Reacties

Het 4e deel (The Outside) vind ik de beste.

Deel 7 The Viewing, van Pamos Cosmatus.
"Je weet niet hoeveel geld het kost om zo rijk te zijn"
"Iedereen heeft twee levens. Het tweede leven begint wanneer je je realiseert dat je er maar eentje hebt."

Flink snuiven om het bewustzijn te verruimen en een rare steen verandert in een monster die beweegt met een traagheid, vergelijkbaar met Nosferatu uit 1922.

Kluizenaar Lionel Lassiter lijkt heel stoer maar heeft uiteindelijk zelf, net als dr Zahra, geen controle op de situatie. Het monster uit de steen neemt hem over, Lionel kan alleen nog machteloos 'Help me' uitroepen.

Geen idee waarom de vier zich hebben laten uitnodigen. Zelfs Hector begrijpt er geen zak van. Niet alle acteurs overtuigen en er is een onbegrijpelijk, afgeraffeld einde. De regisseur gaat er klaarblijkelijk vanuit dat ik als kijker ook lijntje coke opsnuif.
A bad trip en a bad end. Vanwege het decor, goede scenes en een paar geslaagde aforismes een 6.

Deel 6: Dreams in the witch house, van Catherine Hardwicke.
Ook naar een klein verhaal van H.P. Lovecraft. Een tweelingzus is bang om dood te gaan. Ze gaat toch, maar blijft door haar angst in een tussenwereld hangen. Haar broer wil haar redden, wat hem jaren later lukt. Hij is ouder geworden, zij is jong gebleven. Dat zou een aardig thema zijn, maar daar gaat het niet over. Wel over een kwade heks en een raar rataapje. Je kunt de verhalen van Lovecraft maar beter niet te letterlijk verfilmen. Een 6 voor de moeite.

"De oudste en sterkste emotie van de mensheid is angst, en de oudste en sterkste soort angst is angst voor het onbekende"

"We leven op een kalm eiland van onwetendheid in het midden van de zwarte zeeën van oneindigheid, en het was niet de bedoeling dat we ver zouden reizen" - Lovecraft.

Keith Thomas is regisseur van het vijfde deel: Pickman's model. Naar een verhaal van H.P. Lovecraft uit 1927. Het leven is lijden, het beste wat er is, is angst. Pickman schildert demonen die niet uit zijn verbeelding komen, maar die hij werkelijk heeft gezien. Het begin is goed en er zijn demonen. Die pakken Thurber vast, maar niet de kijker.

Achter alle schoonheid schuilt het kwade en het onooglijke. Dat is de essentie van Lovecrafts werk. Steeds is er iets huiveringswekkends monsterlijk. Meestal is er geen goed plot. Daar heeft deze film ook last van. Ik hou het op een 6.

Meer over Lovecraft: Een belangrijk uitgangspunt is dat de alledaagse werkelijkheid zoals mensen die ervaren slechts een dunne schil is om een diepere werkelijkheid, die zo complex en vreemd is dat het menselijk brein deze onmogelijk kan bevatten.

Lovecraftliefhebber Michel Houellebecq verwoordde het als volgt: "Geen enkel verhaal van Lovecraft vormt een mooi afgerond verhaal. Het zijn stuk voor stuk gapende, gillende brokken angst. Het volgende verhaal pakt de angst van de lezer op precies hetzelfde punt weer op om er nieuwe voeding aan te geven."

Na 4 delen staat voor mij The Outside op 1.

The Outside, het 4e deel, vind ik tot nu toe de beste.
Heerlijk verhaal over de wens naar schoonheid en er bij te willen horen. Kate Micucci is als Stacey zeer overtuigend, haar man heeft uiteindelijk de meeste tegenslag. Een 9.

Een bijzondere docu. Het laat veel zien. En toch niet alles. Ik ben vooral benieuwd naar de context: waarom wonen die mensen daar zo met elkaar op een zielloos terrein met onooglijke huizen, kaal gras en asfalt? Er is nergens ruimte voor privé. Als je er niet past, moeten ze je niet.
Er ontstaat een conflict tussen een eenzame gefrusteerde vrouw en spelende kinderen op een grasveld naast haar woning. Geen enkele volwassene die een zinnig gesprek kan voeren en met elkaar kan nadenken over een oplossing. Een moeder van vier kinderen wordt doodgeschoten, haar ex moet worden gebeld(sic). Als hij het de kinderen verteld willen ze van hem weglopen, het verdriet moet ergens anders verwerkt. Iemand die aangesproken wordt op eigenaarschap van het grasveld zegt dat de grond niet van hem is. Van wie dan? En waarom zoekt niemand dat uit?
Ik weet het: de mensen lijken niet voor rede vatbaar. Het uitgesproken vonnis lijkt me terecht, maar 25 jaar gevangenisstraf dan weer niet, dat helpt niemand ene moer. Het schuurt van alle kanten. Dat maakt de docu wel goed.

Inmiddels bekeken. Inderdaad goed! Niet stoppen bij 3, want 4 vind ik ook erg goed.

Deel 3 van de serie is The Autopsy, geregisseerd door David Prior.
Het is lekker plastisch verfilmd, op het scherpst van de snede. Wat mij betreft hoeft de buitenaardse verklaring niet, maar de opoffering is wel sterk. Het verhaal is binnen het uur goed verteld. De film is het beste bij 2 graden te bekijken. Een 8.

Een thriller, absoluut geen horror.

Moet je deze film nu een 5 of een 6 geven? Het lijkt op 10 andere films en hangt van allerlei ongeloofwaardigheden aan elkaar. Maar goed: het mysterie wordt opgelost en Keira Knightley laat goed spel zien. Guy Piercy is teveel de schurk.

