Reacties

Fantastische film van begin tot eind: van script tot acteerprestaties, cameravoering tot muziek, alles klopt. Mega relevant voor de huidige Amerikaanse samenleving, zonder belerend of betweterig over te komen. De boodschap om nooit op te geven spreekt me bovendien erg aan. Tot slot wil ik zeggen dat de autoscène tegen het eind een van de beste scènes is die ik heb mogen aanschouwen in de bioscoop.

Op een tweetal spannende scènes na vond ik dit vervolg niet erg interessant. Dat komt voornamelijk omdat ik het geheel niet echt vernieuwend meer kan noemen, terwijl het eerste deel dat wel was.

Een stap terug ten opzichte van de eerste film. Het is naar mijn smaak allemaal net iets te over-the-top, bijvoorbeeld het overmatige gebruik van slow-motion. De actie is goed, zeker de motorscènes, maar daartegenover staat dat de nieuwe karakters niet blijven beklijven.

Een zeer goede spionagethriller die veel films heeft geïnspireerd. De spanning in de drie grote actiescènes is om te snijden dankzij de goede muziek en het sterke montagewerk. Ook is het geheel op een interessante manier in beeld gebracht. Het einde is een beetje afgezaagd en het plot dat de drie grote scènes verbindt is niet al te interessant, maar deze film blijft zeker de moeite waard.

Als tiener vond ik deze film fantastisch, maar inmiddels is veel van de humor gedateerd. Toch verscheen gedurende de speeltijd regelmatig een lach op mijn gezicht. Het plot is voor tachtig procent overgenomen van Scream en gezien die film ook grappig is, zou ik aanraden om het bij het origineel te houden.

Dit was de eerste keer dat ik deze film heb gezien, terwijl ik parodie Scary Movie vroeger vaak heb bekeken. Dat zorgde voor een vreemde kijkervaring. Ik was goed bekend met de plot en de karaktertypen waardoor de plotwendingen in Scream niet echt meer als een verrassing kwamen. Toch heb ik me goed kunnen vermaken met het script dat erg bewust is van topoi in slasher-films. Dat de karakters ook goed op de hoogte zijn van horrorfilm clichés zorgt voor een leuke dynamiek.

De gevechtschoreografie en de stunts zijn zo fenomenaal in deze film dat het zwakke verhaallijntje en de rare bijkarakters de pret niet kunnen drukken. Deze film is een fantastische reclame voor Muay Thai en zet Tony Jaa op de kaart als actieheld. Mocht je net zo'n fan zijn van de stunts als ik, zoek dan vooral de making-off en trainingsbeelden op. Het resultaat na jaren van oefenen mag er zijn.

De makers van deze documentaire proberen niet per se expliciet om de geïnterviewden voor schut te zetten (dat doen ze zelf al genoeg), maar de film geeft me wel het gevoel dat hier mensen met mentale problemen uitgebuit worden voor het vermaak van de kijker.

De dialoog en de acteerprestaties in deze film zijn top. Verschillende quotes zijn zo goed, dat ik er nog steeds lachend aan moet terugdenken. De manier waarop de thema's liefde, seksualiteit en relaties behandeld worden is erg uniek, maar moet je wel liggen. Ik kan de humor hier grotendeels waarderen, maar het is duidelijk dat niet iedereen kan lachen om deze onderwerpen.

Ik ben absoluut geen fan van de stijl van het filmmaken in deze typsiche Netflix-documentaire. Het verhaal is wel erg interessant en de onthullingen komen op de juiste momenten. Wel denk ik dat dit verhaal beter tot zijn recht zou komen in een korte documentaire of een krantenartikel.

Deze film faalt als documentaire. De regisseur krijgt exclusieve toegang tot Alan John Miller, de centrale figuur in de film, maar is te bang om echt kritische vragen te stellen. Ik kende deze gereïncarneerde Jezus niet, maar blijkbaar is hij erg negatief in het nieuws verschenen. Om dan niet veel dieper te vragen dan "geloof je in het bestaan van dinosauriërs?" is erg laf.

De centrale figuur is, los van het feit of het allemaal waar is wat hij zegt, erg interessant en kan goed vertellen. Maar ook hier doet de regisseur niet veel meer dan ja knikken en luisteren. Om dan de film te eindigen met de boodschap dat Alan John Miller geen contact meer wil met de filmmakers omdat ze te kritisch zouden zijn geweest in de film, komt lachwekkend over.

Een goede documentaire over watertekorten in Zuid-Afrika. Ik vind deze film vooral sterk omdat het mij aan het denken heeft gezet over de manier waarop ik met water om ga in huis. De docu heeft daarvoor niets anders nodig dan de verhalen van mensen die met een beperkte hoeveelheid water per persoon moeten leven en dus juist geen expliciete wijzende vingers.

