Reacties

Als je iemand die een mislukte zelfmoord pleegt vermoord, is dat dan moord of bied je hulp.

Een korte film van nog geen 20 min die voor mij 19 minuten te lang duurde.

Een heerlijke roadmovie die je zowel ontroert als voorzichtig aan het lachen maakt. De film is in zwart-wit wat het al een bijzondere sfeer geeft.

Alexander Payne toont het ouder worden met een fijngevoelige mix van humor en weemoed. Net als in About Schmidt creëert hij een herkenbare sfeer die ik zeer aangenaam vind.

De mooie en melancholische reis van een vader en zijn zoon door het Amerikaanse Midwesten ondersteund met prachtige beelden.

Met veel plezier gekend toen deze serie nog bij de VPRO werd uitgezonden. Nu bij de commerciële heeft het toch behoorlijk wat ingeleverd. Eerlijk gezegd kijk ik helemaal niet meer, maar wacht wel of er een gedeelte van een uitzending in de media wordt aangeprezen.

Alleen de beste van de besten maken kans om toe te treden tot dit illustere gezelschap.

Fysiek, mentaal, talent, hersteltijd noem het maar op zijn allemaal eigenschappen die aanwezig moeten zijn om een kans te maken.

Mooi om de passie en opoffering van deze jonge mensen te zien

Heeft het niet zo lang volgehouden als ik had gehoopt. Wat zegt het dat over ons als we Wilfred Genee en Johan Derksen dagelijks over ons uitgestort krijgen en achtergrond info van de actualiteiten minder waarderen.

Het is toch een grote ramp waar we zelf onderdeel van uitmaken, zonder er ook maar kritische vragen bij te stellen.

Wij vinden rundvlees lekker omdat we zelf hersenloos als slachtvee achter elkaar aan lopen.

Helaas, de 5.8 was voor mij overgewaardeerd. Een flinterdun verhaaltje met lichte overeenkomsten met “Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events” maar dan in een volwassen jasje.

Dat wordt dan een 6+ en afgerond levert dat hier een 6 op.

Deze film was voor mij toch minder dan de eerste Knives Out. Dit verhaal stond verder af van de realiteit en ook minder gelaagd en creatief, maar ik heb me zeker wel geamuseerd.

Wel mooi gevonden was dat je twee keer naar dezelfde film keek, maar dan vanuit een andere opstelling.

Nu maar nog even wachten op Wake Up Dead Man: A Knives Out Mystery. Helaas @jotofilm weer niet in de bios.

Of het daadwerkelijk echt gebeurt is, is nog zeer de vraag.

Het is een bizarre overlevingstocht van een groep ontsnapte gevangenen door Siberië, Mongolië en de Himalaya.

Na de ontsnapping uit de Goelag zijn het vooral de indrukwekkende natuuropnames en het gevoel van fysieke uitputting dat constant aanwezig is. Het drukt, maar is niet zwaar.

Verder verloopt de film in een zeer rustig tempo maar het voelt toch constant intens en beklemmend.

Nog even gegoogled

“De film is gebaseerd op het boek The Long Walk (1956), waarin Sławomir Rawicz zijn ontsnapping beschrijft.

De film is een dramatische bewerking van een verhaal dat (mogelijk) waargebeurd is, maar het verhaal zelf is controversieel”.

Ik had vanavond twee uitzendingen van “Het uur van de wolf” bekeken.

De eerste zojuist doorgeworsteld. Dat betrof een docu over Guy Weizman, een Marrokaans-Israëlische cheograaf. Dat was al geen succes. Daarna werd ik blootgesteld aan Nora Fischer een klassiek geschoolde sopraan met een rammelende stem.

Het was teveel voor mij. Het zweeft en gaat alle kanten op. Ik ben daar teveel bèta voor, denk ik.

Hoe zeer ik ook mijn best doe, maar de moderne dans doet mij niets. Ballet heb ik leren waarderen, maar over de grond kruipen en rollen en daarmee iets uitbeelden is aan mij niet besteed.

Een reis naar huis, twee dagen voor thanksgiving, valt volledig in het water. Hierdoor worden 2 mannen, Neal Page (Steve martin) en Del Griffith (John Candy) tot elkaar veroordeeld.

Het wordt een rampzalige reis en elke manier van transport wordt door problemen, al dan niet zelf veroorzaakt, afgebroken.

De twee totaal verschillende mannen komen noodgedwongen steeds dichter tot elkaar en een vriendschap lijkt onvermijdelijk.

Eén kerstsfeerachtige feel good movie, die behoorlijk zoet is.

Het is een nogal uitgekauwd thema. Een groep (oud)bekenden komt samen en vanwege het slechte weer vast te zitten op een afgelegen plek. Onder hen is een moordenaar en dood 1 of meerdere personen.

