Recensie 'Hedi'

Hedi (Majd Mastoura) is een jonge Tunesische man die ontzettende moeite heeft met het maken van keuzes. Hij heeft een baan waar hij niet gelukkig mee is en een moeder die het liefst zijn hele leven minutieus voor hem uitstippelt. Als zelfs zijn bruid voor hem wordt uitgekozen, gaat er bij Hedi een knop om.

Opposites attract

Voor zijn werk wordt Hedi naar de badplaats Mehdia gestuurd. Als verkoper voor Peugeot moet hij bedrijven bereid vinden om in auto's te investeren. In verband met de crisis is dat echter geen succes en al snel gooit Hedi de handdoek in de ring. De dagen die daarop volgen brengt hij relaxend door in het hotel waar hij verblijft. Daar leert hij Rim (Rym Ben Messaoud) kennen. Rim is alles wat Hedi niet is. Ze zit vol energie, heeft veel gereisd en is erg avontuurlijk. Dat werkt blijkbaar aanstekelijk, want eindelijk lijkt hij voor zichzelf te kiezen. In haar bijzijn bloeit Hedi op en zien we hem zelfs af en toe lachen. Nu moet hij nog een manier vinden om dit aan zijn moeder en zijn door haar uitgekozen bruid, Khedija, te vertellen. Khedija is een lief meisje, maar heeft weinig diepgang en geen gedurfde toekomstdromen voor zichzelf. Zij heeft, in tegenstelling tot Hedi, geen moeite met een traditioneel leven. Na een kort bezoek vlucht Hedi dan ook snel terug naar Mehdia.

Jasmijnrevolutie

Het liefdesverhaal tussen Rim en Hedi kan worden gezien als een metafoor voor de Jasmijnrevolutie van 2010. Bij die revolutie protesteerden de Tunesische inwoners tegen de grote werkloosheid en het strenge regime in het land. De lege hotels en verlaten stranden zijn daar duidelijke verwijzingen naar. In de film vertelt Hedi er ook over: "De eerste dagen na de revolutie keken de mensen anders, deden ze anders. Maar na twee of drie dagen was dat voorbij." Daarmee verwoordt hij alle fasen van de revolutie maar ook die van zijn relatie met Rim.

Onsympathiek type

Als kijker is het soms moeilijk om begrip op te brengen voor Hedi, zeker in het eerste gedeelte van de film. Hij lacht niet, lijkt ontzettend lusteloos en verlaat de mensen die van hem houden zonder hen daarvan op de hoogte te brengen. Daardoor krijg je eerder medelijden met de mensen om hem heen, dan sympathie voor de hoofdrolspeler zelf. Ook het camerawerk kan na een tijdje flink vervelend worden. Het is hier en daar wat bibberig en heeft daardoor soms de feel van een documentaire. Of dat werkt in deze speelfilm, is de vraag.

Hedi is het speelfimdebuut van regisseur Mohamed Ben Atia. Tijdens de wereldpremière op het internationale filmfestival in Berlijn won de film de prijs voor het beste debuut. Majd Mastoura won er de prijs voor de beste acteur voor zijn vertolking van de hoofdrol. Een prijs die hij zeker verdient, want hij is erg overtuigend in zijn rol als depressieve en besluiteloze twintiger. Hedi is absoluut geen feelgoodfilm en dat is eigenlijk maar goed ook. Op die manier zou dat het realistische aspect van de film teniet doen.