onverwachte einde maakt het moeilijke duidelijk.

Niet het 'Ministry of Silly Walks' maar het 'Ministry of Food' legt uit wat kokosnoten met paarden te maken hebben. Briljant!

Oud of niet, de 2 seconden van dit filmpje 10x herhalen (YouTube) maakt het er niet leuker of interessanter op.

Over de kopzorgen van papa-lamp over de capriolen van zoonlief-lamp. Een glimlach waard.

"Heb je ooit geld van je werkgever gestolen?
"Nee!"
-beep-
"Oké, ja."
"Hoeveel?"
"100 dollar."
-beep-
"Oké, ruim 44.000 dollar."
En zo nog een aantal oncomfortabele maar wel grappige vragen en antwoorden.

Het filmpje is voor 2 minuten flauw, maar de laatste 5 seconden zijn wel grappig. Maar net als B3RT0 schreef: volgepropt met clichés.

Grappig! Hoe pesten en bespotten tot onverwachte gevolgen kunnen leiden.

Volgens dit filmpje beslissen twee voorhistorische monsters in onze hersenen over de vraag of we een augurk bij onze hotdog willen of niet. Leuk? Om in 'monsterstijl' te blijven: ja, nee, jaaa, nope, jahaa, hmm, nee!

Schitterend! Ik stel een alternatieve titel voor: "De avonturen van een elektrische tandenborstel."

Een dikke kat met een - naar het schijnt - door de duivel bezeten staart. Ik heb wel betere Disney-producties gezien.

Flauwe animatie over 2 figuurtjes die van een aanplakbiljet stappen.

Hoe 2+2 extremistisch kan zijn met een fantastische twist aan het einde. Aanrader!