Recensie 'The Program'

Gebaseerd op het boek ‘Seven Deadly Sins’ van journalist David Walsh brengt regisseur Stephen Frears met The Program de dopingzonden van Lance Armstrong naar het witte doek. Het verhaal van de gevallen Amerikaanse wielrenner leent zich bij uitstek om verfilmd te worden. Helaas had The Program zelf ook wel wat doping kunnen gebruiken.

Van 1999 tot 2005 heerste Lance Armstrong in de Tour de France. Met zeven aaneengesloten overwinningen in de belangrijkste wielerronde ter wereld werd de Amerikaan door velen als één van de grootste wielrenners aller tijden gezien. Dat hij kort voor zijn eerste Tourzege de immense strijd tegen kanker ternauwernood had gewonnen en zich met zijn stichting Livestrong inzette voor de bestrijding ervan, maakte zijn heldenstatus alleen nog maar groter.

Reconstructie

Na jaren van beschuldigingen viel Armstrong in 2012 definitief van zijn voetstuk. Hij bekende al zijn zeges behaald te hebben met systematisch gebruik van doping. Met The Program maakt regisseur Stephen Frears – tot tweemaal toe genomineerd voor een Oscar – een reconstructie van de met EPO doordrenkte opkomst en teloorgang van de gevallen Amerikaan. Opvallend is dat de filmmakers ervoor hebben gekozen om op enkele archiefbeelden van strijdende en vallende wielrenners na geen authentiek beeldmateriaal in de film te verwerken. The Program is dan ook geen documentaire. Ondanks de honderden camera’s die het leven van Armstrong hebben vastgelegd, worden in The Program de gebeurtenissen – soms woord voor woord – door de acteurs nagespeeld. Dit is een vreemde gewaarwording en zorgt ervoor dat de film tijdens deze scènes onecht aan doet.

Te weinig bagage

Acteur Ben Foster, bekend van onder meer zijn rollen in Lone Survivor en 3:10 to Yuma, heeft vooral in het begin van de film moeite om een overtuigende Lance Armstrong neer te zetten. In de scènes waarin Armstrong strijdt tegen kanker, komt Foster duidelijk bagage te kort. De Amerikaanse acteur komt gaandeweg de film beter uit de verf als de wat meer door de wol geverfde, narcistische Armstrong die zichzelf boven alles en iedereen stelt. Gehinderd door de vele televisiebeelden die het verhaal van Armstrong de huiskamer in hebben geslingerd, lukt het Foster echter nooit om volwaardig in de huid van zijn markante landgenoot te kruipen. Hoewel de film draait om Armstrong, zijn er belangrijke en gedegen bijrollen voor Chris O’Dowd (Calvary, St. Vincent) als de journalist David Walsh en Jesse Plemons (bekend van Breaking Bad) die het personage van ploeggenoot Floyd Landis voor zijn rekening neemt.

Verkeerde keuzes

De filmmakers hebben er bewust voor gekozen om The Program niet als documentaire te maken. Die keuze breekt de film uiteindelijk op. De film mist duidelijk het onthullende karakter van een documentaire en bevat daarnaast te weinig historische beelden om de liefhebbers van de wielersport voor zich te winnen. Als een naïeve wielrenner tussen de dopingzondaars lukt het The Program daardoor niet om uit het peloton te ontsnappen.