Reacties

Huiveringwekkend. Deed even denken aan Alain Resnais’ ‘Nuit et Brouillard’ - en het Gaza van nu: De mens is een wolf voor de mens.

Aka: A winner is seen at the start. Haar tweede speelfilm heet Etc.

Aka: The strange case of dr Jekyll and miss Osbourne. DVD/BluRay op het Britse label Arrow Video. Dit schijnt de ongecensureerde versie te zijn. Een waardig eerbetoon aan de op 23 november jl. overleden Udo Kier (1944-2025).

Drie jaar gevangenisstraf voor femicide en de kinderen, die beide ouders verliezen, krijgen - na een nacht in de politiecel -levenslang.

Niet slechts voor de kids, met in de hoofdrol een witte dromedaris (want een bult 😀).

Aka: Mourning; genomineerd voor Best Emerging Director op het IFF Locarno 2024.

DVD op het label Contact film (CFDVD 1103).

Niet ieders cup of tea: Straw Dogs op z’n Kazachs: rape, hit and run. Na haar debuutfilm Bad Bad Winter uit 2018 is dit de tweede speelfilm van de regisseur, opnieuw met cameravrouw Aigul Nurbulatova. Gezien op het ENNF 2025; wat nablijft is de schreeuw van de pauw. Het blijft voor mij een raadsel waarom, met zoveel talentvolle filmmakers, er zo weinig films uit Kazachstan hier te lande te zien zijn.

Een liefdesverhaal dat wordt overschaduwd door een crime story, met een glansrol van een ijzige Julia Roberts die als een mot verblind op de verzengende vlam - die ene vaste aanstelling - afvliegt.

Eerder een docu (want autobiografisch verhaal van de regisseur) dan een speelfilm over een gezin in crisis, waarvan de oudste zoon van jongs af aan een persoonlijkheids-aandoening heeft en suïcidaal gedrag vertoont. Welk ‘etiket’, vgl. ODD, nog meer op hem geplakt kan worden, is mij niet duidelijk geworden. Ook is voor mij de (fact of fiction-)vraag of de vrouwelijke hulpverlener met camera, op wie de film zich later focust en die over hem een rapport inzake uithuisplaatsing opmaakt, de zus is die op volwassen leeftijd herinneringen ophaalt, of van Jeugdzorg is en zich daadwerkelijk over hem ontfermt: verleden, heden en toekomst overlappen elkaar in fragmentarische, diffuse, poëtische beelden van cameravrouw Maya Bancovic. Hoe het ook zij, de film kreeg de jongerenjury Award op het Leids IFF 2025. Ook winnaar van de Swatch First Feature Award op het IFF Locarno 2025 en Best Canadian Discovery Award op het TIFF 2025. Ik heb kennelijk iets gemist: de hulpverlener met camera moet, bij nader inzien, wel de regisseur zelf zijn, die in een reis door het verleden haar eigen ouderlijk gezin onder de loep neemt, als een Droste-effect, verweven in haar autobiografische memory lane. In mijn ogen een niet geheel geslaagde gimmick.

Nihilistisch depri-daklozenportret. Dat de hoofdfiguur zo irritant, onsympathiek, manipulatief - en allesbehalve clean - is, helpt ook niet mee.

Voor liefhebbers van een politieke film vol symboliek tegen de achtergrond van Lagos, 1993, stad van eenzame angst, en hoop, die het noodlot - in de gedaante van de junta - tart. Democratie in Nigeria wordt gespeld als Democrazy.

In een woord: gestoord. Als de film voor pakweg de helft was ingekort: prettig gestoord (twee woorden).

De hoofdpersoon heet Lucia. Dat zal geen toeval zijn: de Heilige Lucia had, volgens de legende, aan Jezus beloofd voor altijd maagd te blijven. De Lucia in de film worstelt nog met de vraag of het celibaat - ‘de aanraking van Jezus’ -een reële keuze is …

Amour fou van een jongen van 15 jaar op zijn roodharige vrouwelijke collega in het badhuis met het zwembad als metafoor voor zijn natte droom. In een concurrentiestrijd met de populaire, handtastelijke badmeester,
zet hij, in een bijna surrealistische sfeer in het uitgaanscentrum Soho, met de schoonheid van de vrouw in haar felgele regenjas als destructief element, alles op alles om haar voor zich te winnen …

‘Terms of Endearment’ op z’n lesbo-Belgisch. Naar het autobiografische boek van Fleur Pierets; eerder een docu dan een speelfilm.

Flitsende film over vader-zoon-relatie met als thema: het leven is een carnaval.

Weirde intrigerende film, niet zozeer vanwege de gangsterbaas met de oudste baby ter wereld of het passievolle dansen van de jockey en het meisje - de andere jockey - als wel vanwege de balanceeract tussen leven en dood, man en paard, man of vrouw, de angst voor de finish: winnen of verliezen.

Magisch-realistisch sprookje over onvervulde dromen met, na een hallucinante trip onder invloed van blauw slakkenslijm, als climax een beestachtig gevecht om grof gokgeld.

Losjes gebaseerd op de korte neoromantische novelle - slechts 10 bladzijden - ‘Tatouage/Shisei’ van Junichiro Tanizaki uit 1910 met als thema de obsessionele liefde tussen man en vrouw en de dood: “Het was alsof de ziel zelf van de kunstenaar in de tekening doordrong, of hij haar met iedere druppel van het vermiljoen een drop van zijn bloed ingoot”. Ook in de film spelen seksualiteit en erotiek de hoofdrol, maar - overeenkomstig de Japanse filmcultuur in de jaren 60 - is de film zelf uiterst kuis. Dit wordt gecompenseerd door bloederige, gewelddadige scenes op een stijlvolle sexy wijze. Fraai camerawerk van Kazuo Miyagawa. Scenario van Kaneto Shindo, zelf een gerenommeerde regisseur. DVD op het Britse label Yume Pictures (Yume019).

Aka: Sisters. Fraai, beklemmend camerawerk van Pierre de Kerchove maakt onuitwisbare indruk, ook voor wat net buiten beeld blijft. Glansrol voor Jamilli Correa; Grand Jury Fiction Award op Movies That Matter 2025.

Aka: Sisters.

Aka: Three for happiness.

Een mislukt uitstapje van Chabrol naar het genre komedie. De sterrencast ten spijt. Wat voor geestig moet doorgaan, is dat niet, met uitzondering van die ene potsierlijke scene, waarin Bruce Dern - op zijn sokken na - naakt ten tonele wordt gevoerd.