Profiel van filminfo

Het Leitmotiv van deze film is de jongere zus die niet wil dat haar oudere zus dier droom opgeeft, omdat ze haar zus nodig heeft om de weg te plaveien voor haar eigen vrije keuze. Het verhaal voelt als een klassiek jeugdavontuur, komisch en magisch, maar dan voor young adults, en is gestructureerd als een musical, maar dan zonder gezongen plot. De productie was in handen van Tim Bevan, wiens vorige film Matilda (wel een musical) ik ook al bijzonder fraai vormgegeven vond.

Het is pas 3 jaar geleden dat de Zweedse film Ur spår het licht zag, en er is inmiddels een vervolg. Waarom het nodig is om er een Noorse remake van te maken is me niet duidelijk. De humor in de pogingen om een kind te verwekken is verwijderd, waardoor het geheel dramatischer overkomt, en humor en drama zijn onvoldoende in balans. Ik denk dat het origineel er beter in slaagde om dit verhaal te vertellen. Op het moment van schrijven zijn zowel het origineel, de sequel en de remake op Netflix te vinden, en doordat beide een vergelijkbare Engelse titel hebben kan dit verwarrend werken.

Stephen King heeft een regeling dat beginnende regisseurs de rechten op zijn onverfilmde korte verhalen kunnen kopen voor $1 en daarmee krijg je de kans om te laten zien wat je kunt, en worden kijkers getrokken door de schrijver van het originele werk. De meester is zelf uiteraard niet betrokken en dat leidt vaak tot een teleurstellend resultaat, en dat is hier ook het geval. De film speelt zich af in 1999 en het heden, maar ademt de sfeer van de jaren 1950, zonder dat duidelijk is waarom dat is. Het aapje uit de titel bespeelt de trommel in plaats van de klassieke cymbalen. Het begin is wel grappig, maar verder kan ik er helemaal niets van maken.

Een lieve jeugdfilm over een naïeve jongen die geen vrienden heeft en 's nachts alleen thuis is, maar dat nooit als een probleem ervaart. Het wordt een fantasiefilm genoemd, maar dat klopt niet helemaal, omdat alle fantastische elementen 's nachts en/of in zijn dromen gebeuren, dus de kijker mag zelf bepalen of hij bezoek krijgt van een fee of dat hij droomt van een moederfiguur. Op de aftiteling staat ze gewoon als "De fee" maar een database als TMDB vermeldt haar als "The Supernatural Existence of Hodder's Mother"; ik zou zeggen dat dat teveel invulling is. De film is gebaseerd op een boek van Bjarne Reuter, die ook verantwoordelijk was voor de televisieserie Busters verden, die ik in mijn tienerjaren zag, en die ook handelt over pesten op school en een droomwereld waarin je speciaal bent.

Sinds kerst 1991 toont de BBC met grote regelmaat de film Bernard and the genie, een kerstkomedie met Lenny Henry, Rowan Atkinson en Alan Cummings. Meer dan 30 jaar later krijgt Richard Curtis een groter budget om een remake te schrijven van zijn tv-film. De plaats van handeling is verplaatst naar Amerika, maar veel van de verhaalelementen zijn overeind gebleven, en Alan Cummings speelt ook in deze film een rol. De film bewijst dat een film niet grappiger wordt als deze langer is en meer geld heeft voor speciale effecten. Helaas gaat ook op dat hoe meer je uitlegt over een magisch element, hoe minder er van klopt. De doos is 2000 jaar oud, en ze heeft al een paar uitstapjes gemaakt, maar de laatste keer dat ze uit de doos kwam was 2000 jaar geleden. De djini overtuigt ook niet met de dingen die ze wel en niet weet, terwijl het thema van de oude film juist de tegenstelling was van een oude djini in modern Engeland.