Reacties

Een vierluik dat Oakland in 1987 tot leven brengt met een mix van punk, rap, basketbal en grindhouse-actie.
De Tarantino-achtige stijl zorgt voor een energieke, chaotische sfeer, soms onsamenhangend, maar met sterke momenten, mede dankzij Pedro Pascal,Jay Ellis, Ben Mendelsohn (en Tom Hanks in een verrassende cameo).

Eerder een spannende thriller met gewelddadige elementen dan een horrorfilm.
De film speelt slim met zintuigen en creëert zo een beklemmende sfeer.
Stephen Lang overtuigt als de blinde man.
Aanrader voor wie houdt van spanning met een rauw randje.

M3GAN 2.0 weet het niveau van spanning en originaliteit van het eerste deel niet helemaal te evenaren.
Het mist de frisheid en verrassende elementen die de voorganger zo onderscheidend maakten.
De verhaallijn voelt voorspelbaar en de intensiteit blijft uit.
Visueel is de film wél overtuigend, toch voelt het geheel eerder aan als een terugval dan als een echte evolutie.

Kevin Costner overtuigt als meedogenloze schurk en Kurt Russell straalt Elvis-charisma uit, vooral in de eindscène. Een chaotische mix van Tarantino-achtige actie en kitsch, energiek maar zonder finesse.
Vermakelijk, al mist het verhaal en de karakterontwikkeling wat diepgang.

Spectaculaire skydives, achtervolgingen en bankovervallen.
Krachtig geregisseerd door Kathryn Bigelow.
Pure jaren ’90 energie, met Patrick Swayze in een van zijn beste rollen.

Prachtige cinematografie van de Schotse Hooglanden en krachtig acteerwerk, vooral van Tim Roth die schittert als de sadistische en flamboyante schurk.

Geen Camelot, geen magie, wel een rauwe, originele her-vertelling van de Arthur legende.
Sfeervolle beelden en stoere actie, al mist het soms wat diepgang.

Een sterke en sobere misdaadthriller, geregisseerd door Ben Affleck in zijn eerste film als regisseur.
Het verhaal rond een verdwenen meisje brengt morele dilemma’s die blijven hangen.
Casey Affleck speelt overtuigend, en de film bouwt gestaag spanning op.
Goed geschreven, beklemmend en met een slot dat vragen oproept
Een aanrader voor wie houdt van gelaagde drama’s.

Een luchtige biografische film die focust op de samenwerking tussen Alfred Hitchcock en zijn vrouw Alma Reville tijdens de productie van Psycho.
Anthonny Hopkins en Helen Mirren spelen overtuigend, maar het verhaal blijft wat oppervlakkig.
Vermakelijk, maar geen diepgaande karakterstudie.

Een reflectie op leven, dood en liefde, verteld in een rustige stijl met krachtige emotionele momenten.

Een klassieker uit de jaren ’60 met een robuuste cast, waarin twaalf veroordeelden op een zelfmoordmissie worden gestuurd in een ruige, beklijvende oorlogsfilm die blijft boeien.

Een fictief WOII verhaal dat zich afspeelt vanuit het Duitse standpunt,destijds een gewaagde insteek binnen het genre.
De solide regie van John Sturges en een sterke cast, waaronder Michael Caine en Donald Sutherland, verlenen de film een sterke aanwezigheid.
Hoewel het uitgangspunt vergezocht blijft, weet de film zijn spanningsboog vast te houden en stijlvol uit te werken.

Een oorlogsfilm met spectaculaire actiescènes, gedragen door twee sterke hoofdrolspelers die de film extra gewicht geven.
Toch overschrijdt het verhaal geregeld de grens van geloofwaardigheid en raakt het verstrikt in zijn eigen logica.
Zo verschijnt er zelfs een helikopter die historisch niet thuishoort in het jaar waarin de film zich afspeelt,een opvallend anachronisme.
Een vermakelijke klassieker, zij het met duidelijke gebreken. Een kleine 7.

Een eenvoudige, oprechte verhaal dat diep ontroert zonder echt sentimenteel te worden.
David Lynch laat zijn meest ingetogen kant zien los van zijn kenmerkende surrealistische stijl.
Een verrassend warme en menselijke film

Een slasherfilm met intense achtervolgingen, verrassende geweldsscènes en sterk camerawerk.
De beklemmende sfeer en geïsoleerde setting versterken de spanning.

Een bovennatuurlijke wraakfilm met straatraces.
Hij werd een cultklassieker dankzij het succes in de videotheken in de jaren ’80.
Met bekende hardrock-soundtracks en cheesy dialogen is het een vermakelijke B-film voor fans van dat tijdperk.

Een remake van de gelijknamige film uit 1965 die weinig nieuws brengt en helaas de intensiteit mist, ondanks een sterke cast met onder andere Dennis Quaid en Giovanni Ribisi.

In dit derde deel merk je duidelijk dat Steven Spielberg niet meer in de regiestoel zit.
Er zitten best wat spannende momenten en aktie in, maar het verhaal is nogal dun en voorspelbaar.

Een overdreven en onrealistische film die meer focust op spektakel dan op inhoud.
Het verhaal is oppervlakkig en rommelig opgebouwd, waardoor je nooit echt in het avontuur wordt meegezogen.

Een psychologische thriller die me niet constant wist te boeien, maar Geoffrey Rush en John Lithgow leveren acteerwerk van topniveau en tillen de film daarmee op.
Ik geef ’m toch een 7, met een knikje van respect

Een lichtvoetige film met een simpel en voorspelbaar plot.
Toch weet 'Love and Monsters' af en toe te verrassen met spannende momenten, een vleugje humor en onverwachte ontroering.
Aardig om eens te zien, maar geen blijvende indruk.

Minder meeslepend dan zijn voorganger, maar Spielberg’s vakmanschap blijft zonder twijfel aanwezig, met indrukwekkende en realistische CGI en spectaculaire actiescènes die visueel verbluffen.

Een film die je niet gewoon kijkt, maar ondergaat.
De melancholie, de existentiële vragen over menselijkheid en liefde, en de hartverscheurende blik in David’s ogen grijpen je bij de keel.
Steven Spielberg brengt met deze moderne Pinokkio in een digitaal tijdperk een visueel en emotioneel gelaagd meesterwerk volgens mij.

Een intens grappige komedie met Peter Sellers als de onvergetelijke, stuntelende inspecteur Clouseau.

Visueel meesterwerk met baanbrekende special effects voor zijn tijd.
Traag en verwarrend, voelt het eerder aan als kunst dan als entertainment.