Recensie 'Borderlands'

Het heeft even geduurd voordat een van de best verkopende games wereldwijd, Borderlands, werd verfilmd. Het eerste deel van de game werd in 2009 uitgebracht. Nu in 2024 waagt regisseur Eli Roth zich aan een verfilming. Roth, die vooral bekend is geworden door horrorfilms als Hostel (2005), lijkt zich hier op toch wat onbekend terrein te gaan begeven. De vraag is of dit goed uitpakt.

Pandora

Het verhaal van Borderlands (2024) speelt zich af op de planeet Pandora. Niet te verwarren met de gelijknamige planeet van Avatar (2009). Pandora is een Mad Max-achtige dorre planeet die een post-apocalyptische indruk wekt. Op de planeet zou een grote schat verstopt zijn, waardoor het een enorme aantrekkingskracht op premiejagers heeft. De beroemde premiejager Lilith (Cate Blanchett) komt echter naar de planeet om de dochter van de rijke zakenman Atlas te vinden (Edgar Ramírez). Hierbij gaat ze gedurende de zoektocht een samenwerking aan met een aantal ongebruikelijke individuen.

Grote namen

Roth heeft voor de film een aantal grote namen weten te strikken. Naast Blanchett zien we onder anderen Jamie Lee Curtis, Kevin Hart en horen we de stem van Jack Black als de robot Claptrap. Daarnaast is er nog een Nederlands tintje aan de film met onze Dutch Giant Olivier Richters als Krom. Blanchett, die doorgaans niet vaak een actieheld speelt, heeft terecht de hoofdrol in de film. In Borderlands kan ze laten zien dat ze nog meer in haar mars heeft dan ze al heeft laten zien in haar imposante carrière. Hart en Black zorgen voor de komische noot zoals ze dat vaak doen en Ariana Greenblatt krijgt in haar rol als Tiny Tina ook de kans meer van zichzelf te laten zien.

Trouw aan de game

Wat Roth bijzonder goed doet in de film is trouw blijven aan de originele game. Voor wie het spel heeft gespeeld zal het grootste deel een feest der herkenning zijn. De sfeer van de game wordt bijzonder goed verfilmd en overgebracht naar de kijker. En daarmee is de film ook een vrolijk spektakel geworden. Kleurrijke beelden, explosie na explosie, een veelvoud aan wapens om uit te kiezen en een steeds irritanter wordende Claptrap.

Niet perfect

Perfect is de film niet. Het lastige met een game-verfilming is om een goed verhaal neer te zetten en dat is ook een minpunt in deze film. Aan de ene kant introduceert de film een heel universum in de hoop meerdere delen te kunnen gaan maken. Maar aan de andere kant is voor zo'n groot universum het verhaal redelijk klein en was het wellicht handiger geweest om bepaalde zaken meer open te laten om de ruimte te geven voor dat mogelijke vervolg. Gelukkig zullen de meeste filmkijkers zich hier niet aan storen en volop genieten van al het spektakel.

Borderlands is een vrolijke, kleurrijke actiefilm geworden. De personages worden sterk neergezet door de acteurs. Maar bovenal is Eli Roth vooral trouw gebleven aan de game. Het heeft even geduurd totdat er een verfilming kwam, maar Borderlands is gelukkig de verfilming geworden die de populaire game verdient.