Welke vond je minder?

Aflevering 2 is van Vincenzo Natali en lekker vet ranzig. Wat mij betreft had het zonder de monsterlijke rat en het levend skelet gemogen. De benauwheid in een kist of onder de grond is heftig genoeg. Ik heb associaties met Het Gouden Ei van Tim Krabbé dan wel de film Spoorloos van George Sluizer of Uma Thurman in Kill Bill 2 van Tarentino (opgesloten in een doodskist), maar ook Het kerkhof bij nacht, een tekst van Hans Dorrestein. Ook een 7.

'De serie is door Del Torro samengesteld en bevat acht moderne horrorverhalen in de tradities van de Gothic- en Grand Guignol -genres'.
'Het centrale thema van de serie is het openen van een rariteitenkabinet, sectie voor sectie, waarbij elke aflevering overeenkomt met een andere bezienswaardigheid uit het kabinet.' Del Toro heeft aan 2 delen zelf meegeschreven.
1e deel gezien. Een horror-fantasie bij een veiling van een garagebox (ik moet denken aan Storage Wars). Regisseur is Guillermo Navarro, een aantal keer ook cameraman bij films van Toro.
De spanning wordt goed vastgehouden, de beelden zijn goed, het einde komt abrupt. Maar bij het herkauwen van wat ik gezien heb, valt het verhaal uiteindelijk tegen. Teveel bij elkaar geraapt, teveel open einden. Toch een 7.

Genoten van deze film. Het gaat lange tijd over kinderen die wat geheimzinnigs op het spoor zijn
Maar wat? In de trailer is niks te zien van de kinderen en wordt vooral gespeculeerd op een duistere kracht. Het kan allebei.

Uit mijn jeugd heb ik twee herinnneringen aan Pinocchio: de Nederlandse uitgave Pinokkio van 1946, geïllustreerd door Willem Jakob Roozendaal én de walt disney animatiefilm. De versie van Toro past goed bij de zwaarmoedige stemming van het oorspronkelijke verhaal met de tekeningen van Roozendaal.
Gepetto heeft het maar zwaar. Als maker en vader van een ondeugende jongen. De film is gebaseerd op het ontwerp van Gris Grimly uit zijn 2002-editie van de Italiaanse roman Pinokkio uit 1883 van Carlo Collodi.
Toro plaatst het verhaal in de tijd van Mussolini en het facisme.

Fouten maken mag. Zolang je ze maar ziet.

Leiden met lange ij. Dat las ik net....maar nu niet meer😀

Knap hoe via close-ups de spanning die bij schaken komt kijken, wordt verbeeld. Om te winnen is het nodig om de innerlijke rust bewaren. Je moet willen winnen, maar ook tegen de spanning kunnen. Vier of vijf zetten vooruitkunnen denken, gericht zijn op de koning van de ander en zelfs defensief aanvallend zijn...terwijl je tegenstander dat ook doet.
Is schaken een kunst? En als je talent hebt, moet het dan ten koste van ander plezier? En moet je killersmentaliteithebben? Josh Waitzkin (Max Pomeranc) wil plezier houden en beschaafd blijven en weerstaat als 7-jarige de druk van zijn vader en leermeester. Zijn moeder (de enige vrouw in de film) helpt hem het plezier te behouden maar krijgt in de film niet de eer die dat verdient. Het is sowieso een jongens en mannenfilm. In het park wordt alleen door mannen geschaakt. Tijdens een tournooi komt een meisje met haar knuffel achter het schaakbord zitten.
Het leven van Bobby Fischer is door de hele film verweven. Fischer had talent en kon alleen aan schaken denken. Dat heeft hem ook een soort van gek gemaakt. Josh heeft al snel door dat hij het niet zover wil laten komen.

Knap gemaakte animatie met veel vaart en grappen.

Haha, ik ben regelmatig in de bios. Maar zou niet voor Doris Day gaan.
Veel plezier in Portugal. Het slechte weer overleefd?

Prachtige film, die soms zorgt voor een traantje dat weggepinkt moet worden. Oke, soms te zoetjes, een feelgoodmovie maar wel gewoon goed. Vol met wijsheden en goed spel van acteurs. Auggie heeft zijn gezicht niet mee, maar kan toch zijn plek in de wereld vinden. Zijn oudere zus Via wordt iets teveel bedachte (en niet logische) redenen door hartsvriendin Miranda afgewezen. Via voelt zich daardoor een beetje als Auggie, maar ontmoet al snel een openhartige jongen. Ze worden verliefd maar Via ontkent dat ze een broertje heeft. Ik zag al voor me dat dit in een ongemakkelijk moment door Auggie ontdekt zou worden, maar die scherpte zoekt de regisseur niet op. Via maakt het tijdig kenbaar. Ook andere conflicten worden vredig opgelost.

Bijzonder is de prestatie van de jonge Jacob Tremblay als Auggie. In werkelijkheid is het een acteur met een gewoon gezicht. Eerder was hij al met Room succesvol en ook na Wonder timmert hij goed aan de weg.

Menige kus met de juiste Holywood-lengte is te zien. Dromerige zondagmiddagen tijdens mijn jeugd borrelen op. Niet meer te doen nu.

Er is geen bal op de tv, alleen een film met Doris Day.

Gekke film, ik kan er wel van genieten. Alles wijst naar gelijkenis met de verhalen van Kafka waarbij de hoofdpersonen leidend voorwerp zijn en maar niet op de bestemming geraken. Mooie ensceneringen.