Recensie 'Fair Play'

Een film die het label 'erotische thriller' krijgt, scoort bij Netflix gegarandeerd de pannen van het dak. Hoewel de kwaliteit vaak genoeg aan de lage kant ligt bij dit soort titels, weet Fair Play (2023) wel te overtuigen met een duidelijke boodschap. Want hoe is het nu, anno 2023, met de verhouding tussen man en vrouw? En hoe zit dat als een koppel precies hetzelfde werk doet?

Giftige relatie

We leren Emily (Phoebe Dynevor) en Luke (Alden Ehrenreich) kennen wanneer ze zich net verloven. Ze zijn tot over hun oren verliefd en schreeuwen dat het liefst van de daken, maar dat gaat niet. De twee werken namelijk bij hetzelfde financiële kantoor waar relaties op de werkvloer een absolute no go zijn. Wanneer een gewilde promotie zich aandient, verandert de relatie tussen Emily en Luke in een giftige situatie waar beiden het slechtste in elkaar naar boven halen.

Geen preuts Bridgerton-meisje meer

Phoebe Dynevor kennen we vooral als de bloedmooie, maar degelijke Daphne uit de Netflix-hit Bridgerton (2020– ). Met Fair Play laat ze zien dat ze meer kan dan het brave, verlegen meisje spelen. Dynevor zit lekker in haar rol als sterke zakenvrouw en na tien minuten ben je haar preutse personage uit het kostuumdrama weer vergeten. Dat helpt ook met een ijzersterke tegenspeler zoals Alden Ehrenreich (die we kennen uit Cocaine Bear (2023) en Solo: A Star Wars Story (2018)) zijn personage neerzet. Hij heeft zijn rol als arrogante, ambitieuze zakenman goed in de vingers en ook hij weet te overtuigen op Netflix.

Onnatuurlijk dialoog

Hoewel de twee hoofdrolspelers zeker een sterke film weten neer te zetten, kan het scenario nog wel wat kleine aanpassingen gebruiken. Op enkele momenten voelen dialogen wat tenenkrommend en onnatuurlijk aan. Toch maakt de belangrijke boodschap weer veel goed, want dat vrouwen en mannen nog steeds niet gelijk zijn in de zakenwereld, komt hartstikke duidelijk over.

Herkenbare situaties

Dat een vrouw in de regiestoel is gekropen voor de nieuwe Netflix-film, kan de kijker merken tijdens het kijken van Fair Play. Chloe Domont maakt indruk met de manier waarop zij de grote ongelijkheid tussen man en vrouw op subtiele wijze - in de vorm van een intieme relatie - weet af te beelden. Een vrouw zal sommige situaties of opmerkingen herkennen - hoe klein deze ook zijn. Dat de film het label erotische thriller krijgt is niet voldoende. Buiten de brave seksscènes (en misschien het gebrek ervan wanneer je ze wel verwacht te zien), weet Domont een indrukwekkend verhaal neer te zetten.

Geen misplaatste seksscènes

Vergeet titels als 365 Days (2020) of Obsession (2023), want Fair Play weet wél te overtuigen als ijzersterke thriller. Geen overmatig gebruik van naakte lichamen of onnodige en misplaatste seksscènes, maar een goed verhaal verteld door indrukwekkende acteurs. Voor een erotische thriller is Fair Play misschien wat te braaf, maar de boodschap weet een hele hoop goed te maken. Deze nieuwe aanwinst op Netflix laat de kijker ongetwijfeld met open mond achter.