Reacties

De "real- life" verfilmingen hebben mij al nooit kunnen bekoren en deze animatie versie werkt ook niet voor mij. Op een of andere manier is het niet leuk genoeg, tel angzaam en te simpel als verhaaltje.
Als je deze film tegenover welke "hotel Transylvania " dan ook zet, valt ie helemaal door de mand. Zelfs het originele liedje, net voor de aftiteling ziet er saai uit. Verbaasd mij dan ook dat er in 2021 een tweede deel gemaakt werd.

Een amour fou, die begint als een komedie, maar zich langzaam ontwikkelt tot een noodlotsdrama over manische depressiviteit. Op de helft had ik het idee naar een soort "Turks Fruit" te kijken die ook gaat een vrouw wiens "moeurs" constant veranderen (daar onder invloed van een tumor). De film zal door de beroepscritici wel weer als slappe hap weggezet worden, maar ik vond 'm zeer de moeite waard.

Aardige combinatie van geschiedenis en thriller. Zelfs als je de geschiedenis kent, blijft het een interessant verhaal. Robert Harris' roman over Dreyfuss was beter (de verfilming door Polanski ook), maar deze film verveelt geen moment.Jammer, dat je dit niet in de bioscoop kunt zien. Zo'n 1: 2.35 beeld is toch echt niet geschikt voor tv.

Aardige film, die als zgn. jeugdfilm tal van misstanden van het Iraanse regime aan de kaak kan stellen. Dit alles op een bijna vrolijke manier, en soms zelfs in de vorm van een spannende avonturenfilm.
De srekking was, wat mij betreft, na 80 minuten wel duidelijk en ik vond de film daarom een klein tikkie te lang duren. Verder zeer de moeite waard.

Interessante aannames van boswachter Peter Wohlleben, die de internationale bestseller van dezelfde naam schreef. Mooie tijdopnames van groei van bomen, maar alles bij elkaar kon ik toch niet van het "Prinses Irene boomknuffel" syndroom afkomen. Bovendien.....wat doet zo'n documentaire in de bioscoop? Lijkt me echt meer geschikt voor een EO tv uitzending. (Zou je nog de vraag kunnen stellen, waarom ik er dan naar toe gegaan ben. Simpel: Er draait niets, wat ik nog niet gezien heb)

Geen fan van games, dus waarom bekijk ik dit prul? Om Ron Perlman even te zien? Om te kijken of de samenwerking met de Japanse TOHO studio's nu eindelijk eens betere monsters oplevert, dan die uit de jaren '50 en '60? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet, is dat je een game een game moet laten en er zeker geen film van moet maken. Treurig gewoon! (Volgens mij zijn de bioscopen 14 december 2020 gesloten, omdat deze ellende aan zijn 2e week wilde beginnen!)

13-in-een-dozijn filmpje met alle clichés van dien en ook nog eens allerbelabberds geacteerd. En met de Nederlandse nasynchronisatie zag het er nog beroerderder uit. Maar de kleinkinderen bleven 100 min. geïnteresseerd kijken, dus misschien is ie voor de doelgroep wel oké.

Het zal allemaal wel en het is in en in triest voor de betrokkene, maar wat moeten we hir nou als kijker mee? Deze onthulling zou net zo goed op een pers conferentie gedaan kunnen worden en dan nog. Eigenlijk onzinnig, dat deze "documentaire" in de filmlijst staat. En dat heeft niets met mijn respect voor Peter R. de Vries te maken.

Hoe lukt het Ozon toch elke keer weer van elk genre film een topfilm te maken, die nooit een moment verveelt. Zelfs dit familiedrama over euthanasie, is niet enkel loodzwaar, maar soms luchtig, op het komische af. Gewoon een film over gewone mensen die moeten dealen met een verzoek van hun vader, een absolute sterrol van Andre Dussollier. Maar eigenlijk izit de film vol topsterren. Een heerlijke film!

