Recensie 'In from the Side'

Iedere zaterdag reist het enthousiaste B-team van rugbyclub The Stags naar een modderig veldje ergens in Engeland om het op te nemen tegen een van de lokale teams. Na de wedstrijd volgt een met bier overgoten derde helft, en daarna vaak nog een feestje. Het team, dat enkel bestaat uit mannen die op mannen vallen, is vooral een hechte vriendengroep die weet wat gezelligheid is. We hebben het over In from the Side (2022), de nieuwe romantische dramafilm van Matt Carter.

Een van die mannen is Mark, onze hoofdpersoon. Een goeie speler en geliefd bij zijn teamgenoten, zolang hij tenminste meegaat naar de feestjes. Daar zegt hij zelden nee tegen, maar hij probeert ook af en toe thuis te zijn voor zijn oudere en rijkere vriend, bij wie hij inwoont. Het leven gaat hem redelijk makkelijk af, alles lijkt hem te komen aanwaaien. Door zijn open relatie hoeft hij ook geen afstand te nemen van de avances van de talloze knappe mannen die hij tegenkomt tijdens en na de wedstrijden, als hij tenminste niet te ver gaat. Maar dat blijkt op een gegeven moment best lastig…

Verbroken spelregels

Mark wordt gespeeld door Alexander Lincoln. Zijn tegenspeler is Alexander King, die in de huid kruipt van de onweerstaanbare Warren uit het A-team van de club. Hun verhouding ontstaat stiekem en begint al gauw uit de hand te lopen. Althans, zo ervaren ze het zelf. Ze hebben allebei een andere partner en willen eigenlijk niet vreemdgaan, maar doen ook niet echt moeite om te stoppen. Hun geheim lijkt gedoemd om ontdekt te worden…

Geen originaliteitsprijs

In from the Side mag dan wel gaan over een relatie tussen twee mannen, maar eigenlijk volgt de film een erg klassiek romantisch motief dat net zo goed over hetero's had kunnen gaan. Er gebeurt vrijwel niets in de film, het hele plot is gebaseerd op de veronderstelde chemie tussen de twee en de jaloezie in hun omgeving die daarop moet volgen. Nu blijkt die chemie vooral erg afwezig en spelen Lincoln en King hun rollen weinig overtuigend. De film is bovendien moreel redelijk onnavolgbaar. De vriendschappen schommelen nogal en lijken nergens op gebaseerd, en omdat sommige personages amper geïntroduceerd worden, is het af en toe lastig om te onthouden wie nou de ex, scharrel of partner van wie is.

Veel potentie

En dat is jammer, want conceptueel is de film interessant. Rugby is een contactsport, een nogal fysieke bezigheid, die meestal wordt geassocieerd met stereotype mannelijkheid. Daarnaast introduceert de film verschillende vormen van relaties en vriendschappen. Dat zijn stuk voor stuk thema's waar iets boeiends mee zou kunnen gebeuren, maar Carter laat die kansen allemaal liggen. Dat resulteert in een erg slepende dramafilm, met dramatische sms'jes, hier en daar een spectaculaire sliding op het rugbyveld en één zoet Love Actually-achtig kwartier, begeleid door een redelijk willekeurige soundtrack en een defect moreel kompas.

Carters film heeft genoeg leuke elementen, maar komt niet echt van de grond. Toppunt van de film is misschien wel een van de laatste wedstrijden van de heren, die wordt gepresenteerd als een epische veldslag. Een grappig idee, zeker als je erbij bedenkt dat je gewoon kijkt naar een stel Britse dertigers op een regenachtige zondagmiddag. De humor in de film blijkt helaas ver te zoeken, en dat maakt het hard werken voor de kijker.