Reacties

Klassieker.
Met prachtige openingsbeelden als met een drone avant le lettre.
Maria verontschuldigt zich bij moeder overste voor zingen zonder toestemming. Maar dan doen ze allemaal de hele film door🤭

Naar het einde toe neemt de film in onderwerp en beeld een donkere en grimmige wending.

Christopher Plummer had een goede stem, maar niet goed genoeg in combinatie met de stem van Julie Andrews. Zijn aandeel wordt gezongen door Bill Lee.

Christopher Plummer had eigenlijk een hekel aan de film. Als hij erover sprak, had hij het dan ook steevast over The Sound of Mucus (slijm). De samenwerking met Andrews vond hij wel geweldig en de twee zijn altijd goede vrienden gebleven.

Vermakelijke film. Al eens eerder gezien. Plot niet onthouden, moet ik weer kijken. En inmiddels gedaan. Zo makkelijk als je anoniem van achter je toetsenbord kunt schelden, zo makkelijk kun je ze opzoeken en om zeep helpen. Duw je buurman van het dak (die geen tijd heeft voor: 'buurvrouw, wat doet u nu'?) zonder dat de politie je vragen komt stellen en laat bij alles de bewijslast overal slingeren. Hilarisch! Eigenlijk is de confrontatie met de Bosskabouter het enige goede einde van de film.

Al bij al wel de manier om het rustig te krijgen op de sociale media.

Iets van gezien bij de VPRO. Aflevering werd helaas onderbroken.

Wat kan ik er over vinden?
Regisseur Emma Seligman heeft het goed voor elkaar. Haar debuutfilm Shiva Baby (2020) werd lovend ontvangen en ze werkt dan ook al hard aan opvolger Bottoms. Seligman gaat daarnaast samen met Adam McKay voor HBO aan de slag met een serie genaamd Sugar.

De serie gaat over sugar babies die onderhouden worden door hun sugar daddies. De serie met afleveringen van een half uur focust op een jonge Joodse vrouw die in New York leeft. Ze moet familieverplichtingen balanceren met haar leven als studente en haar leven als sugar baby. Qua plot doet de serie dus ook aan haar debuutfilm denken, die ook draait om een studente en verwikkelingen met haar sugar daddy. Seligman zal zal de pilot schrijven en regisseren en is uitvoerend producent naast McKay en Betsy Koch.

Dustin Hoffman (Ben) kan goed rennen. Dat wist ik van zijn (latere) rol in Marathon Man. In deze film kan hij het ook en laat ook zijn talent voor acteren zien.
De film heeft een aparte, ongemakkelijke vorm van humor en heeft deels als boodschap dat als vrouwen nee zeggen toch ja bedoelen. Aantrekken, afstoten. Ik vond het spel tussen Ben en Mrs Robinson overtuigender dan tussen Ben en Elaine.

Korte film. Moeilijk om goed te waarderen. Goede beelden, weinig verhaal. Als het afstudeerproject dan is het veelbelovend.

Op een plek komen waar leven onmogelijk is. Eigenlijk zou je de onbarmhartige kou en daarbij het verschil tussen dag en nacht moeten kunnen meevoelen. De temperatuur ging van een comfortabele 24 naar -12 graden, de lucht is ijl, waardoor het moeilijk ademen is.

Scheeloog Paul Hunham is niet geliefd als docent, maar ik vind hem eigenlijk meteen sympathiek. Dat gaat het kijkplezier niet drukken. Het leven gaat om uitspreken ook al brengt je dat soms niet verder. Overtuigende, aansprekende film waarbij het einde onrechtvaardig voelt. Eerlijkheid en opkomen voor een ander wordt niet beloond. De schone schijn gaat voor.
En eerlijk is eerlijk: raar dat 4 'holdovers' uit de film verdwijnen (de dynamiek verandert, slechts 4 mensen blijven over om elkaar te waarderen) en
de een-na-laatste wending in het verhaal is niet overtuigend. Bijzonder dat het film is uit 2023 die toch aanvoelt als 30 jaar of langer geleden.

