Reacties

Het dystopische filmgenre is hot. Wat wil je ook met topproducties als The Handmaid's Tale en The Last of Us. Daar kan Silo aan worden toegevoegd. Alle ingrediënten van de post-apocalyptische wereld zijn aanwezig, maar dusdanig gehusseld dat je iets totaal nieuws voorgeschoteld krijg. De spanning is perfect opgebouwd met goede cliffhangers. Het puntje van de stoel raakt versleten. Rebecca Ferguson en Tim Robbins spelen geweldige hoofdrollen. Op naar seizoen 2!

Middelmatige verhaaltjes. We zijn beter gewend van de Britten. 13 in een dozijn, dus ze kunnen nog vele seizoenen volplempen. Fijn is wel dat elke aflevering op zichzelf staat. Je mist dus niets als je er af en toe een kijkt.

Hoe knap Naomi Ackie de geportretteerde Whitney Houston ook neerzet, je mist de echte zangeres. In plaats van zoveel moeite steken in het lipsync krijgen van Ackie met het originele gezang van Whitney, hadden ze beter historisch geluid én beeld kunnen versnijden met gespeelde scènes.
De film geeft een behoorlijk bewerkt beeld van de werkelijkheid, kakt af en toe flink in en springt soms onbezonnen in de tijd. Al met al toch een aardig docudrama. Met onwijs goede muziek.

Boze witte man. Maar dan in het kwadraat. 30 jaar oude klassieker, maar nog heel actueel en de moeite van het (opnieuw) bekijken waard. Geweldige cast ook. Fijn dat hij weer op tv komt.

Seizoen 1 was okee, maar 2 is verrassend zoveel beter. Veel beter acteerwerk, omdat de spelers inmiddels goed in hun rol zijn gegroeid. Geen bad apples meer in het mandje. De scènes zijn ook fraaier en spannender. De afleveringen eindigen stuk voor stuk met een puike cliffhanger. Ik ben niet persé een liefhebber van horror, maar From is zoveel meer. Een serie van formaat.

Meer bloed dan acteertalent. Het verhaal begint zo aardig, maar dan… Afijn, ik hoopte Morgan Freeman nog 1 keer te zien shinen. De man is 86, in de film duidelijk fragiel en hoogbejaard. De slaapjes tussen de scènes zie je natuurlijlk niet, maar deze magere film, hoogstwaarschijnlijk zijn laatste kunstje, had hij beter niet kunnen doen om mee af te zwaaien.

Geopolitiek gepimpampet om een getalenteerde hacker of een ingewikkelde knipperlichtliefde? De focus van de serie wisselt sneller dan Gordon van vriend. Vermoeiend en saai. Hoofdrolspeler Vincent Kassel houdt in z’n uppie de aandacht vast. Goede speler, die geloofwaardig overkomt in het samenraapsel aan scènes. Eva Green is een droeftoeter. Ik zeg overslaan.

Om uitzendrechten in een land te krijgen moet Netflix lokake producties afnemen, waar de wereld bepaald niet op zit te wachten. Schlafende Hunde is daar een voorbeeld van. Warrig verhaal, veelal amateurtoneel om het op zich aardige complot neer te zetten.

Geen historische gebeurtenis zo groot met een waslijst aan complottheorieën als de moordaanslag op president Kennedy. Tal van films en documentaires zijn erover gemaakt. JFK van Oliver Stone steekt met kop en schouders boven de rest. De cast is top (zelfs de bejaarde Jack Lemmon en Walter Matthau doen mee), de cameravoering beeldschoon, het verhaal minitieus uitgewerkt. Ruim 3 uur blijf je gemakkkelijk geboeid. Maar vandaag op een commerciële zender wordt de zit inclusief reclames ruim 4 uur. Niet te doen.

Zo’n heerlijke film voor jong én oud. Op een paar gedateerde scènes na kan hij er nog steeds mee door. Bij Laurel & Hardy is dat net zo. Genoeg tijdloze grappen. En meligheid kent geen tijd. Maar wat nu? NPO66 zendt ‘m om 23.05 uur uit! Kinderfilm, serieus? Officieel zegt de publieke omroep dat het late uur moet omdat kinderen zich gekwetst kunnen voelen. Zie https://twitter.com/donarturito/status/1674668833385201666?s=61&t=9-bZK4z-RYd_uN5zYRnnZg
Hoe dan? Zo’n land! Jeugdjournaal voortaan om middernacht omdat kinderen schrikken van de boing? Zend deze film helemaal niet uit. Het lachen is me vergaan. Get woke, go broke

De cast mag er wezen, maar het verhaal is een rommeltje. Nou lijkt het onderzoek na de terreurdaad ook een rommeltje. De film is fictie, maar wekt de schijn van een documentaire. Ik lees de nodige lovende recensies, dusvligt het wel aan mij dat ik de draad verschillende keren kwijt was.

Een staking van scriptschrijvers is voor films als deze nou niet bepaald een showstopper. Slap verhaal, onbenullige dialogen, maar wel ongeëvenaarde knokscènes en prachtige lokaties. Voor John Wick geldt: hoe ouder hoe onaantastbaarder. De kijker ligt eerder op apegapen dan de held. En weer super vertolkt door Keanu Reeves. Om hem heen veelal sneue types die de naam acteur niet waard zijn. De film had veel korter gekund. Maar hee, al met al ben je een leuk avondje zoet.

