Reacties

Het kat-en-muisspel tussen twee van de meest gevreesde geheime diensten -de Israelische Mossad en Iran- leidt tot bloeddtollende scènes. Goed acteerwerk en mooi in beeld gebracht. Het tweede seizoen borduurt voort op het eerste, maar dat maakt het niet minder spannend. Wat heet, een derde seizoen is welkom.

Het Miidden-Oosten is al generaties lang een kruitvat. Dat zien we nu met Hamas in Gaza, in de jaren 90 vooral met Hezbollah. Aan terroristen (vrijheidsstrijders in woke-termen) geen gebrek in de landen die Israël omringen en bedreigen.
Wegkijken is er bij deze miniserie niet bij. Puntje van de stoel.

Superbelangrijk onderwerp. Dé kans om de wereld wakker te schudden en in verbijstering achter te laten met een dijk van een serie. Maar wat krijgen we? Een slap verhaal, een B-productie, clicheemannetjes en dito vrouwtjes. Hoog Jip-en-Janneke-gehalte. Een raadselachtige dikke voldoende op IMDB. Ik vermoed dat men eerder de topic dan de serie beoordeeld heeft. Kan niet wachten tot er écht een goed doortimmerde productie tegen Big Pharma komt. Niet alleen tal van verslavende pijnstillers, maar ook de holderdebolder ontwikkelde Coronaprikken bieden die kans.

Het begint veelbelovend, maar de film verzandt al snel in een matige vertoning en een onontwarbare kluwe aan illusies. Een bonte verzameling, soms een lust voor het oog. Dat dan weer wel.

Hè hè, eindelijk weer een film waar een A-acteur op leeftijd niet wordt afgeserveerd met een B-film. Denzel Washington (68) schittert weer als actieheld, die iedere tegenstander tot watje maakt. Dat alles in een oogverblindend decor van de zuidelijke Italiaanse kust en een pittoresk dorpje. Wie ook schittert is Dakota Fanning als CIA-agent. De Equalizer-trilogie is met deze derde volbracht. Dat is het enige jammere aan deze film.

En daarvoor zijn er vertoningen voor o.a. de pers

Liam, wat maak je me nou? Je favorietenstatus wankelt. Wat een droefenis deze film. Veel overjarige acteurs belanden in B-films, maar dit is een Z-film. Dat had je toch na het lezen van één script-A4tje kunnen weten! Man, je bent 71. Dit heb je toch niet nodig? Je moet hele schaapkuddes op het droge hebben.
Je ziet er als een 70-plusser uit, maar toch speel je de papa van twee pubers. In een flutvertoning. Niets is er over van de rijzige man van stavast uit Schindler’s List, de Taken-films en ga maar door. Ga vissen Liam. Bridgen, toepen, wat ook.

Ik ben geen expert, maar de vechtscènes vond ik alleraardigst. En daarvan zijn er plenty. Het hield mij aan het kijken. Zonder geknok hou je een flinterdun niemendalletje over. 13 in een dozijn.

Net als het Duitse voetbal, in de laatste minuut wordt gescoord. Met een daverende lach. Behalve deze uitsmijter is er de hele film weinig te lachen, glimlachen wel.
Margot Robbie zet de stereotiepe Barbie geweldig neer in oogstrelende, knappe decors en kostuums. Een lust voor het oog, hoewel je je aan het end groen en geel ergert aan al dat roze. Kritiek op de soms slechte verhouding tussen mens en nagemaakte huisjes en autootjes is terecht, maar stoort nauwelijks.
Zo goed als Robbie Barbie is, zo weinig doet Ryan Gosling aan de Ken denken van het speelgoed. Deze Ken moet vooral nog uit de kast (verpakking) komen.
Alle voor en tegen discussies inzake Barbie, de woke-wolk en meer passeren de revue. Leuk? Nee. Nuttig? Mwah. Kinderfilm? Nee! Voor mannen? Jahoor, maar wel een zonnebrilletje tegen al dat roze.

Als je door de kots van permanent straalbezopen kakkers de eerste 3 afleveringen doorglibbert ontvouwt zich een mijnenveld van clichées en honderd keer vertoonde scènes waarin een nymfomaan blondje maar niet kiezen kan tussen een bad boy, die om en om een grote bek heeft of jankt om niets, en een brave (gaap) Hendrik. Knokke Af wat mij betreft.

De film die mij in één klap twee favoriete acteurs opleverde. Jodie Foster en Anthony Hopkins. Geen van tweeën heeft me daarna ooit teleurgesteld. Natuurlijk staan het verhaal en de regie van Jonathan Demme als een huis, maar de acteerprestaties maken het tot een ongenaakbare topper. Na 32 jaar nog allesbehalve gedateerd.

Heerlijke film met een als altijd geweldige Tom Hanks. Veel oudere topacteurs belanden in B-films of erger, maar Tom Hanks draait nog gewoon mee in de eredivisie. De feelgood-film doet deze naam eer aan. Het script staat als een huis, maar slaat één keer de plank mis. Verblind door woke wordt er een trans opgevoerd. Moet kunnen, maar niet dat de aartsconservatieve en boze witte man Otto deze trans zonder mopperen omarmt. Dat doet hij bij alle anderen wel.
Oja, Mariana Treviño is geknipt voor de rol van de hilarische Mexicaanse buurvrouw Marisol. Ze speelt de vele stemmingen van de buuf vol overtuiging.

