Recensie 'How to Train Your Dragon 2'

Vier jaar na het succesvolle How to Train Your Dragon verschijnt eindelijk het langverwachte vervolg van regisseur Dean DeBlois (Lilo & Stitch). De film speelt zich vijf jaar later af dan het eerste deel, en het hoofdpersonage, Hiccup (Jay Baruchel, The Sorcerer's Apprentice), staat nu aan het begin van volwassenheid, hoewel hij zich daar nog uit alle macht tegen probeert te verzetten. Er staat hem en zijn vrienden een nieuw avontuur te wachten; in verbeterde animatie.

Onuitgewerkte thema's

De verhaallijn van How to Train Your Dragon 2 is op het eerste gezicht nogal eenvoudig. Er wordt een nieuwe slechterik geïntroduceerd, namelijk Drago Bludvist (Djimon Hounsou, Gladiator). Hij richt een leger van draken op waarmee hij de wereld wil veroveren, te beginnen met Hiccups dorp, Berk. Hiccup moet hem zien tegen te houden, terwijl hij ondertussen enkele persoonlijke ontwikkelingen doormaakt. Het concept is simpel maar veelbelovend. Daar komt echter bij dat Hiccup zijn doodgewaande moeder gezond en wel terugvindt, waardoor een nieuwe verhaallijn ontstaat. Aan de ene kant maakt dit de plot origineler en interessanter, maar aan de andere kant lijkt de film niet te kunnen besluiten op welke thema's de nadruk gelegd moet worden.

Aan het begin van de film lijkt het erop dat Hiccup de strijd aan zal gaan met Drago, maar zodra hij ontdekt dat zijn moeder nog leeft, komt zijn complete personageontwikkeling tot stilstand. Terwijl hij een onderonsje heeft met zijn ouders, trekken zijn vrienden ten strijde, en Hiccup krijgt pas veel later de kans om Drago te confronteren. Hierdoor wordt Hiccups ontpopping tot leider een stuk minder overtuigend. Ook wordt het nooit duidelijk wat voor boodschap de film wil uitdragen. Gaat het over de waarde van familie, het op zich nemen van verantwoordelijkheid, of het werken in een team? Uiteraard kan een film meerdere boodschappen uitdragen, maar in dit geval lijkt er teveel gaande te zijn, en wordt er geen enkel thema uitgewerkt.

Adembenemende animatie

Gelukkig wordt alles wat de plot tekort komt goedgemaakt met alle andere aspecten van de film. Hoewel het verhaal van How to Train Your Dragon 2 niet kan tippen aan het eerste deel, is er visueel veel verbeterd. Het tweede deel is niet alleen kleurrijker, maar de animatie is ontzettend gedetailleerd en de film ziet er zo realistisch uit dat je je direct in de filmwereld kan verplaatsen. Van het dons op Hiccups kin tot het vuil onder Valka's nagels; aan alles is gedacht. Ook de draken zien er extreem realistisch uit, en mede dankzij hun schattigheidsgehalte zou je er zo één mee naar huis willen nemen. De draken zijn dan ook de redding van de film, want hun constante streken in de achtergrond zorgen ervoor dat je wilt blijven kijken. Daarnaast wordt de spanning erin gehouden door de uitstekende soundtrack van John Powell.

De film lijkt dus te veel te willen behandelen om een goed verhaal af te leveren, maar de geweldige animatie maakt How to Train Your Dragon 2 het kijken waard. De personages en hun draken weten veel sympathie op te wekken, waardoor je toch gaat uitkijken naar het derde deel van de trilogie.