Reacties

Een klassieker binnen het komediegenre.
Een sociale satire met scherpe humor, sterke personages en een goed uitgewerkt verhaal.
Typisch jaren ’80, maar ook tijdloos.

Een spannende sequel met conventionele horror, indrukwekkende effecten en brute goor, maar zonder de inhoud en emotionele diepgang van Cronenbergs versie.

Een aangrijpende horrorfilm met indrukwekkende praktische effecten en een tragisch liefdesverhaal.
Geen gewone monsterfilm, maar een krachtige en emotioneel geladen remake van het origineel uit 1958.
Bekroond met een Oscar voor beste make-up.

Een enigszins gedateerde psychologische thriller die nog steeds indruk maakt dankzij sterke acteerprestaties en een meeslepende spanningsopbouw.
De film snijdt thema’s aan als schuld, verlangen en obsessie, en roept morele vragen op over overspel en verantwoordelijkheid.

Heroïsche, spectaculaire en bloederige gevechten in een stripboekachtige esthetiek.
De vele CGI zorgen soms voor een kunstmatige indruk, maar de originele aanpak blijft overeind.

Een klassiek good-vs-evil verhaal à la Die Hard, simpel, maar vermakelijk als je zin hebt in actie zonder veel diepgang.

Een romantisch drama met topacteurs over liefde die ruw verstoord wordt door één leugen.
De film is visueel sterk, met als hoogtepunt de one-take op het strand van de evacuatie van Duinkerke.

Visueel indrukwekkende Nederlandse SF-kortfilm die uitblinkt in technische innovatie, al laat het acteerwerk te wensen over, met uitzondering van Derek de Lint.

Creep is een ongemakkelijke horrorfilm met een sterke acteerprestatie, maar de found footage stijl haalt voor mij de spanning weg. Het verhaal mist vaart en blijft te traag. Niet mijn ding.

Een spooky 90s' monsterfilm, met een mysterieuze en beklemmende openingssfeer.
Helaas zakt de spanning na het eerste halfuur en vervalt de film in voorspelbare clichés.

Een langdradig romantisch epos zonder veel vonken, waarbij het verhaal verdwijnt achter adembenemende Afrikaanse landschappen.
Traag en emotioneel afstandelijk maar visueel groots genoeg voor zeven Oscars, waaronder beste Film en regie. Een kleine 7.

Emily Blunt overtuigt als Liza Drake, een moeder die worstelt met armoede en haar geweten, in een meeslepende kijk op hebzucht in de farmaceutische industrie, waar rijkdom de drijvende kracht is achter de invloed op artsen.

Stephen Lang blijft indrukwekkend als de blinde man, met een intense en fysieke vertolking.
De film biedt stevige actie met enkele opvallende scènes die visueel sterk zijn uitgewerkt.
Hoewel de thriller zeker vermakelijk is voor fans van brute spanning, valt het verhaal tegen door geforceerde , ongeloofwaardige wendingen en karikaturale schurken.
Het mist ongetwijfeld de originaliteit van het eerste deel.

De film behoudt de intense spanning van het origineel.
De beklemmende stiltes en het slimme gebruik van geluid blijven het fundament van de beleving.

Prison Break begint spannend en verslavend, met een origineel en intrigerend verhaalopzet die meteen werkt.
Zoals bij veel lange reeksen verliest het gaandeweg wat kracht, het laatste seizoen heeft herhalende verhaallijnen en ongeloofwaardige wendingen.
Toch blijft het een memorabele rit met sterke momenten en goed acteerwerk.

Een duistere, gotische sfeer die typisch is voor Guillermo del Toro.
De verschillende regisseurs zorgen voor stijlvariatie, maar dat leidt tot wisselvallige kwaliteit.
De focus ligt vaker op sfeer en drama dan op echte horror, waardoor niet elke aflevering even overtuigend overkomt.

Technisch meesterlijke regie van Ridley Scott.
De duistere sfeer, prachtige decors en bloederige horror maken visueel veel indruk.
Het verhaal heeft z’n imperfecties, maar de stijl en uitvoering maken het ondanks de gebreken tot een beklijvende toevoeging aan de Alien-reeks.

Een scherpe en grappige aanval op culinaire pretentie.
Een smakelijke mix van satire en spanning, snedig en heerlijk ongemakkelijk.

Brooke Adams levert een overtuigende en emotioneel geladen vertolking, maar de film zelf voelt slordig en onevenwichtig aan.
Sommige scènes die vermoedelijk grimmig moesten zijn, eindigen als onbedoeld komisch.
Een idee dat potentie had, maar niet helemaal uit de verf komt.

Sterk geacteerd en visueel krachtig, met bijzonder sfeervolle onderwaterscènes, maar mist politieke scherpte en menselijke betrokkenheid.

Een meeslepende, fantasierijke en romantische serie die uitblinkt door zijn prachtige kostuums en locaties.
Wat de serie extra origineel maakt, zijn de moderne invloeden met eigentijdse soundtracks.
Hoewel de verhaallijn vaak afwijkt van de echte gebeurtenissen, draagt die creatieve vrijheid juist bij aan het unieke karakter van de serie.

Een ingetogen spionagethriller met sterke acteerprestaties.
Hoewel het verhaal boeiend begint, mist het emotionele betrokkenheid en voelt het soms wat geforceerd.
Toch laat het zich vlot bekijken zonder al te veel nadenken.

Een vierluik dat Oakland in 1987 tot leven brengt met een mix van punk, rap, basketbal en grindhouse-actie.
De Tarantino-achtige stijl zorgt voor een energieke, chaotische sfeer, soms onsamenhangend, maar met sterke momenten, mede dankzij Pedro Pascal,Jay Ellis, Ben Mendelsohn (en Tom Hanks in een verrassende cameo).

Eerder een spannende thriller met gewelddadige elementen dan een horrorfilm.
De film speelt slim met zintuigen en creëert zo een beklemmende sfeer.
Stephen Lang overtuigt als de blinde man.
Aanrader voor wie houdt van spanning met een rauw randje.

M3GAN 2.0 weet het niveau van spanning en originaliteit van het eerste deel niet helemaal te evenaren.
Het mist de frisheid en verrassende elementen die de voorganger zo onderscheidend maakten.
De verhaallijn voelt voorspelbaar en de intensiteit blijft uit.
Visueel is de film wél overtuigend, toch voelt het geheel eerder aan als een terugval dan als een echte evolutie.