Beetje cynisch om naar Bruce Willis te kijken als man die niet ziek kan worden, terwijl hij in het echt lijdt aan dementie. 23 jaar later weliswaar. Dat het trage tempo van de film niet meer van deze tijd is, is ook evident. Unbreakable verscheen een jaar na The Sixth Sense van dezelfde regisseur, maar kan hier niet aan tippen. Ondanks het goede acteerwerk van Bruce Willis en Samuel L. Jackson. Niettemin het kijken waard voor liefhebbers van mysterie en twist plots.

Martin Koolhoven plaatst zichzelf met de epische Brimstone naast Paul Verhoeven op de vaderlandse vertegenwoordiging op wereldniveau. De film is rauw. De kijker moet een stevige maag hebben en een cursus anger management volgen want je wil die referend (Guy Pearce) voortdurend een oplawaai verkopen. De sfeer die Koolhoven treffend weet neer te zetten is uitzonderlijk beangstigend. Guy Pearce en Dakota Fanning spelen akelig goed. Ik kijk uit naar de volgende film van Martin Koolhoven.

Kijk, dat is pas acteren. Beide hoofdrolspelers schitteren. Prachtig script helpt, maar geef je maar zo bloot, raak de juiste toon, speel meesterlijk met je mimiek. Grandioos van de eerste tot en met de laatste minuut.

De ene recensie is nog lovender dan de andere. Must see dus. Achteraf wat overdreven. Okee, het verhaal is origineel, regelmatig spectaculair, knap gespeeld, zeker voor onervaren tieners, maar het is bij tijd en wijle ook traag, amateuristisch gespeeld en puberaal. Gevoelens schieten alle kanten op. Optelsom? Niet zien is geen groot gemis. Wel zien is 10 afleveringen vermaak, soms flauw en wat vaker leuk.

Bijzonder verhaal, bijzondere film. Topcast van Brad Pitt en Cate Blanchett maken naam en faam waar. Na 14 jaar op televisie. Daar ga ik zeker weer voor zitten! 166 goed bestede minuten.

“100 jaar Duitse humor” is het dunste boekje ter wereld. Ja, de oosterburen zijn geen lachebekjes. Maar zoveel chagrijnen en ijskonijnen casten als in deze serie is een prestatie. 113 zelfmoordpreventie bij de hand houden. 6 loodzware afleveringen zonder een vleugje luchtigheid. Tel daarbij de harde militante Duitse taal bij op en deze Krimi wordt pure survival. Het brak mij op.
Oja, het ging ook ergens over. Te middelmatig om een woord aan te wijden.

Deze film (1981) heeft na 42 jaar nog niets aan glans verloren. De dampige moerassen waar de oorspronkelijke (inteelt) Cajuns gevaarlijk zijn dan de ‘gators in het water, alles is even onheilspellend. Prachtig in beeld gebracht door Walter Hill. Een remake van de klassieker zou zo weer een kaskraker kunnen zijn, waar je mij ‘snachts voor wakker mag maken. Het heeft destijds mijn nieuwsgierigheid naar Cajun getriggered. De keuken met b.v. Jambalaya heeft mijn hart veroverd. En de aparte, vrolijke fiddler-muziek is uniek. In de film is het opzwepende Parlez Nous à Boire van Dewey Balfa en Marc Savoy te horen. Al even intrigerend als de hele film.

Matig, vlak, saai en veelal moeilijk te volgen. Het verhaal is best aardig maar de verfilming faliekant mislukt.

De Taliban is even taai en meedogenloos als achterlijk. Zie de VPRO-docu “Onze man bij de Taliban” van Thomas Erdbrink. En zie deze topfilm. Rauw oorlogsdrama. Schitterend gefilmd, ijzersterk gespeeld. Vooral petje af voor de Iraaks-Deense acteur Dar Salim, bekend gezicht in Scandinavische thrillers. The Covenant is mooie productie van Guy Ritchie. Puntje van je stoel.

Films met Gerard Butler komen niet vaak boven een zesje uit. Deze wel. Heel aardige actiefilm, spannend, nooit saai. Butler speelt zijn rol goed en geloofwaardig.

Ik dacht dat het op dit platform wel verdiend lovende kritieken zou regenen. Maar nee. Jammer, want “Mare” is een zeldzaam kijkwaardige serie. Kate Winslet overtreft zichzelf met een complex, gehavend en ongepolijst karakter. Ook in deze productie heeft ze zich een dialect eigengemaakt. Hoe knap. Het misdaadverhaal zit briljant in elkaar, maar de personages geven het geheel diepte en kleur. Laat je verrassen.

Ik meld me af. Twee afleveringen uitgezongen. Jeroen Spitzenberger en Anniek Pheifer zijn goede acteurs, maar de rest kan terug naar de schoolbanken. Nou is er ook tegen het vlakke script vol clichées, platitudes en trage scènes niet op te acteren.

Langer blijven kijken dan goed voor me was, omdat die hoge rating toch érgens vandaan moest komen. Helaas, nooit uitgedokterd. Zal wel een generatiedingetje zijn. Slap verhaal, puberale humor, uitsloverige acteurs. Jak.