Reacties van jotofilm - FilmVandaag.nl

Op zoek naar een draagmoeder ontdekt de vrouw van een echtpaar, dat verliefd wordt op de kandidate. Mooi gefilmd, maar wat trage film

Aardige documentaire over de realisatie van de "floating piers" op het Iseo meer in Italië , een van de laatst kunstwerken van kunstenaar Christo. Mooi om te zien, dat de artist werkt, zonder zich schijnbaar de logistiek en de commercie te realiseren, die zijn kunst vraagt en nodig heeft. Daarvoor zijn de anderen, een heel team van mensen, die zich uit de naad werken om de projecten gerealiseerd te krijgen.

Flauwe film, waarin de 45-jarige Margaux zichzelf tegenkomt op 30-jarige leeftijd. Tijd voor wijze levenslessen aan de jongere en ontdekking van de missers van de oudere. Een best leuk gegeven, maar er wordt nauwelijks wat mee gedaan, zodat een saaie film overblijft.

De muziek is natuurlijk niet kapot te krijgen, daarom is het jammer, dat te veel songs hinderlijk onderbroken worden door "talking heads" , hoe interessant het ook is, wat ze vertellen.Verder een aardige compilatie van oude film- en tv opnamen.

De muziek is natuurlijk niet kapot te krijgen, daarom is het jammer, dat te veel songs hinderlijk onderbroken worden door "talking heads" , hoe interessant het ook is, wat ze vertellen.Verder een aardig compilatie van oude film- en tv opnamen.

Een duivelskind! Nou, dat hebben we al 100 x gezien en ook 100 x beter.Hier wordt weer cliché op cliché gestapeld, terwijl het uitgangspunt : een adoptie meisje probeert zich in een pleeggezin staande te houden ondanks alle angsten,die er bestaan om weer weggestuurd te worden. Een mooi thema voor wat een psychologische horror hadden kunnen zijn. Maar helaas, daar wordt weinig mee gedaan.

Aardige satire op de Amerikaanse politiek in het algemeen. Geen echte dijenkletser en op sommige punten toch weer typisch Amerikaans. Het geheel blijft te veel hinken op 2 gedachten: romcom of harde satire. Jammer, gemiste kans!

Dit wordt niks, dacht ik in het begin, maar daar kwam al gauw verandering in. Een mooie film, waarin een 15-jarige jongen, die net bij een pleeggezin is weggelopen,, zijn aan de drugs verslaafde moeder probeert te helpen, die weer zwanger is. Door de vele close-ups en medium shots zitten we hem dicht op de huid en zien we de langzame toenadering. Het einde is dan te bizar voor woorden

Aardige, wat sentimentele familiefilm over een gezin, dat zich moet hervinden, nadat de moeder een dwarslaesie heeft opgelopen Een ekster, die zo ongeveer huisdier wordt, is hierbij een doorslaggevende factor.

Bijzonder te ontdekken, dat de Franco-tijd ook vandaag de dag nog zoveel tegenstellingen in de Spaanse bevolking oplevert. Eigenlijk staan de facisten nog steeds tegenover de socialisten/communisten. Geen gewapende strijd meer, maar nog steeds vliegen de verwijten over en weer. Dat is goed te zien in deze docu, als de regisseur de dood van een socialistische strijder wil reconstrueren. Partijen staan weer recht tegenover elkaar

Als stijloefening wel aardig, maar het zouden zomaar een paar scenes uit een ander en langer verhaal kunnen zijn. Dus ja als examen opdracht waarschijnlijk goed geluk, maar je kunt hier nstuurlijk nooit de markt mee op.