Nora Roberts, schrijfster van meer dan 200 "bouquet" romannetjes, waarvan er 11 voor de tv verfilmd zijn (vertoond op RTL8), krijgt hier haar eerste grotere productie. Helaas is de kwaliteit even beroerd als die van de tv-producties, standaard flutverhaaltje, geen moment een spanningsboog en vooral gefocust op een romance tussen de de hoofdrolspeelster en de dokter, o nee, in dit geval een rechercheur. Verbazingwekkend, dat dit het zo goed doet op Netflix, want het zijn werkelijk 90 verloren minuten.

Topfilm! Del Toro heeft eindelijk geen monsters meer nodig, om het monster in de mens te tonen. Bradley Cooper speelt de rol van zijn leven als gluiperige non-valeur, die probeert ten koste van alles en iedereen hogerop te komen en uiteindelijk ook weer ten val komt. En dat in een grauwe, groezelige wereld van 3e-rangs kermisexploitanten. Prachtige beelden in een moderne film noir productie met alleen maar top acteurs. Snel naar de bioscoop om straks niet naar een veel te donker TV scherm te hoeven kijken.

Heavy stuff! En je kunt nu wel zeggen dat het artistiek volkomen verantwoord is, dat toneelmatige, met de oorspronkelijke teksten, maar we hebben het hier wel over FILM. Ik heb deze "film" dus met interesse uitgekeken, maar ik ben bang, dat Apple TV hier toch een kat in de zak gekocht heeft en er op de TV weinig mensen zullen zijn, die het einde halen. Voor mij is de Orson Welles versie te prefereren, maar de beste verfilming vond ik toch die van Roman Polanski.

Waar het origineel nog een aardig tijdsbeeld gaf (en de muziek van Curtis Mayfield) is dit een domme, vervelend lange videoclip, die alle vooroordelen rond drugdealers, moordenaars, rappers, vrouwenonderdrukking bevestigt. Nee, niet alleen bevestigt, maar verheerlijkt. In deze film ben je een held, als , je dealt, verkracht en moordt. Praten kan men hier niet, alles kan alleen maar opgelost worden met geweld. Wat een domme film.

"Kingsman: the secret service" uit 2014 vond ik een ontdekking a la "Raiders of the lost ark" en "Back to the future". Het vervolg: "Kingsman:The golden circle" sloeg helemaal nergens op, dus ik was benieuwd of de regisseur zich zou revancheren. Nee, dus. Weliswaar is de film beter dan deel 2, maar dit keer blijft ie teveel op 2 gedachten hinken. Maken we een ietwat grappige geschiedenis film over de 20e eeuw of gaan we voluit in de actiemodus?
Moet je in zo"n film allerlei pijnpunten uit de vorige eeuw zo behandelen? Soms zaten we in de loopgraven van "1917", dan weer in een absurde Wes Anderson film. Heel onevenwichtig dus. Dat neemt niet weg, dat ik me best vermaakt heb, maar het was minder dan ik verwacht had.
P.S. Wel even blijven zitten bij de aftiteling, daar zit nog een aardige surprise in.

Een beetje botsing van culturen, maar vooral een gebruikelijke Disney feel-good movie, die alle getreden paden stuk voor stuk afwerkt. Neemt niet weg, dat John Hamm een prima rol speelt en het verhaaltje best lekker wegkijkt. Ook de Indiase acteurs uit Life of Pi en Slumdog Millionaire misstaan niet in deze op-en-top Amerikaanse film.

Af en toe wat flauwe grappen, maar over het geheel genomen een leuke moderne versie van het alom bekende verhaal. Zeker als je de saaie Alladinverfilming van Disney net gezien hebt, is deze komedie een verademing.Helaas nooit in Nederland uitgebracht.

Merkwaardige modernisering van een roman van Gustave Flaubert. Juist in deze periode van de Franse Nouvelle Vague ziet de film er nogal oudbollig uit met nog merkwaardiger muziek bij de nogal truttige liefdesscenes Waarom er dan ook van deze film een gerestaureerde versie gemaakt moest worden, is mij dan ook een raadsel.

