Recensie 'Rebel Moon: A Child of Fire'

Regisseur Zack Snyder mag van Netflix weer een heel universum uit de grond stampen voor zijn nieuwste epos Rebel Moon: Part One - A Child of Fire (2023), deel 1 in de reeks. Ja, u leest het goed, dit is slechts de opmaat naar meer.

De hoop van Netflix

Snyder, die voor Netflix ook Army of the Dead (2021) maakte, kan bij de streaminggigant een potje breken want hij mag met een budget van 166 miljoen dollar maar liefst 2 films maken over de moederplaneet en de rebellen. Kora (Sofia Boutella) leeft met wat andere boeren op een rustige kolonie aan de rand van de Melkweg, totdat de rust verstoord wordt door een leger geleid door Atticus Noble (Ed Skrein), die alle voedselvoorraden opeist. Als dit uitloopt op een bloedbad, trekt Kora ten strijde en gaat ze op zoek naar strijders en legeronderdelen om haar kolonie te verdedigen. En daar wringt de schoen, want als Snyder zoveel tijd uittrekt voor een proloog en daarna alle strijders ook nog eens één voor één introduceert, ieder met een eigen achtergrondverhaal, dan snap je wel dat dit epos twee keer twee uur moet duren.

Snyder werd in het begin van zijn carrière geroemd om zijn visuele flair in zijn films, maar dat zie je in deze film niet terug. Sterker nog, de serieuze toon en het gebrek aan een beetje relativering en humor helpen de film ook niet echt vooruit. Daarbij is het script echt ondermaats, clichématig en voorspelbaar. Ook het gemak waarmee Kora haar strijders vindt en ze rekruteert voor haar nieuwe leger, doen de wenkbrauwen fronsen. Geen conflict, geen tegenstrijdige belangen, er worden nauwelijks vragen gesteld. Ze sluiten zich als makke schapen aan. En dat alles om een stelletje boeren te beschermen waarbij de voedselvoorraden zijn ontvreemd.

Veel te serieus

De film kent best wel wat grote en minder grote namen met een speciale vermelding voor ons eigen Michiel Huisman natuurlijk, maar weinigen weten indruk te maken. Hoofdrolspeler Boutella, die een belangrijke spil in het verhaal is, overtuigt nog wel. Huisman doet zijn best maar zijn rol is in het grotere geheel te marginaal. Ook de kleuren ogen flets en op een gegeven moment sleept het verhaal zich voort. Wat vooral stoort, is dat Snyder wederom zijn epos veel te serieus neemt. Dat zou geen probleem zijn als hij ook een goed en uitdagend script in handen zou hebben, maar dat is ook niet het geval. En dat is niet voor het eerst. Zo waren Zack Snyder's Justice League (2021) en Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) dat ook al. Het is jammer, want de verwachtingen waren hooggespannen bij zowel critici als publiek maar ongetwijfeld ook bij Netflix zelf. Als je carte blanche van ze krijgt en een monsterlijk hoog budget, dan moet je echt met wat beters op de proppen komen.

Maar laten we Snyder het voordeel van de twijfel geven: er komt tenslotte nog de afsluitende film Rebel Moon - Part Two: The Scargiver (2024) die ongetwijfeld meer actie en vaart zal hebben, maar of het genoeg zal zijn om de hele film te redden? Daarvoor moeten we echt nog tot april 2024 wachten. Vooralsnog kunnen we stellen dat het eerste deel redelijk teleurstellend is.