Liefdesverhaal. Allie heeft terrorouders en die staan een verhouding met een houtbewerker niet toe. De zomerliefde wordt afgekapt en Noah gaat als soldaat WO II in (dat is toch heel veel jonge mannen overkomen, ook zwarte Amerikanen (wat Trump niet meer wil weten)).
Allie staat makkelijk open voor een volgende liefde. Maar op zeker moment komen de oude verlangens weer bovendrijven. Het leidt tot flink gekwezel (volgens Perplexity is het hard huilmateriaal) dus het gaat met name om het acteerwerk en de beelden. Gosling en Rachel McAdams kunnen als liefdespaar niet echt overtuigen.

Prima film. Beelden van de woestijn zijn prachtig.
"De woestijn is een oceaan, waarin geen enkele riem spat".
Verhaal is goed, samen met wat humor en lekker veel kamelen.
De arabieren, bedoeien of wat nog meer bestaan uit Engelse acteurs, dat maakt het net iets minder geloofwaardig. Bij de oversteek verspild Lawrence water om zijn baard te scheren, maar hoe doen de anderen het dan?
Daud en Farraj zijn net Merijn en Pepijn uit de Lord of the Rings. Omdat die films er nog niet waren, had regiseur David Lean het boek gelezen?

David Lean was een Engels filmregisseur die bekend werd door spektakelfilms, zoals Lawrence of Arabia, The Bridge on the River Kwai, Doctor Zhivago en zijn laatste productie A Passage to India, uit 1984.

Het is misschien wel de langste bioscoopfilm zonder vrouwelijke sprekende rollen. Vrouwen verschijnen in scènes met menigten of als figuranten. Auda: "Jullie zeuren zoals vrouwen". " Je moeder paarde met een schorpioen".

De jongere broer van Lawrence zei
"De film is een psychologisch recept. Neem een ​​onsje narcisme, een pond exhibitionisme, een halve liter sadisme, een liter bloeddorst en een snufje andere afwijkingen en roer goed."

Het Plaza de España in Sevilla fungeerde als hoofdkwartier van de Egyptische Expeditiemacht van Groot-Brittannië in Caïro, met onder andere de officiersclub.

Lawrence of Arabia is een minuut langer dan Gone With the Wind en is daarom de langste film die ooit een Oscar voor Beste Film heeft gewonnen.

Emotionele beelden. A gifted docter.
Niet alle dialogen zijn even sterk. Wel een bijzonder verhaal.

Film met prachtige beelden en sterk acteerwerk van Hopkins en Thompson.

Stevens leeft als butler naar de regels van het huis (personeel gaat geen relaties met elkaar aan) en kan zijn gevoelens voor miss Kenton niet uiten. Andersom staat hij het uiten van haar gevoelens naar hem ook niet toe. En passant wordt duidelijk dat in het huis van dienst Engeland Duitsland niet de oorlog verklaart als het Sudeten-Duitsland binnenvalt en zo eigenlijk impliciet mede schuldig is aan het uitbreken van WOII. Een argument? Elk volk moet een strafsysteem hebben, bijvoorbeeld een gevangenis. In Duitsland noemen ze dat een concentratiekamp. Wat is het verschil?

Waarom spreekt Stevens niet gewoon zijn liefde uit? Waarom krijgt Duitsland de ruimte om oorlog te gaan voeren? Grote, zakelijke en kleine, persoonlijke belangen (miss Kenton kan nergens heen, Stevens houdt vast aan de vorm) staan het uitspreken van waarheid in de weg.

Met Rusland en Oekraine lijkt in deze tijd voor Europa een vergelijkbare sitiuatie te zijn ontstaan. Hierdoor is de film hoogst actueel.

Nb. Het heeft niks met de film van doen, maar na de oorlog werden alle oorspronkelijk Duitssprekende bewoners uit Sudeten-Duitsland verbannen. Elke (dreiging van) oorlog veroorzaakt veel pijn en ellende voor verliezers maar uiteindelijk ook voor,
op het eerste gezicht, de winnaars.

