Recensie 'Rustin'

Iedereen heeft vast weleens van Martin Luther King gehoord. Of van de Mars naar Washington in 1963, waar diezelfde Luther King zijn beroemde "I Have A Dream"-speech hield. Waarschijnlijk hebben maar weinig mensen van Bayard Rustin gehoord: de grote initiator van deze beroemde mars. Rustin (2023) gaat over deze man en over het opkomen van rechten voor Afro-Amerikaanse mensen.

Flamboyante leider

Bayard Rustin (Colman Domingo) is een groot voorvechter van burgerrechten voor Afro-Amerikanen. Gandhi is zijn grote voorbeeld en hij organiseert meerdere geweldloze betogingen om op te komen voor burgerrechten maar ook voor gelijke rechten voor homoseksuele mensen. Mede door zijn eigen homoseksualiteit heeft hij altijd op de achtergrond moeten opereren omdat medestanders hun eigen werk niet in gevaar wilden brengen door iemand die niet aan de norm voldeed. In 1955 leert hij Martin Luther King (Aml Ameen) kennen, de beroemde burgerrechtenleider. Samen met hem en met A. Philip Randolph (Glynn Turman) willen ze de grootste mars ooit organiseren naar het Lincoln Memorial in Washington D.C. De mars naar Washington, zoals hij in de volksmond genoemd werd, heet eigenlijk de mars naar Washington voor banen en vrijheid. En het werd een succes. Het streven was om 100.000 mensen op de been te krijgen maar er waren ruim 250.000 mensen aanwezig.

Goed acteerwerk, matig script

Regisseur George C. Wolfe levert een degelijk drama af met gevoel voor stijl en theater. Helaas blijft de film ondanks het thema en de schrijnende werkelijkheid een beetje vlak en roept weinig emotie op. Iets wat je wel zou verwachten bij een film als deze. Dat Rustin niet in de middelmatigheid blijft hangen is volledig te danken aan de fenomenale hoofdrol van Domingo als Rustin en de fijne bijrollen van Ameen als King en Chris Rock als Roy Wilkins. Domingo zet zijn manier van praten en zijn maniertjes goed neer en maakt er een memorabel karakter van. Het moet niet makkelijk voor Rustin zijn geweest. Hij was openlijk homoseksueel in een tijd waarin dat toen nog werd gezien als iets verdervelijks en kwam ondanks al zijn inzet nooit op de voorgrond.

Netflix zet hoog in met deze film. Hij is geproduceerd door Higher Ground, het productiehuis van oud-president Barack Obama en Michelle Obama. Niet verwonderlijk als je weet dat Obama hem 50 jaar na de mars postuum onderscheidde met de Presidential Medal of Freedom. Het is de hoogste onderscheiding die een burger kan krijgen van de Amerikaanse regering. En de artiest Lenny Kravitz schreef en speelde de song "Road to Freedom" speciaal voor deze film. Ondanks al deze inspanningen is het toch jammer om te moeten constateren dat dit geen betere film is geworden. Het is goed dat er überhaupt een film wordt gemaakt over zo'n belangrijk figuur, die echt een bijdrage heeft geleverd. Zeker als je in ogenschouw neemt dat er al zoveel films zijn gemaakt over dezelfde periode - niet specifiek over Rustin - maar over Martin Luther King en Malcolm X en specifieke films met een zelfde soort thema als Selma (2014), Do the Right Thing (1989) en Dear White People (2014). De Civil Rights Act werd in 1964 ondertekend en maakte daarmee een einde aan de discriminatie maar of Amerika anno 2023 zoveel beter is geworden voor de Afro-Amerikaan, is nog maar de vraag.