Wow! Anderson is back! Een moeizame liefdesgeschiedenis tussen een 15-jarige jongen en een 28 jarige vrouw vormt de basis van een fascinerende kijk op de jaren '70 in L.A. Heerlijk een film te zien, die geen moment verraadt, waar het naar toe gaat, maar ieder moment blijft boeien, door, niet alleen de hoofdpersonen, maar ook de keur van bizarre bijpersonen, zoals Sean Penn en Bradley Cooper. Werden er maar meer van zulk soort films gemaakt. Topfilm! Zou, zo vroeg in het seizoen, meteen wel eens één van de beste van 2022 kunnen zijn!

Duitse film, die er onduits uitziet. Klopt, want hij is in het engels in de UK opgenomen met Duitse acteurs. Een film, naar een ook in Nederland populair jeugdboek, die o.a. Ghostbusters en Casper als uitgangspunt heeft. Mijn kleinkinderen (8 en 10) hebben 100 min. geconcentreerd zitten kijken en dat is voor mij wel een norm. Best aardig dus!

Typisch Brits product uit de jaren '50, toen de Engelse bioscopen nog 2 features per voorstelling vertoonden. De films mochten dus niet te lang zijn en de tweede film moest iets minder zijn dan de eerste.Deze zat bv. achter "Horrors of the black museum" en die was nog wel aardig, maar dit lijkt meer op een slechte aflevering van de "Carry on" serie. Lachwekkende effecten, slechte studio decors en smierende acteurs. Niet spannend en niet grappig. Alleen bekijken, als je de filmografie van de producer compleet wilt hebben.

In 1969 lukte het Peter Goldfarb Fellini te strikken voor een Amerikaanse tv uitzending voor NBC, waarin de regisseur mocht experimenteren met het medium en een soort spotprent over zichzelf maakte. Blijkbaar was Fellini onder de indruk van het medium want daarna maakte hij, ook voor de Italiaanse Tv I CLOWNS. Aardig voor Fellini fans, maar voor mensen, die onbekend zijn met het werk van de regisseur niet aan te bevelen.

Goed uitgewerkte, absurdistische, tragikomische film, die ons uiteindelijk een spiegel voorhoudt. De manier waarop de maatschappij met ouderen omgaat, is eigenlijk te schandalig voor woorden, is de uiteindelijke boodschap van deze film, waar ik overigens erg om gelachen heb. Zonde, dat dit weer zo'n eenmalige telefilm betreft. De vele bewonderaars van" de dagboeken van Hendrik Groen" zouden ook deze film bijzonder appreciëren.

Jonathan Larson brak als musicalschrijver wereldwijd door met zijn alom gewaardeerde musical "Rent", die meer dan 12 jaar onafgebroken op Broadway draaide.Helaas maakte hij dat zelf niet meer mee, want hij overleed op 36-jarige leeftijd, nog vóór de première van deze musical Deze film, doorspekt met prachtige songs, vertelt zijn verhaal naar succes. De fantastische hoofdrol wordt gespeeld door Andrew Garfield, die daar net de Golden Globe voor heeft ontvangen. Een geweldige film, zelfs voor iemand, die niet weg is van musicals. Nu is dit niet een traditionele musical, maar meer een biografie met muzikale onderdelen, die het verhaal zelfs verduidelijken. (denk aan een soort La-la Land). Aanbevolen!

Waarom zou je een live-action remake produceren, als je eigenlijk niets nieuws te melden hebt? Deze film volgt slaafs het origineel, maar is veel minder leuk en gebruikt ook nog eens zoveel CGI-effecten (slechte!), dat het bijna weer een animatie film wordt.En waarom moet dat alles ook nog eens 45 min. langer duren? Om er nog meer slijmerige musical liedjes in te proppen? Nee, dit is verreweg de slechtste Disney re-make, die ik gezien heb. Stick to the original !

Onbegrijpelijk, dat deze film het zo goed doet op Netflix. Een slap verhaaltje, Mel Gibson in een bijrolletje als psychiater, dat je zo uit de film had kunnen knippen, karakters ,die consequent merkwaardige keuzes maken en merkwaardige schietpartijn met een Japanees afweergeschut, dat na 75 jaar op een vochtige onderzeeër heeft gestaan en direct feilloos werkt , maken van de hele film een ongeloofwaardig rommeltje. Doe geen moeite.