Reacties

Visueel sterk en internationaal van opzet, maar dit cyberterrorisme verhaal blijft verwarrend en mist impact, met een teleurstellende ontknoping.
Van Michael Mann verwacht je meer.

Visueel verzorgd en trouw aan de stripstijl, met zoals altijd een keur aan Franse acteurs en Gérard Depardieu als herkenbare Obelix. Luchtig familievermaak in deze vierde live-action verfilming.

Een visueel gestileerde serie met sterke acteerprestaties en een indringende sfeer, waarin duisternis, melodrama en stijl samenkomen.

Een liefdesdrama in een naoorlogs decor, met een driehoeksverhouding die draait om liefde, verlies, maar vooral begrip en wederopbouw.
Verzorgd gebracht met een sterke cast, al mist het wat emotionele impact.

Een misdaadserie gewikkeld in emotionele toestanden, traag maar sfeervol.
Een slow burner in een adembenemende natuursetting.

Een horror die probeert met een overvloed aan schrikmomenten indruk te maken, maar blijft steken in eentonigheid en visueel weinig indrukwekkende scènes.
Het monster duikt telkens op in het donker, en na de zoveelste herhaling van dezelfde zin had de film evengoed 'Stay in the Light' kunnen heten.
Een kleine 6.

Een meeslepende, actievolle sciencefictionfilm die op inventieve wijze speelt met het concept van tijdreizen binnen een invasieverhaal.
De film combineert intense gevechten en visueel spektakel met een verrassende dosis zwarte humor en karakterontwikkeling.
En ja, ik ben oprecht benieuwd hoeveel opnames nodig waren voor deze film.
Eén ding is zeker: Edge of Tomorrow is absoluut voor herhaling vatbaar.

Een formulematige actiefilm met een rauw en duister verhaal, gedragen door een reddingsplot rond ex-militair JCVD. Boven het gemiddelde, maar mist wat finesse.

Een visueel sprankelende animatie-familiefilm die jong publiek aanspreekt met uitbundige muziek, humor en een ecologische boodschap.
Voor volwassenen beklijft het minder.
George Miller, regisseur van Mad Max, maakt hier een opvallende overstap naar kinderanimatie.

Een film die visueel en thematisch intrigeert, maar qua emotionele impact en narratieve helderheid tekortschiet.
De vader-zoonrelatie en sci-fi elementen blijven oppervlakkig, en je blijft met meer vragen achter dan antwoorden.

Het unieke, heldhaftige en waargebeurde verhaal van Desmond Doss wordt krachtig gebracht door Mel Gibson, die het heroïsche karakter, de spirituele laag, de spanning en de rauwe oorlogsscènes confronterend verenigt.

Stijlvol en rijk aan spektakel, met vermakelijke momenten en een excentrieke Johnny Depp.
Toch mist het verhaal richting en voelt het soms verwarrend.
Gore Verbinski’s gevoel voor stijl en visuele kracht redt het niet volledig.

Hoewel de hoofdpersonages sympathiek zijn, blijft het verhaal pover en de alien saai.
Een gemiste kans, ondanks Ben Kingsley's inzet.

De prachtige locatie draagt bij aan de sfeer, maar de bezetting van het eiland voelt eerder als een vakantie dan als oorlog.
De romantiek overtuigt weinig, en het verhaal mist de nodige scherpte en blijft vlak.
Wel is het historisch interessant dat de film verwijst naar de opstand van Italiaanse troepen tegen de Duitsers op Kefalonia in 1943.
Een tragische en authentieke episode uit de Tweede Wereldoorlog, maar een matige verfilming.

Groots en uitermate spannend spektakel van Steven Spielberg, thematisch geladen, al verliest het door het sentimentele slot een beetje aan kracht.

Een klassieker in de SF-wereld die de tand des tijds doorstaat.
The War of the Worlds (1953) blijft indrukwekkend ondanks zijn leeftijd.
Als eerste grote sci-fi verfilming van H.G. Wells’ roman, met Oscarwinnende special effects en een dreigende sfeer, markeerde de film een mijlpaal in de evolutie van het sciencefictiongenre.
De impact van het verhaal was al voelbaar in 1938, toen Orson Welles met zijn hoorspel miljoenen luisteraars in paniek bracht; een bewijs van de kracht en tijdloosheid van dit buitenaardse epos.
Een welverdiende 10/10.

Luchtige jaren ’80 romantiek met Goldie Hawn en Kurt Russell in topvorm.
Geheugenverlies was zelden zo gezellig.

Waar deel 1 charmeerde met sfeer en humor, voelt deze sequel als een flauwe herhaling.
Peter Vincent is terug, maar de vonk ontbreekt.
Een bleke schaduw van zijn voorganger.

Duister en claustrofobisch slotstuk van George A. Romero’s zombietrilogie.
Minder actie dan de voorgangers, maar thematisch sterker, met Bub als onverwacht sympathieke zombie.

Rommelige Netflix-sf met veel actie maar weinig spanning.
Saai, en zonder diepgang.

Een duo dat goed functioneerde in actie en humor.
Simpel en luchtig, zonder veel aandacht voor detail.

Griezelvermaak in een degelijk maar weinig verrassend slotstuk, maar sfeervol genoeg voor fans.
Spoken in huis: who you gonna call (now)?

Een ultrakorte maar effectieve horrortrip met een duidelijke morele boodschap.
Te zien op YouTube.

Degelijk mysterie met een sterke Keira Knightley in de hoofdrol.
Het uitgangspunt is spannend genoeg, maar visueel blijft het allemaal wat vlak.
Een typische Netflix-thriller: Goed genoeg voor één keer te bekijken, maar geen blijver.

Een gedurfde, inktzwarte komedie die tegelijk fascineert en choqueert.
Benoît Poelvoorde is zowel charismatisch als angstaanjagend, en schakelt moeiteloos tussen humor en horror.
Na drie prijzen in Cannes groeide de film uit tot een wereldwijd fenomeen.
Een film die je niet snel vergeet. 📽️