Reacties

Twee eenhoorntjes met een hete aardappel in hun keel..., tja...

Flauw. Meer valt er niet over te zeggen.

Flauwe animatie met poppetjes van play-doh.

Aardige animatie, alhoewel schoonmoeder er met veel stereotypen wordt neergezet.

Romantisch niemendalletje met soms erg voorspelbare scènes, maar desalniettemin prima kijkvoer voor een avondje bankhangen.

Dus dit is wat marsmannetjes doen als ze op aarde gaan landen? (Ze zijn alleen niet groen, dus.....)

Vreemde animatie over de verschrikkelijke yeti die niet is wat iedereen denkt dat hij is. Vreemd, omdat het gebrul van de yeti, muziek en gezang wel te horen zijn, maar wat de karakters in de animatie zeggen is geluidloos en alleen via de Engelse ondertitels te volgen.

Deze Bugs Hide Bunny is veel leuker dan de echte Dr Jekyll & Mr. Hide. :-)

Gave Bugs Bunny die leert hoe een vliegtuig te besturen en de autopilot verlaat het vliegtuig met een parachute.

Ook deze Tom & Jerry is weer steengoed. Als altijd wint Jerry en heeft Tom (letterlijk) het nakijken (over zee).

Volgens mij is dit meer de horror-categorie gezien de hoeveelheid bloederigheid binnen 2 minuten. Ik heb 'm toen gestopt, dat is niet mijn smaak. Jakkes!

Behoorlijk sinister filmpje waarin ontsnappen onmogelijk blijkt en waarin voorgangers aan het eind nog maar licht bewegen.

Schitterende, eenvoudige tekeningetjes die elke kattenbezitter zal herkennen, soms tot de geluiden aan toe. Je kunt ze hier allemaal vinden:

https://www.youtube.com/watch?v=w0ffwDYo00Q&list=PLagyxbJHFyL0X2obmssjdABSByaZC0CYg&index=1

Naargeestig filmpje over de relatie tussen bleem en psychiatrie.

In vergelijking met o.a. Roadrunner en Bugs Bunny zijn de Woody Woodpecker cartoons stukken minder leuk, zo ook deze.

Slecht getekende, rare en verwarrende animatie (een ijscoman die met bolletjes ijs i.p.v. sneeuwballen gooit?).

Ook deze Disney is weer gaaf: (blozende) Bugs Bunny en een enorm domme (en ook blozende) buizerd.

@HaKu: NPO-start, dus gratis i.p.v. het betaalde NPO-Plus.

Indrukwekkende maar zware film, zo zwaar dat ik de film niet in 1 keer kon uitkijken, ik heb er 4 dagen over gedaan. Hoewel ik de overgang van zwijgzame tot opeens zelfbeschuldigende Ernst Janning (Burt Lancaster) een tikje raar en overdreven vind, ben ik onder de indruk van de personages van rechter Haywood (Spencer Tracy) en Hans Rolfe (Maximilian Schell). Die laatste kon ik gevoelsmatig wel door m'n beeldscherm heen trekken om 'm dan een paar forse klappen in z'n gezicht te geven en dat betekent natuurlijk dat Schell zijn rol uitermate goed speelde - hij heeft er een Oscar voor gekregen. Het stereotype 'wir haben es nicht gewusst' werd door diverse acteurs sterk uitgedragen, daarmee de afschuifpolitiek van veel Duitsers verwoordend. Wat ik niet wist was dat de beklaagden tijdens het echte proces waarop deze film losjes is gebaseerd, slechts enkele jaren in de gevangenis hebben gezeten voor zij werden vrijgelaten. Dat had niet mogen gebeuren, vind ik.

Wat een typisch gevalletje 'berouw komt na de zonde' lijkt te zijn, eindigt uiteraard op z'n Disneys weer helemaal goed. Een boosaardig jongetje dat een vogel uit de lucht schieten leuk tijdverdrijf vindt, verandert binnen 7 minuten in een dierenvriend. De kwaliteit van de tekeningen vind ik matig, dus een 6 is al genereus.

Waar sommige Disney-animaties van hoge kwaliteit en dus het bekijken waard zijn, vind ik deze animatie slecht getekend. Bovendien is martelen blijkbaar voor Disney ook oké. Een 3 dus.

Typische Walt Disney feel-good animatie over verliefdheid, jaloezie en samenwerking. En ik blijf me verbazen over de kwaliteit van de tekeningen. 1932, da's bijna een eeuw geleden!

Ik hou van veel soorten politie- en detectiveseries, maar deze gaat het zeker niet worden. Seksistisch, slordig (geen persoonlijke beschermingsmiddelen om kruisbesmetting te voorkomen), pestgedrag en iets dat behoorlijk lijkt op corruptie. Kortom, ik geef het op om dit te bekijken, ik erger me alleen maar.

Niet mijn type humor, ik vind John Cleese vaak flauw (behalve natuurlijk als minister van Silly Walks).

Van 'de grote 3' (Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans) is Toon in mijn ogen altijd de mildste geweest. In vergelijking met cabaretiers van tegenwoordig zal Hermans voor sommigen flauw overkomen, maar hoewel deze opname ruim 40 jaar oud is, blijf ik me verbazen (en lachen) om hoe hij met minieme gebaren en requisieten zaken uitbeeldt en zijn toehoorders veel plezier bezorgt. Denk aan het nadoen van die klant in de supermarkt, het mopje over een ossentong versus een kippenei of de uitleg over een tennisracket, dat is toch vakmanschap ten top? En wat ruist er nou door het struikgewas? Volgens mij is dat een 9! :-)