Boeiend relaas. Wat bezielt je om zo lang levensgevaarlijk undercover te gaan. Tja, het levert prachtige televisie op. Oja, niet te zien in Noord-Korea.

Hoe Amerikaans wil en kan je het hebben. Over the top gun: Maverick was een juistere titel geweest. In het land van de overtreffende trappen moet je natuurlijk met de ultieme jongensdroom in het kwadraat komen. Missie geslaagd. Tom Cruise geslaagd. Nergens anders dan in de VS weten ze superhelden te maken en te koesteren. Dompel onder in onwaarschijnlijke maar prachtige capriolen en gevechtscènes in de lucht, en je vergeet totaal dat het verhaal weinig om het lijf heeft.

Als dit het visitekaartje van Idris Elba moet zijn voor een James Bond-carrière, dan kan hij het wel schudden. Hoewel, velen hijsen hem op het schild voor zijn rol. Hij steekt wel positie af bij zijn medespelers. Kan je nagaan. De eerste 4 afleveringen slepen, maar dan komt er vaart en verhaal in. De laatste 3 redden de serie ternauwernood.

Het woord iconisch lijdt aan inflatie, want het wordt te pas en te onpas gebruikt. Maar op deze film is iconisch van toepassing. Alles is even goed uitgevoerd. Drie uren vliegen om. Over the top? Uit eigen waarneming weet ik dat -hoe bizar ook- dit in de financiële wereld (maar ook daarbuiten) voorkomt.

Zelden een groter verschil gezien tussen seizoen 1 en 2. Het eerste is top. Spannend, rauw, ontluisterend tegelijk. Een goede bankhanger. Maar het tweede seizoen is een afknapper. Nog even rauw, maar warrig, slecht gespeeld en debiel af en toe. Hoe en waarom puzzelt me.

De kracht ervan zit in de herkenbaarheid. Het vaak belachelijke ervan zorgt voor de lach. Heerlijke serie van het niveau De Luizenmoeder. Maud & Babs kent louter geweldige hoofdrolspelers met Loes Luca voorop. Gezien haar leeftijd moeten ze maar niet te lang wachten met seizoen 2.

Geen hoogvlieger, maar al met al 4 aardige afleveringen over een kroongetuige tegen wil en dank. De hoofdrol is prima, maar andere spelers trekken het totaal omlaag.

Deze western staat na 31 jaar nog als een huis. Ruim 2 uur prachtig scènes, ijzersterk spel van 3 topacteurs, Clint Eastwood, Morgan Freeman en Gene Hackman. Vandaag op tv, maar met reclameonderbrekingen is het een lange zit. Toch, Unforgiven mag niet ontbreken op je kijklijst.

Docuserie met de diepgang van een soepbord, maar toch het kijken waard. Zo vaak krijg je niet een kijkje achter de coulissen van de Playboy Mansion, waar in de jaren 80 en 90 glitter en glamour zomaar omslaan in horror, drugsverslaving en Sodom en Gomorra. Een snoeptrommel voor de rich & famous, die hun goddelijke gang konden gaan en waar aartsvader Hef (de wijlen Hugh Hefner) het niet hield bij een Viagra-pilletje. Tientallen jaren was hij de meest benijde man op aarde, altijd omringd door bloedmooie meisjes, vaak wereldvreemde countrygirls, soms naïef, soms slim, die zich lieten verblinden door blingbling, aandacht, bekendheid en het grote geld. In de serie eindigt het voor 6 modellen in geweldadige dood. Voor Hef waren ze bednoot, handelswaar en wegwerpproduct. De getuigenissen in de docu zijn veelal oneliners, de beeldfragmenten wisselen sneller dan het licht, maar ik zeg toch: zien!

Indringend oorlogsdrama. De kinderen spelen, zeker gezien hun leeftijd, knappe rollen. Als de waterlanders hoog zitten houd je het niet droog. Het boek van de Ier John Boyne is volgens kenners nóg mooier. Diens vervolgroman Toen de wereld brak is al even hartverscheurend en gek genoeg nooit verfilmd. Zo jammer.

Meespeel-tv met de beste formule. Niet meer weg te denken bij de lineaire kijkers. Daarvan zijn er steeds minder, maar bij De Slimste Mens precies andersom. Door de jaren heen heeft het programma zich met steeds betere kijkcijfers omhoog gevochten van NPO2 naar primetime op 1. Een blijvertje denk ik. Zeker als Herman van der Zandt Philip Freriks gaat opvolgen.

Whodunnit met een hoog Bouquetreeks-gehalte. Soms ff lekker tussendoor.

Hooggespannen verwachtingen na alle lovende kritieken zijn niet waargemaakt. Behalve het geweldige spel van de piepjonge Zelda Samson, zeker gezien haar leeftijd, is er niets dat beklijft. Onlogische wendingen, vreemde vriendschappen en situaties waar de echte Jeugdzorg van gruwelt. Dit kan allemaal tien keer beter.