'Tussen 1945 en 1949 vonden etnische zuiveringen van Duitstalige minderheden plaats, dat wil zeggen Volksduitsers, uit de Sovjet-Unie, Tsjecho-Slowakije, Roemenië, Hongarije en Joegoslavië'

"Mijn familie is overal waar ik een lachend gezicht zie. Ik ben nog nooit zonder familie geweest". De wijsheid van een houthakker.
Terwijl het leven zo onbarmhartig kan zijn en soms heel eenzaam geleefd moet worden. Waarom? Het werk van de man staat centraal, ook nog eens in de context van het in bezit nemen van het land in Noord Amerika door het kappen van bomen en aanleggen van spoorlijn. Vrouw en kind blijven thuis achter. Ze heeft het eten klaar staan al hij weer eens thuis komt. Haar werk, haar leven, haar verhaal doet er niet toe.

En 8, het laatste deel: The Murmuring, van Jennifer Kent. Vogels en een spookhuis met geesten van oude bewoners. Nancy doorloopt een eigen verwerkingsproces waardoor het haar lukt om zowel zichzelf als de geesten te bevrijden. Er zijn wat spannende scenes, maar 'at the end' gaat het proces van Nancy voor.
Ik ben er niet echt enthousiast over. De relatie tussen Essie Davis en Andrew Lincoln voelt stroef en blijft stroef. Samen zitten ze op een onbewoond eiland en toch communiceren ze via portofoon dat ze van elkaar houden.
Lukte het niet omdat te acteren? En wat heeft het begin van de film met het einde te maken?
Als vogelliefhebber konden de vogelbeelden me ook niet overtuigen. Vliegen strandlopers in vormen net als spreeuwen doen?
Een 6.

Mijn volgorde van goed naar minder:

1. The Outside afl. 4
2. The Autopsy afl. 3
3. Graveyard Rats afl. 2
4. Lot 36 afl. 1
5. Pickman's Model afl. 5
6. The Viewing afl. 7
7. Dreams in the Witch House afl. 6
8. The Murmuring afl. 8

Als je op mij reageert: ze waren te gast bij Eva Jinek op tv, zie eerder bericht.

Ik denk je opmerking wel te begrijpen. Of het nu buitenaards of vanuit een andere dimensie of iets is uit oude tijden: het woekert als een monster in de mens zelf. "Die is gemaakt van smerige materie en gaat dood" - Del Toro in Sangre del Toro.

Verhelderend om meer van het maakproces van Guillermo's Frankenstein te begrijpen. Het is wel eenzijdig positief.
"Nu ik de rand van de wereld heb bereikt, is er geen horizon meer".

"Je maakt een film niet van je antwoorden maar van je twijfels"

"Kunst is de enige magie die we aantoonbaar hebben"

"Troost maakt je onwetend. Pijn maakt je wakker"

"Het is mooi als je vanuit het monster iets groters in jezelf kunt zien."

"Waar de meeste van mijn films over gaan is keuze en opoffering"

"Je bent gemaakt vam smerige materie en gaat dood"

"Er is iets heiligs aan het ontwerpen van monsters"

"Wat dingen en ons mooi maakt is de manier waarop we breken en weer in elkaar worden gezet."

"Kennis brengt pijn en dat kun je niet ontvluchten".

"Waar komt de ziel van het schepsel vandaan?"

"In het lichaam zit een capsule die onverklaarbaar is"

Het 4e deel (The Outside) vind ik de beste.

Deel 7 The Viewing, van Pamos Cosmatus.
"Je weet niet hoeveel geld het kost om zo rijk te zijn"
"Iedereen heeft twee levens. Het tweede leven begint wanneer je je realiseert dat je er maar eentje hebt."

Flink snuiven om het bewustzijn te verruimen en een rare steen verandert in een monster die beweegt met een traagheid, vergelijkbaar met Nosferatu uit 1922.

Kluizenaar Lionel Lassiter lijkt heel stoer maar heeft uiteindelijk zelf, net als dr Zahra, geen controle op de situatie. Het monster uit de steen neemt hem over, Lionel kan alleen nog machteloos 'Help me' uitroepen.

