Reacties

De film biedt genoeg spanning maar is na afloop toch teleurstellend. Steeds los van elkaar op avontuur zorgt voor stapeling van fout op fout. De montages houden het bijeen en brengen het tot een finale die flink gekunsteld voelt. Heel lang zwijgen is natuurlijk wel een uitdaging.

Regisseur van deze docu is Steve McQueen. Wat relevant voor deze documentaire is: In de periode 2020 tot en met 2023 maakte hij deze samen met zijn vrouw Bianca Stigter op basis van haar boeken De bezette stad: plattegrond van Amsterdam 1940-1945 en Atlas van de bezette stad Amsterdam 1940-1945.

Steve McQueen is ook kunstenaar:
In 1999 won hij de Turner Prize categorie beeldende kunst. Zijn expositie Speaking in Tongues was in 2003 te zien in het Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris. Het Stedelijk Museum (Amsterdam) kocht in 2014 twee werken van McQueen. Ook Museum De Pont in Tilburg heeft werk van McQueen in zijn collectie opgenomen.

Gezien het onderwerp is het ook een politiek geladen film over rechten van inheemse Amerikaanse vrouwen. Volgens Sheridan werd hij geïnspireerd om deze film te schrijven omdat hij hoorde over de "duizenden echte verhalen zoals deze", verwijzend naar het hoge aantal inheemse vrouwen die slachtoffer zijn van seksueel misbruik en/of moord. Hij schreef en regisseerde de film om meer mensen bewust te maken van dit probleem. Ook beweerde hij dat de film een aanzet was tot verandering van een wet. "De poging van Yellowstone-maker Taylor Sheridan om de eer op te strijken voor de invoering van de VAWA is grof en brengt jaren van onvermoeibare pleidooien van de inheemse gemeenschap volledig in diskrediet", publiceerde advocaat Mary Kathryn Nagle (Cherokee) voor de rechten van inheemse vrouwen over IllumiNative, een door inheemse vrouwen geleide organisatie voor raciale en sociale rechtvaardigheid.

Prachtige film met Juliet Binoche. Hoe we als mensen gevangen kunnen worden via de telefoon en sociale media (het verwarde razen van onze tijd, dat opstijgt vanuit een wolk van satellieten die onze intieme gesprekken door tijd en ruimte laten ijlen in de vorm van bits & bites - Stefan Hertmans)
"Bent u actief op sociale media?"......."het is soms een schipbreuk, soms een vlot.....soms ben ik de spin en soms het vliegje".
Claire vind sterven best, maar in de steek gelaten worden niet.

De regisseur Fritz Lang is geboren in Oostenrijk. Tijdens zijn carrière als regisseur maakte hij films in Duitsland en Amerika. Zijn films vonden weerklank bij de nazi's maar daar moest Lang niets van hebben. Dit zorgde enerzijds voor een scheiding van zijn vrouw Thea von Harbou en zijn vlucht naar Amerika. Zijn films hebben veel karakteristieken van de zogenaamde film noir met terugkerende thema's als psychologische conflicten, paranoia, het noodlot en morele dubbelzinnigheid. Gedurende de relatie met Thea von Harbou schreven ze alle scenario's samen, ook deze Metropolis.

'De grootste vis wordt zo groot omdat hij zich niet laat vangen'. Het thema van de film is vergelijkbaar met The Life of Pi: welk verhaal is beter: de waarheid of de fantasie?

Met geld vanuit het 'westen', ingezameld door popgroepen voor juichend publiek en tv-kijkende wereld, de armoede in Afrika bestrijden. Het bracht veel te weeg. Was dit nu een goede manier?

Veel humor met een mix van Lord of the Rings, deadpool, StarWars. Willow en andere fantasy. Edgin wil zijn vrouw terug, maar ook na de dood telt het leven meerdere lijnen. Als hij haar terug zou roepen, wordt een andere levenslijn van haar onderbroken en zal ze daarom verdriet en gemis ervaren. Moet hij haar wel terug laten komen? Interessante gedachte.