De hoop,Zuidafrikaanse soldaten, door middel van het hen laten naspelen van de lijdensweg vsn Christus, inzicht te geven in hun wandaden, lukt niet op alle manieren. De zwarte soldaten, die voor de Apartheidsregering werkten, zouden dmv. het naspelen van het bijbelverhaal, inzien welke fouten ze gemaakt hadden.Door het spel gaan ze wel praten over hun leven en dan komen de vreselijke gebeurtenissen ruim ter sprake.
Jammer, dat de regisseur te veel aandacht aan dat nagespeelde lijdenswegverhaal besteedt. De interviews zijn krachtig genoeg om de hoofdzaak van de film te zijn. Het simpele toneelspel stoort daardoor eigenlijk te vaak.

Niet om over naar huis te schrijven, deze verhalen in een verhaal. Echt spannend wilde het maar niet worden bij het derde verhaal werd al spoedig duidelijk hoe de vork in de steel zat. Advies: Kijk Shutter Island van Martin Scorcese maar.

Prachtige film. Zou verplichte lesstof op het voortgezet onderwijs moeten zijn !

Een teruggetrokken boekhandelaar, die net van zijn vrouw gescheiden is, een alcoholprobleem heeft en in staat is,zich alles te herinneren wat hij leest of ziet, rijdt per ongeluk een meisje aan. Het meisje wordt opgevoed door een alleenstaande moeder, die eigenlijk geen benul van opvoeden heeft, nee eigenlijk zelf nog een kind is. Niet in staat, haar dochter, die niet meer praat, in het ziekenhuis te bezoeken, neemt de boekhandelaar de taken over Een sombere film, die ook uiteindelijk geen verlichting brengt, maar bijzonder goed geacteerd!

Opmerkelijk, een film, waarin ogenschijnlijk niets bijzonders gebeurt en waar je toch 2 uur lang geboeid naar kijkt. Rustig en vredig kabbelt het verhaal over 4 zussen voort door de seizoenen. Mischien staan die zussen wel voor de seizoenen met ieder hun prettige en minder prettige kanten.Het geheel is beeldschoon verfilmd en ook de klassieke score past wonderwel. Ik was dan ook verbaasd te lezen, dat het de verfilming van een Japanse Mangastrip is!
In ieder geval zeer de moeite waard.

Een grabbelton aan ideeën, maar veel beter dan deel 1 wordt het niet.De horror is helemaal ver te zoeken, want, als je na iedere keer vermoord te worden of zelfmoord te plegen weer wakker wordt, word je als kijker natuurlijk ook niet meer verrast. Sommige zgn. komische scenes zijn helemaal te gênant voor woorden. Keuzes maken zou het dringende advies zijn.

Typisch Britse film, die een mooi , vergeten verhaal vertelt over een archeoloog die belangrijke opgravingen deed, maar daar nooit de eer voor kreeg.
Ralph Fiennes is weer uitstekend.

Het wordt hommeles, als een echtpaar een oude vriend , die ondertussen een nationale TVheld is geworden, uitnodigt, om samen met zijn vriendin te komen eten De broer van de vrouw van het echtpaar woont nl. ook in huis en die had een vroegere relatie met die vriendin. Alle frustaties komen boven, als de verschillende personages weer even in de keuken moeten zijn. Aardig gegeven, goed gespeeld, maar wel duidelijk een toneelstuk, dat zich uitsluitend in de keuken afspeelt.

In principe een simpel verhaaltje, vele keren eerder verfilmd. Zelfs wie is de mol is zo'n soort spel .Want dat is het in principe: een spel van 6 tegen 6 of zoiets en maar kijken , wie wie afmaaktl. Eindstand 2-0 De iets mindere boeven hebben het gewonnen van de monsterboeven. Nou, geweldig allemaal!

Mike Figgis, wow, ik had dus wat verwacht... Nou, dat viel tegen. Eigenlijk een saaie talking heads reportage van een schilderende Ron Wood, die zijn leven doorneemt. Als je gek bent op de muziek is het misschien nog wel te pruimen (alhoewel er weinig muziek in zit), maar anders is het een hele zit.

Psychologische horror, die mij in de verte aan Polanski's Repulsion deed denken. Goed geacteerd. Snap niet waarom zo'n film niet verder komt dan het Imagine filmfestival.