Recensie 'Jay Kelly'

In Noah Baumbachs (Marriage Story (2019)) nieuwste film Jay Kelly (2025) vertolkt George Clooney de rol van iconische Hollywood-acteur Jay Kelly die op een kruispunt in zijn leven belandt. Want naarmate hij de laatste jaren van zijn indrukwekkende carrière nadert, vraagt hij zich af of hij wel altijd de juiste keuzes heeft gemaakt voor zichzelf, maar vooral voor zijn twee dochters. Zijn heuse identiteitscrisis brengt hem op een onverwachte reis door Europa waar hij wordt gedwongen zijn verleden onder ogen te zien en hij zoekt naar meer begrip voor zichzelf en zijn omgeving. Een reis die niet alleen emotioneel meeslepend is, maar ook visueel aangenaam om naar te kijken.

Indrukwekkend begin en emotioneel eind

De film hangt ergens tussen tragikomedie en melodrama: dan weer wrang en eerlijk, dan weer uitgesproken emotioneel, maar telkens met een speelse lichtheid die het net dat beetje lucht en humor geeft. Soms brengt Baumbach echter net iets te veel lucht. De sterke openingsscène dompelt je direct onder in het hectische leven op een filmset, en de sentimentele slotscène sluit Jay's reis emotioneel af, maar daartussen is het verhaal af en toe wat langdradig. Sommige scènes en korte verhaallijnen voelen dan ook wat vreemd, als zijsporen die meer afleiden dan verdiepen, maar dat maakt Baumbach weer goed met de speelse manier waarop Jay terugblikt op zijn leven. Door middel van prachtige decors stapt Clooney letterlijk het verleden in, en krijgt de kijker een intieme blik op Jay's interne tweestrijd.

Een mix van Jay Kelly en George Clooney

Baumbach schreef samen met de Britse actrice Emily Mortimer (die ook in de film te zien is) het scenario, en tijdens het schrijfproces hadden ze altijd Clooney in gedachten voor de hoofdrol. Die keuze blijkt terecht want de Oscarwinnaar levert een uitstekende, genuanceerde prestatie. Interessant genoeg vervaagt soms de grens tussen de acteur en het personage, waardoor je niet altijd weet of je naar Jay of naar George kijkt, maar dat werkt hier juist in zijn voordeel. Jay zelf is niet altijd even sympathiek of diep uitgewerkt, maar Clooney's charme en subtiele spel tillen hem op.

Ook Adam Sandler laat zich na het komische Happy Gilmore 2 (2025) van eerder dit jaar, deze keer van zijn kwetsbare kant zien. Als Jay's loyale manager Ron ervaart hij hoe zijn eigen leven telkens op de tweede plek komt te staan naast het grootse bestaan van de bekende acteur, met alle gevolgen van dien. Ook de korte maar krachtige optredens van doorgewinterde acteurs Laura Dern, Billy Crudup en Patrick Wilson dragen bij aan de authenticiteit van Jay Kelly.

Thema's die we van Baumbach gewend zijn

Baumbach staat bekend om melancholische portretten met rauwe verhalen over liefde, menselijke tekortkomingen en verbinding. Het verhaal van Jay Kelly is dan ook een passende toevoeging aan zijn oeuvre, waarin de regisseur blootlegt hoe moeilijk het is om ouder te worden en connecties te verliezen. Ook laat de filmmaker zien dat egoïsme anderen kan kwetsen, maar soms simpelweg nodig is om de regie terug te pakken. Deze zwaardere thema's gaan echter altijd gepaard met Baumbachs humor, doortastenheid en oprechte dialogen, waardoor de film herkenbaar en verteerbaar blijft. Ondanks de kleine oneffenheden en de soms onnodige uitstapjes weet Jay Kelly niet alleen te vermaken, maar ook te ontroeren en zet het verhaal je aan het denken.