Iedereen heeft zo zijn redenen om deze moord te plegen en het is aan de kijker om eerder dan de film laat zien, uit te zoeken wie dat deze keer is.

Daar waar de film Knives out nog een echt interessant verhaal en plot liet zien, moeten we het hier doen met een zwak aftreksel.

Toch een kleine voldoende want onder de streep heb ik me toch stiekem vermaakt.

Als ik aan Sylvia denk, denk ik aan haar naïeve gedachten dat borstkanker met een paracetamolletje en wat aandacht van een zelfbenoemd geneesheer kon worden behandeld.

Ze geloofde dat er alleen maar sprake was van een bacteriële infectie en zocht haar heil in alternatieve geneeswijzen, onder andere begeleid door het medium Jomanda.

Zonde, het heeft haar het leven gekost.

Ondanks alle waarschuwingen heb ik gisteren toch een poging gewaagd. Maar……gegokt en verloren. Misschien had ik toch mijn eigen advies moeten opvolgen.

Je verwacht een verhaal over een band, maar het blijkt met name te gaan om de persoon Cherie. Alles draait grotendeels om haar ervaringen in de band, haar moeilijke thuissituatie, haar relatie met manager Kim Fowley en de opkomst en ondergang van haar carrière.

Niet erg, maar daardoor wel wat dun en een gemiste kans. Soms voelt de film meer aan als een reeks muziekvideo’s.

De muziek overigens hangt een beetje tussen rock en punk in, maar raakt niets voldoende.

Goed om in nu Portugal te zijn, @jotofilm. Ik neem niet aan dat je met je boot de reis hebt gemaakt.

Een Zweedse comedy die het leven vertelt van een naïeve man die door zijn eerlijkheid onbewust in aanraking komt met ge groten der aarden zoals presidenten, dictators en de simpele broer van Albert Einstein.

Leuke ontspannende film met een aaneenschakeling van toevalligheden in het nu en het verleden die eke keer weer goed uitpakken.

Heel zijn leven schreeuwen er mensen naar hem. Als je door je wimpers kijkt zie ik toch veel gelijkenissen met Forrest Gump.

Zojuist de film weer eens bekeken en ik deel je mening. Teveel situaties zijn ineens daar zonder verklaring. En dat is wel van invloed op de film.

Maar goed, als ik dat loslaat is het nog steeds een prima film.

Kees Torn groeide op in Maassluis en studeerde twee jaar piano aan het conservatorium.

Na een mislukte studie marketing en enkele jaren de Rotterdamse Academie voor Beeldende kunsten begon hij geïnteresseerd te raken in cabaret.

In 1994 won hij in het Leids Cabaret Festival. Ruim een jaar later maakte hij zijn officiële solo-debuut. In 2012 stopte hij met optreden door psychische problemen. Hij was naar eigen zeggen niet meer grappig en kon niet meer pianospelen en raakte totaal gedemotiveerd.

Hij schrijft nog wel, maar dan voornamelijk in briefvorm, waarin hij naar eigen zeggen zijn frustraties en grappen kwijt kan.

Kees Torn, nog nooit van deze sigaarrokende iets teveel alcohol drinkende persoon gehoord. De korte stukjes uit zijn oude conferences waren meer dan prima.

In een Bond-achtige sfeer is Tom Cruise verworden tot een vrouwvriendelijke paljas. Hij verdedigd een eeuwigdurende energiebron en zijn ontwerper.

Als getuige wordt ook Cameron Diaz het avontuur ingetrokken en ontwikkeld zich van naïef meisje tot een behulpzame handlanger.

Door de flauwe grappen en het vele geweld blijft er van de film eigenlijk niet veel meer over. De romantiek tussen de 2 bouwt zich onnatuurlijk op en ik als kijker moet dit allemaal maar ondergaan.

Al met al een romantische en komische lach-of-ik-schiet vertoning die ik met een kleine glimlach toch op een magere 6 heb gewaardeerd.

Vroeger was ik fan van deze dame. Pittig, goed geïnformeerd en doortastend.

Terug op NPO1 is voor mij de glans er wat van af. Te vaak sijpelt haar mening en voorkeur door haar interview heen waardoor de onafhankelijke journalistiek naar de achtergrond is verdreven.

Dit is zeer sterk het geval bij onderwerpen die haar interesseren en die vrijheid is ze in de loop der jaren helaas kwijtgeraakt.

Fraai gemaakte film waarin Alice (Mia Wasikowska) de doodgewaande familie van the mad hatte (Johnny Depp) moet bevrijden om haar en zijn wereld te redden.

Het verhaal is prima en de cast is ook uitstekend. En zoals het hoort bij dit genre is dat zowel jong als oud zich prima zal vermaken.