Het verhaal en de karakters deden me allemaal vrij weinig. Zonder dat deze film de origine van de Fantastic Four opnieuw laat zien, voelde alles toch erg vertrouwd en dat maakte het saai. Pluspunten zijn de jaren 1960 setting, het productieontwerp en de muziek.

Een documentaire over een voor mij oninteressant onderwerp boeiend maken is een knappe prestatie. Het grootste pluspunt van deze film is de keuze voor een viertal innemende personen om te volgen. De manier waarop zij zich ontwikkelen is erg goed in beeld gebracht en de docu is goed gemonteerd zodat de vaart er goed in blijft.

Helaas een tegenvallende film. Het tempo klopte niet en sommige actiescènes voelde wat geforceerd. Alsof de filmmakers niet goed wisten of ze nou een actiefilm of een drama aan het maken waren. Ook de muziek paste niet altijd bij het tempo van de scène. Naast wat leuke visuele trucs en goede kindacteurs vond ik hier niet veel aan.

Als kind vond ik deze film hilarisch, nu ik jaren later weer keek, klikte de humor een stuk minder. Het absurdisme is leuk, maar de visuele effecten zijn inmiddels zo gedateerd dat het me uit de film haalde. Het concept van kung-fu voetbal werd wel creatief behandeld.

Wat een verademing om een superheldenfilm te zien die het concept zo omarmd. Het is niet nodig om alles zoveel mogelijk op onze wereld te laten lijken. In dit filmuniversum bestaan superhelden al langere tijd en vindt iedereen het normaal om aliens door de stad te zien wandelen. Dat kan voor een casual publiek wat veel zijn om te verwerken, maar voor een ervaren filmkijker moet dit een welkome verandering zijn.

Het verhaal dat zich in deze wereld afspeelt, is goed geschreven, vol vaart en humor. Ook wordt de boodschap van Superman goed uitgewerkt: hoop. De karakters zijn interessant en memorabel (vooral Krypto is een schot in de roos) en alles is vol kleur in beeld gebracht. Dit belooft veel goeds voor de rest van de DCU-films!

Het is duidelijk dat dit script een verzameling is van eerdere ideeën die nog op de plank lagen. Denk vooral aan de rivierscène met de T-rex, die recht uit het boek Jurassic Park komt. Het plot is een slap excuus om deze eigenlijk losstaande scènes aan elkaar te rijgen. Ondanks dit simplistische verhaal kon ik me prima vermaken, zeker gezien de actie goed uitgewerkt was.

Wat een leuke manier om met obscure stripboekkarakters om te gaan. James Gunn slaagt erin om figuren als Polka-Dot Man en Ratcatcher menselijk te maken, zodat je echt om ze gaat geven. Daarnaast zit het ook goed met de humor en hebben de actiescènes een creatieve twist. Ergens in het midden was de vaart even uit het verhaal, maar het einde maakt veel goed.

Een slechte documentaire over een interessant onderwerp. Ik zat niet te wachten op een stel lollige Amerikanen die klaagden dat hun luxueuze cruise verpest werd. Het meer interessante aspect van het verhaal - wat ging er technisch mis, hoe reageerde het bedrijf - kreeg nauwelijks aandacht.

Deze film is erg goed in het 'foreshadowen' van latere gebeurtenissen. Soms misschien iets te goed, zodat het haast verplicht is om de film een tweede keer te kijken om alles door te hebben. Het stoorde me dat zoveel zaken pas betekenis krijgen wanneer je weet waar de film naartoe wil. Het geheel is prachtig in beeld gebracht en het gebruik van maquettes is super. Verder zitten er genoeg 'creepy' beelden in de film om je nachtmerries te geven.

Conclusie: Veel van wat Ari Aster hier probeerde te doen, heeft hij geperfectioneerd in Midsommar.

Net als de Discovery tegenhanger is ook dit een goede informatieve documentaire. Ditmaal ligt de nadruk iets meer op het bedrijf Oceangate en de misstanden in de bedrijfsvoering. Interessant, maar het ritme van de film viel tegen.

Een informatieve documentaire over de technische mankementen van de onlangs verongelukte onderzeeër Titan. Een erg interessant verhaal, dat in een veilige/bekende vorm gepresenteerd wordt.

Een erg goed geschreven inkijk in de relatie tussen religie en het milieu. Ethan Hawke speelt een sterke hoofdrol en het geheel is op een bijzondere manier gefilmd. Zo nu en dan raakte ik de draad een beetje kwijt, maar door de kwaliteit van het script was het niet moeilijk terug in het verhaal te raken.

Een prima kort verhaal in een wereld waar dinosauriërs vrij rondlopen. Genoeg spanning in dit tussendoortje.