Reacties

Het korte verhaal van Stephen King concentreert zich op het thema eenzaamheid en de relatie die we hebben met onze mobiele telefoons. Deze bewerking levert ons een behoorlijk ontroerend werk op waarin we twee delen kunnen onderscheiden. De eerste helft toont de groeiende band tussen een oude man en een jonge tiener. Wat volgt is geen horror, maar paranormaal, wat niet echt opwindend is, maar wel interesse wekt.
In een bepaalde scène zien we het beeld van tieners in een klaslokaal, die allemaal gebogen zijn over hun mobiele telefoon ; sociale media kunnen zo asociaal zijn...

Een belachelijke film van Pitof, die van de eerste tot de laatste minuut warrig en verkeerd behandeld is, en vooral miljoenen uit het raam gegooid... De film ontving 4 Razzie Awards.

James Mangold biedt ons de tweede spin-off over de meest stoere Marvel-mutant, die meegesleept is in een avontuur in het hart van Japan, in een hedendaagse Aziatische wereld die heel origineel is, met veel actie en zeer goede speciale effecten.
Goed entertainment, alhoewel de film met een meesterlijke en emotioneel geladen openingsscène begint waarin de atoombom op Nagasaki wordt afgebeeld.

Ik had eigenlijk meer verwacht van die film. Hier suggereert het begin een interessant verhaal, maar na de verleidingsscène tussen Benny en Kathy slaat de verveling toe. Toch doet iedereen zijn werk, de acteurs zijn goed, maar de film weet ons nooit echt te boeien. Kathy's interview systeem om het verhaal te vertellen helpt het scenario helemaal niet, vind ik.
In een wereld van ‘kleine boeven’ op zoek naar vrijheid op prachtige motoren hadden we bepaalde scènes beter met ruigere muziek kunnen begeleiden.
Dat is dan ook maar mijn mening...

Deze sterk bedachte bewerking van het autobiografische boek van Henri 'Papillon' Charrière laat ons deze man volgen die denkt dat hij ten onrechte wordt beschuldigd en levenslang naar de gevangenis wordt gestuurd.
De beste film van Steve Mc Queen, die een sympathieke held speelt, eerder slachtoffer dan dader, en niet te vergeten Dustin Hoffman, die ook schitterend speelt.
De film toont niettemin de onmenselijkheid van de penitentiaire toestand.
Tenslotte brengt Franklin J. Shaffner, regisseur van ‘Planet of the Apes’ ons toch een mooie ode aan de vrijheid, een klassieker.

'Critters' Stephen Herek en zijn allereerste film, een amerikaanse B productie uit de jaren 80 die zich bevindt tussen "E.T." en "Gremlins. Kleine wezens met rode ogen, nogal angstaanjagend en tegelijkertijd behoorlijk humoristisch. Natuurlijk wisselt het genre af tussen het zeer goede en het zeer slechte, zonder noodzakelijkerwijs in het belachelijke te vervallen.

Een aardige sciencefictionkomedie. Het onderwerp van deze Cocoon was erg populair in de jaren 80, een ontmoeting tussen mensen en vreedzame buitenaardse wezens, terwijl het de originaliteit brengt dat de mensen in kwestie een groep oude mensen zijn. Er zijn een aantal grappige scènes, goede gevoelens en het is fantasierijk.

Het verhaal is interessant, aangrijpend en verontrustend tegelijk. Ook al duurt het even voordat de film begint, begrijp je werkelijk alles als je het einde ziet.
We kunnen James Wan nogmaals feliciteren die de decors en camerabewegingen tot in de puntjes beheerst.

Een scenario dat in één lijn past. Een goede acteur die iedereen vermoordt die beweegt, en goede gefilmde actiescènes.

Deze keer staat Brett Ratner aan het roer van de laatste van de eerste trilogie, en dat is te zien. Het verhaal is behoorlijk goed, maar het is rommelig in scène gezet, veel personages worden niet of zielig uitgebuit.
De regie is zwak, omdat (met uitzondering van Famke Janssen) de acteurs, die in de voorgaande films goed waren, slecht spelen.
Na de credits staat er nog een achterpoortje open ; - Moira...
(dokter) ; - Charles ?...

Simon Kinberg was de nieuwe regisseur en schrijver van Dark Phoenix, met een correcte regie maar die Bryan Singer niet zal kunnen evenaren. Ten eerste begint ‘Dark Phoenix’ op de best mogelijke manier, in een wereld waarin mutanten eindelijk met respect worden behandeld. Uiteraard duurt dit maar een tijdje en zal het Jean Gray-probleem de situatie snel veranderen. Het karakter van Jessica Chastain creëert een klimaat van mysterie dat nogal welkom is, maar werdt nogal slecht uitgebuit.
Het volstaat te zeggen dat deze status tweesnijdend is als het om kwaliteit en punten gaat. De film mist percussie en het ritme is traag, en de dramatische momenten zijn niet ontroerend genoeg.
Daarentegen is de CGI verbluffend en is de film versterkt met zeer goede muziek van Hans Zimmer.

De enscenering en het acteerwerk zijn goed, de setting en sfeer redelijk gelukt, met een levendig tempo, maar we hadden toch liever meer engere taferelen en meer spanning gezien, maar al bij al is deze zeer originele film goed amusement. Een kleine 8 van mij.

