Reacties

Eerder een docu (want autobiografisch verhaal van de regisseur) dan een speelfilm over een gezin in crisis, waarvan de oudste zoon van jongs af aan een persoonlijkheids-aandoening heeft en suïcidaal gedrag vertoont. Welk ‘etiket’, vgl. ODD, nog meer op hem geplakt kan worden, is mij niet duidelijk geworden. Ook is voor mij de (fact of fiction-)vraag of de vrouwelijke hulpverlener met camera, op wie de film zich later focust en die over hem een rapport inzake uithuisplaatsing opmaakt, de zus is die op volwassen leeftijd herinneringen ophaalt, of van Jeugdzorg is en zich daadwerkelijk over hem ontfermt: verleden, heden en toekomst overlappen elkaar in fragmentarische, diffuse, poëtische beelden van cameravrouw Maya Bancovic. Hoe het ook zij, de film kreeg de jongerenjury Award op het Leids IFF 2025. Ook winnaar van de Swatch First Feature Award op het IFF Locarno 2025 en Best Canadian Discovery Award op het TIFF 2025. Ik heb kennelijk iets gemist: de hulpverlener met camera moet, bij nader inzien, wel de regisseur zelf zijn, die in een reis door het verleden haar eigen ouderlijk gezin onder de loep neemt, als een Droste-effect, verweven in haar autobiografische memory lane. In mijn ogen een niet geheel geslaagde gimmick.

Nihilistisch depri-daklozenportret. Dat de hoofdfiguur zo irritant, onsympathiek, manipulatief - en allesbehalve clean - is, helpt ook niet mee.

Voor liefhebbers van een politieke film vol symboliek tegen de achtergrond van Lagos, 1993, stad van eenzame angst, en hoop, die het noodlot - in de gedaante van de junta - tart. Democratie in Nigeria wordt gespeld als Democrazy.

In een woord: gestoord. Als de film voor pakweg de helft was ingekort: prettig gestoord (twee woorden).

De hoofdpersoon heet Lucia. Dat zal geen toeval zijn: de Heilige Lucia had, volgens de legende, aan Jezus beloofd voor altijd maagd te blijven. De Lucia in de film worstelt nog met de vraag of het celibaat - ‘de aanraking van Jezus’ -een reële keuze is …

Amour fou van een jongen van 15 jaar op zijn roodharige vrouwelijke collega in het badhuis met het zwembad als metafoor voor zijn natte droom. In een concurrentiestrijd met de populaire, handtastelijke badmeester,
zet hij, in een bijna surrealistische sfeer in het uitgaanscentrum Soho, met de schoonheid van de vrouw in haar felgele regenjas als destructief element, alles op alles om haar voor zich te winnen …

‘Terms of Endearment’ op z’n lesbo-Belgisch. Naar het autobiografische boek van Fleur Pierets; eerder een docu dan een speelfilm.

Flitsende film over vader-zoon-relatie met als thema: het leven is een carnaval.

Weirde intrigerende film, niet zozeer vanwege de gangsterbaas met de oudste baby ter wereld of het passievolle dansen van de jockey en het meisje - de andere jockey - als wel vanwege de balanceeract tussen leven en dood, man en paard, man of vrouw, de angst voor de finish: winnen of verliezen.

Magisch-realistisch sprookje over onvervulde dromen met, na een hallucinante trip onder invloed van blauw slakkenslijm, als climax een beestachtig gevecht om grof gokgeld.

Losjes gebaseerd op de korte neoromantische novelle - slechts 10 bladzijden - ‘Tatouage/Shisei’ van Junichiro Tanizaki uit 1910 met als thema de obsessionele liefde tussen man en vrouw en de dood: “Het was alsof de ziel zelf van de kunstenaar in de tekening doordrong, of hij haar met iedere druppel van het vermiljoen een drop van zijn bloed ingoot”. Ook in de film spelen seksualiteit en erotiek de hoofdrol, maar - overeenkomstig de Japanse filmcultuur in de jaren 60 - is de film zelf uiterst kuis. Dit wordt gecompenseerd door bloederige, gewelddadige scenes op een stijlvolle sexy wijze. Fraai camerawerk van Kazuo Miyagawa. Scenario van Kaneto Shindo, zelf een gerenommeerde regisseur. DVD op het Britse label Yume Pictures (Yume019).

Aka: Sisters. Fraai, beklemmend camerawerk van Pierre de Kerchove maakt onuitwisbare indruk, ook voor wat net buiten beeld blijft. Glansrol voor Jamilli Correa; Grand Jury Fiction Award op Movies That Matter 2025.

Aka: Sisters.

Aka: Three for happiness.

Een mislukt uitstapje van Chabrol naar het genre komedie. De sterrencast ten spijt. Wat voor geestig moet doorgaan, is dat niet, met uitzondering van die ene potsierlijke scene, waarin Bruce Dern - op zijn sokken na - naakt ten tonele wordt gevoerd.

Niet alleen is de verhaallijn breed uitgesponnen, maar de film is ook nodeloos doorspekt met natuuropnamen. De lentebloesem van de Japanse Kers kende ik al van de vorige film ‘An’.

Modern, maar niet erg realistisch sprookje over vrijgevochten koorddansende vrouw die oudenmannenbolwerk weet op te schudden.

DVD op het label Classic Movies (CM031).

DVD op het label Dutch Film Works. Gebaseerd op het gelijknamige boek van James ‘L.A. Confidential’ Ellroy over de roemruchte moord op een actrice - Elizabeth Short - die L.A. jarenlang in haar greep hield: niet het witte doek, maar haar brute dood op 15 januari 1947 - haar lichaam in 2 stukken gezaagd - bracht haar roem …

DVD op het label A-film (DR90566): op zijn tweede huwelijksdag begint de nachtmerrie opnieuw ….

DVD op het label Lumiere (LUM B787).

Alleen al vanwege de scene in het groen, waarin de vrouwelijke hoofdpersoon door het neonlicht van het hotellogo buiten, door het hotelraam gereflecteerd, een spookachtige stralenkrans om het hoofd krijgt, als ware zij een reïncarnatie. De film - in Technicolor - is gebaseerd op het boek ‘D’entre les morts’, van Pierre Boileau en Thomas Narcejac.

DVD op het label Universal/Studio Canal (825 670 3-27).

DVD op het label Universal/Studio Canal (825 671 4-27).