Recensie 'Stowaway'

Een driekoppige bemanning is onderweg naar Mars als ze direct na de lancering ontdekken dat er onbedoeld nog een technicus aan boord is. Er is slechts een zuurstofvoorraad voor drie personen en terugkeren naar aarde is niet meer mogelijk. De astronauten en hun gast komen voor het ultieme dilemma te staan.

Zoe (Anna Kendrick), Marina (Toni Collette) en David (Daniel Dae Kim) zetten de eerste stappen om Mars een tweede thuis te kunnen maken voor de mensheid. De aanwezigheid van verstekeling Michael (Shamier Anderson) heeft hen allen opgeschrikt. Net als de rust weergekeerd lijkt te zijn, ontdekken Marina en Zoe een defect in het systeem dat de zuurstoftoevoer regelt. Valt hier technisch gezien nog een mouw aan te passen en wat als dit niet mogelijk blijkt, komt dan de onvermijdelijke vraag welk leven meer waard is?

Stowaway (2021) is geregisseerd door Joe Penna, ook wel bekend op YouTube als MysteryGuitarMan. Hij maakte zijn debuut in 2018 met Arctic, een verhaal dat zich initieel op Mars zou afspelen. Toen Penna de trailer van The Martian (2015) zag, met een vergelijkbaar plot, paste hij zijn script aan. Nu, drie jaar later, maakt hij alsnog een Mars-gerelateerde sci-fi. Beslist geen sinecure gezien het recente succes van sci-fi's zoals Arrival (2016), Interstellar (2014) en uiteraard de eerder genoemde The Martian. Al vanaf het begin van de film blijkt dat het lastig is als Stowaway er niet in slaagt de sfeer van de ruimte overtuigend over te brengen. Anders dan bovengenoemde films is er een 'studio-sfeer' en ook de muziek van Volker Bertelmann (Ammonite (2020), Lion (2016)) weet de kijker niet in de magische ambiance van de ruimte te trekken.

Ééndimensionaal

In Stowaway zijn slechts vier personages te zien, aan hen de taak het verhaal geloofwaardig over te brengen, helaas zijn ze weinig overtuigend in hun rollen. Het scenario en het script, geschreven door Penna en Ryan Morrison, geven de kijker niet de gelegenheid een band te scheppen met de astronauten waardoor de benauwende en penibele toestand waarin zij verkeren, weinig tot niet invoelbaar is. Des te lastiger voor de acteurs om het gevoel van wanhoop en spanning op ons over te brengen. Het ontbreken van een subplot draagt hier ook aan bij. Er lijkt weinig aandacht te zijn besteed aan de details van het plot zelf. Michael bijvoorbeeld, is binnen de kortste tijd over de schrik heen dat hij richting Mars is gelanceerd en daar gedurende twee jaar zal moeten blijven. Daarnaast krijg je als kijker niet de indruk dat men op aarde enigszins betrokken is bij de ellende die zich in het ruimteschip afspeelt. Wel is aandacht besteed aan de visuele effecten en de wetenschappelijke accuraatheid van de film. Penna liet zich hiervoor adviseren door collega-YouTuber en astrofysicus Scott Manley.

Leegte

De schrijvers hebben de kans niet genomen om in te gaan op het klassieke dilemma waarbij één of meerdere personen zijn leven in de waagschaal moet stellen zodat de anderen kunnen overleven. Sci-fi-fans kennen ongetwijfeld de uitspraak van Captain Spock (Star Trek): "The needs of many outweigh the needs of the few". Anders dan verwacht, komt deze kwestie marginaal aan bod wat de kijker achterlaat met de vraag wat nu het hoofdpunt van dit verhaal zou moeten zijn.