Een film van Stephen Frears. De hectiek moet vooral komen van de schreeuwende krantenkoppen die een dans maken met de losgekomen emoties van mensen. Het waren de paparazzi die achter Lady Di aanzatten. Dus gewoon riooljournalistiek. Zonder de hand in eigen boezem te steken gingen ze vol op het orgel het koninklijk huis belasteren. Aan de andere kant was het uitgelezen kans om van de monarchie af te komen. Volgens deze docu-B film is dat door Tony Blair voorkomen. Eigenlijk jammer, want ook tradities moeten een keer eindigen. Dat zou ook voor het Britse Lagerhuis op moeten gaan. Gast Simon Kuper bij zomergasten vertelde over zijn tijd op de universiteit van Oxford en merkte op dat alle Tory's en Labour's in Oxford alleen zijn geschoold op redenaarsschap zonder aandacht voor inhoud en kennis. Blair, Johnson, Strammer...één pot nat. Kortom: het wordt tijd voor het einde van de Britse riooljournalistiek, het Britse parlement, het Britse Koningshuis en de opgefokte emoties van Britten. Misschien drijven ze daarna weer een beetje terug naar Europa.

Terug naar de film die toch wat stijfjes is gemaakt. De koningin toont meer emoties voor de dood van een hert en Tony Blair is in huiselijke kring meer bezig met de afwas en het strikken van zijn das. Zijn bravoure leidt wel tot een lossere houding van de koningin.

Goede film. Bendegeweld en vrouwenvernedering. Door wie? Mannen.

Best een goede film. Het is steeds heerlijk ongeloofwaardig. Sam mag een tijdje als geest in de buurt van Molly doorbrengen. Toch fijn dat hij door deuren en muren kan én zich toch ook gewoon op de grond kan blijven voortbewegen.

Angst en geweld houden de gangs bijeen. Als het tot een duel komt, is New York als stad te groot en voorzien van een leger.
Mannenwereld, brengt niet veel goeds.
Film met prachtige doorlopende camerabeelden, shots en acteurs. Het is wel een zit maar om tot de eindscenes te komen worden er verhaaltechnisch flink wat stappen overgeslagen. Ik kreeg het idee dat er nog flink tussenuit is geknipt. Verder weet ik te weinig van het begin van New York om de geloofwaardigheid van het verhaal te kunnen beoordelen.

De aflevering gezien met Griet als presentator en Eus als gast. Eus is van het onderzoekende, gedreven en nieuwsgierig type. Inmiddels zeer erudiet. Het werd even ongemakkelijk bij verkeerd gedrag van een kunstenaar en zijn kunst. Of je dan wel kon luisteren..

Goede Nederlandse film. Met een paar sterke rollen.

Ingewikkeld met al die mannen die van alle kanten in weilanden, plattelandswegen en bossen opduiken en met Baths willen trouwen. Maar ze heeft al een piano. Van een sergeant leert ze kussen en vrijen. Is het ook liefde?
Anders dan ik tot nu toe van Thomas Vintenberg gezien heb of gewend ben. Is de zijn 1e kans buiten Denemarken/Zweden?

Aardige romance. Al en toe naar het komische nijgend. De pijn wordt genoemd maar niet gefilmd, waardoor het toch wat zoet blijft.
Emilia Clarke ontwapend wel.

Ongetwijfeld in mijn jeugd op tv gezien. De ene na de andere John Wayne film kwam langs. Toen vond ik het allemaal prachtig, nu gedateerd en saai.

Toch een wat rommelige film.
Charlize Theron scheurt in een mini door de stad en ze is een goede kaskraker. Of kluiskraker.
Jason Statham is inmiddels bekend via Snatch en Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Beter gaat het niet worden, wel gewelddadiger en meer in de hoofdrol. Een tijdje kon ik er wel van genieten.

Veel kalkoenen als het moeilijke verhaal moet worden verteld. Ik vind het een B-film.

Dat zal ik herstellen.

De wedstrijd is niet over. Via vapes heeft de tabaksindustrie haar macht terug. Via het 'recht' winnen ze met behulp van advocaten. De film is bij vlagen goed, maar dat tabaksfabrikanten lulkoek vertellen is niet echt nieuwswaardig. Verder wordt er in de film wel veel gebeld met steeds andere telefoons. En als er ergens een met muziek aangezette emotionele spanning is, gaat er wel een telefoon over. Ik had zelfs wat ergenis.

Mooie docu.

In 1991 gezien, zou opnieuw moeten kijken om echt te beoordelen. Het lijkt een mooi portret van een mensenleven. De bewegende tulpen zijn me bijgebleven.

Prachtig hoe de kleine meisjes de trein uitstappen, verwachten dat ze worden opgehaald en zoekend steeds meer vertwijfeld kijken..
"Ik ben je methode geworden door al je doen alsof" (Julie, ex-vrouw van Harry).
Moeder tegen zoon met syndroom van Down: ik heb mijn hele leven voor je gezorgd, maar wie zorgt ervoor voor mij? Ik wil leven..!

Iets teveel spoiler?