Wat kunnen we zeggen over de nieuwe M.Night Shyamalan die na 30 jaar regisseren een bewogen carrière heeft wat betreft de kwaliteit van zijn films.
Dat wil zeggen dat we er alles in vinden, goed tot zeer goed en matig tot zelfs zeer slecht.
Het valt niet te ontkennen en het is niet nieuw dat hij zijn shots heel goed weet te filmen, kortom de technische kant, niets te zeggen.
Qua scenario is het,ondanks een innovatieve goed doordacht idee, traag met langdurige scenes en een reeks wendingen die soms nergens op slaan of slecht in elkaar zitten.
Josh Hartnett doet het zeker niet slecht, maar wat mij opviel was het tienermeisje (Ariel Donoghue), die haar rol perfect vertolkte.
Er is inderdaad een breuk tussen de twee delen van de film, die uiteindelijk de carrière van M.Night Shyamalan vertegenwoordigt, verscheurd tussen het bereiken van de top of in de vergetelheid raken...

Verwarrend, moeilijk om een ​​logische opeenvolging van gebeurtenissen te vinden, ingewikkeld einde, en met overdreven actiescènes.

Zoals elke franchise hebben we recht op prequels, en deze 'Day one' is waarschijnlijk verre van wat de meesten van ons hadden verwacht.
Deze keer vindt de actie plaats in de stedelijke omgeving van New York, wat ons een dosis chaos belooft die noodzakelijkerwijs veel spectaculairder is dan alles wat we hebben kunnen ontdekken in de familiekring van eerdere helden.
En inderdaad, de eerste minuten zijn indrukwekkend, met scènes waarin we meer van de wezens zien, maar de film wordt meer en meer emotioneel , met twee personages en een kat, waar we uiteindelijk geleidelijk aan gehecht raken.

Alleen al de originaliteit van deze bovennatuurlijke horrorfilm is de moeite waard. De film speelt zich af tijdens een Halloween-special TV show uit de jaren 70, en waarvan de rampzalige conclusie, Jack Delroy en zijn team zich verre van hadden kunnen voorstellen.
Een leuke verrassing!

Terug achter de camera vervulde Bryan Singer zijn lot en regisseerde een vervolg op de eerste X-men, voorzien van spectaculaire actiescènes, zeer gedetailleerde speciale effecten en een uitstekende cast.
Met onthullingen over Wolverine's verleden, die ook werden opgehelderd in de spin-off ' X-men Origins', waar we ook de kwaadaardige wetenschapper William Stryker aantreffen (hier gespeeld door Brian Cox).

De zesde X-menfilm In chronologische volgorde bekeken, maar de eerste van de franchise die uitkomt net voor het nieuwe millennium. Een heel goede saga met charismatische karakters dankzij goede acteurs.
Een must-see voor Marvel-filmfans.
Na Public Access, Usual Suspect en Apt Pupil is dit de vierde film van Bryan Singer die dan ook in mijn achting zal blijven stijgen.

‘Mercy’ is een film die zijn beloftes niet nakomt. Het scenario, dat had kunnen resulteren in een intense thriller, vervalt in belachelijkheid met flagrante inconsistenties en stereotiepe karakters.
Helaas slagen Jon Voight, Jonathan Rhys Meyers en de charismatische Leah Gibson er niet in om het niveau op te tillen.

Het scenario is nooit één van de sterke punten van Roland Emerich geweest, waarbij de nadruk vooral lag op groot spektakel en entertainment, en het moet gezegd worden dat hij door zijn kunde behoorlijk wat succes heeft gehad, maar deze valt wel tegen. Vol clichés en onzin, zelfs de vernietigingsscènes laten eerlijk gezegd te wensen over, zonder echt de bevolking en de schade aan de steden te laten zien.
De casting blijft correct, maar dit is dan ook een magere troost in zo'n langdurige Sci-Fi/rampenfilm.

Kleine komedie met een politieachtergrond uit de jaren dertig.
Erg middelmatig, wat jammer is want het duo Eastwood/Reynolds had veel beter benut kunnen worden.

Hoewel gespeeld door overtuigende acteurs, blijft deze thriller vrij basic en zeer voorspelbaar. Je vraagt ​​je af of het personage niet een beetje dom of naïef is omdat de situaties zo voor de hand liggend zijn. Ondanks alles blijven we geboeid genoeg om ons af te vragen hoe hij zich hieruit zal redden.

De dialogen vloeien voort en de punchlines zijn talrijk, maar niet noodzakelijkerwijs altijd effectief .
Twee acteurs die ik enorm bewonder, maar alles is voorspelbaar, het duurt iets te lang en we eindigen met een banale actiekomedie.

Een tamelijk overtuigende realistische toon in deze psychologische thriller, met goede acteurs, maar het probleem van de film is dat hij alles levert wat we van dit soort verhalen verwachten, zonder ooit ook maar de geringste verrassing te creëren.

Een mooie romantische film waarin de decors en kostuums voortreffelijk zijn en geven een goede weergave van het einde van de 18e eeuw van Engeland, wat het tegelijkertijd tot de belangrijkste troef van de film maakt.