Geen idee waarom de vier zich hebben laten uitnodigen. Zelfs Hector begrijpt er geen zak van. Niet alle acteurs overtuigen en er is een onbegrijpelijk, afgeraffeld einde. De regisseur gaat er klaarblijkelijk vanuit dat ik als kijker ook lijntje coke opsnuif.
A bad trip en a bad end. Vanwege het decor, goede scenes en een paar geslaagde aforismes een 6.

Deel 6: Dreams in the witch house, van Catherine Hardwicke.
Ook naar een klein verhaal van H.P. Lovecraft. Een tweelingzus is bang om dood te gaan. Ze gaat toch, maar blijft door haar angst in een tussenwereld hangen. Haar broer wil haar redden, wat hem jaren later lukt. Hij is ouder geworden, zij is jong gebleven. Dat zou een aardig thema zijn, maar daar gaat het niet over. Wel over een kwade heks en een raar rataapje. Je kunt de verhalen van Lovecraft maar beter niet te letterlijk verfilmen. Een 6 voor de moeite.

"De oudste en sterkste emotie van de mensheid is angst, en de oudste en sterkste soort angst is angst voor het onbekende"

"We leven op een kalm eiland van onwetendheid in het midden van de zwarte zeeën van oneindigheid, en het was niet de bedoeling dat we ver zouden reizen" - Lovecraft.

Keith Thomas is regisseur van het vijfde deel: Pickman's model. Naar een verhaal van H.P. Lovecraft uit 1927. Het leven is lijden, het beste wat er is, is angst. Pickman schildert demonen die niet uit zijn verbeelding komen, maar die hij werkelijk heeft gezien. Het begin is goed en er zijn demonen. Die pakken Thurber vast, maar niet de kijker.

Achter alle schoonheid schuilt het kwade en het onooglijke. Dat is de essentie van Lovecrafts werk. Steeds is er iets huiveringswekkends monsterlijk. Meestal is er geen goed plot. Daar heeft deze film ook last van. Ik hou het op een 6.

Meer over Lovecraft: Een belangrijk uitgangspunt is dat de alledaagse werkelijkheid zoals mensen die ervaren slechts een dunne schil is om een diepere werkelijkheid, die zo complex en vreemd is dat het menselijk brein deze onmogelijk kan bevatten.

Lovecraftliefhebber Michel Houellebecq verwoordde het als volgt: "Geen enkel verhaal van Lovecraft vormt een mooi afgerond verhaal. Het zijn stuk voor stuk gapende, gillende brokken angst. Het volgende verhaal pakt de angst van de lezer op precies hetzelfde punt weer op om er nieuwe voeding aan te geven."

Na 4 delen staat voor mij The Outside op 1.

The Outside, het 4e deel, vind ik tot nu toe de beste.
Heerlijk verhaal over de wens naar schoonheid en er bij te willen horen. Kate Micucci is als Stacey zeer overtuigend, haar man heeft uiteindelijk de meeste tegenslag. Een 9.

Een bijzondere docu. Het laat veel zien. En toch niet alles. Ik ben vooral benieuwd naar de context: waarom wonen die mensen daar zo met elkaar op een zielloos terrein met onooglijke huizen, kaal gras en asfalt? Er is nergens ruimte voor privé. Als je er niet past, moeten ze je niet.
Er ontstaat een conflict tussen een eenzame gefrusteerde vrouw en spelende kinderen op een grasveld naast haar woning. Geen enkele volwassene die een zinnig gesprek kan voeren en met elkaar kan nadenken over een oplossing. Een moeder van vier kinderen wordt doodgeschoten, haar ex moet worden gebeld(sic). Als hij het de kinderen verteld willen ze van hem weglopen, het verdriet moet ergens anders verwerkt. Iemand die aangesproken wordt op eigenaarschap van het grasveld zegt dat de grond niet van hem is. Van wie dan? En waarom zoekt niemand dat uit?
Ik weet het: de mensen lijken niet voor rede vatbaar. Het uitgesproken vonnis lijkt me terecht, maar 25 jaar gevangenisstraf dan weer niet, dat helpt niemand ene moer. Het schuurt van alle kanten. Dat maakt de docu wel goed.

Inmiddels bekeken. Inderdaad goed! Niet stoppen bij 3, want 4 vind ik ook erg goed.