Reacties van Daenelia - FilmVandaag.nl

Film met veel testosteron, maar niet onaardig. Altijd jammer dat in dit soort verfilmingen vrouwen eigenlijk niet aan bod komen, wat verhaal betreft. Desalniettemin, fijn spektakel. Ondanks dat je een beetje het idee krijgt dat het allemaal Helene's schuld is dat de mannen om haar heen een oorlog 'om haar' beginnen.

Best een leuke (en lieve) film. Dat Albert zichzelf anders moet voordoen om toch te kunnen doen wat Albert wil is een mooie paradox. Het luchtige romantische laagje er om heen is lief, en onschuldig. Want bovenal is Albert zelf zo ontzettend onschuldig.

Het is heerlijk om Patrick Stewart te zien in deze rol, tegenover Glenn Close. Hoewel het natuurlijk in een historische setting is gezet, komt het er eigenlijk op neer hoe de verhouding tussen de familieleden is, en vooral: hoe een man die zijn vrouw aan de kant zet omdat ze hem steeds dwars zit (of dat nou terecht is of niet) toch niet helemaal los komt van die ex. En ook: hoe een gebroken relatie toch altijd nog opspeelt, ook als je elkaar het licht in de ogen niet gunt.

Hoe vaak heb ik deze film nou gezien? Vaak. En we zijn nu toe aan de voorlopig 'ultimate' versie op bluray 4K. En OMG. OH MY GO-oodness. Dit is de meest rechttoe-rechtaan Star Trek (TNG era) film: in twee stukken gesplitst - tussen de actie op het schip in de ruimte en de rustigere actie op aarde. Door die heldere structuur blijft de film boeien.
En zeg nou eerlijk: elke Star Trek film wordt beter met Worf. Het wordt tijd voor een serie over Worf.

Om te beginnen: het boek is (ook) saai. Ellenlange beschrijvingen, saaie dialogen en eigenlijk helemaal niet 'eng' in de zin van ... nou: eng. Maar de film is wel ontzettend mooi. De vertelstructuur is traag, maar ergens wel meaty, als in: het geeft wel voldoening. Maar als je op zoek bent naar een griezel- of horrorfilm, dan is dit het net niet. En het is ook niet een enorme romantische bedoening, in de zin van een romcom.
Waarom zou je de film dan wel moeten zien? Omdat heel veel herkenbare angsten voorbij komen en dat werkt nou eenmaal bij mensen. En je moet er wel voor open staan om die angsten en onderdrukte emoties bij jezelf te herkennen. Wow. Ja.
Maar het is ook gewoon een mooie dramatische film met spectaculaire scenes. Voor een enge vampier-film moet je even ergens anders zoeken.

Weer zo'n film waarbij Jim Carrey toch beter uit de verf komt dan ik gedacht had. Hij snapt Count Olaf. De sfeer uit de boeken komt goed over in de film. (Ik heb de 13 boeken achter elkaar uitgelezen in een week ... niet doen: het maakt je te depressief.) Ondanks dat er dus allerlei tegenslagen zijn om te overwinnen, en het inderdaad een serie van ongelukkige toevalligheden is, heb je niet echt het idee dat het superslecht afloopt. Omdat de kinderen zo ontzettend veerkrachtig zijn! Toch zou ik het niet voorzetten aan kinderen onder de 10 jaar.

Mooie film, inderdaad natuurlijk erg tropisch. Voldoende humor, niet al te eng, en ondehoudend. Niet mijn favo-Disneyfilm, maar als ik eens een avondje niks anders te doen heb, dan zou ik deze film zomaar eens een tweede keer kunnen zien.

Prima tussendoor-film. Bescheiden, gezellig, Engels, en een verteerbare rom-com. Ik ben niet zo van de rom-coms, maar als het zo klein en schattig wordt gebracht, dan lukt het me nog wel van de film te genieten.

Ik weet dat Hugh Jackman graag zingt en danst, en hij doet dat ok best goed. Maar ik vond dit zelf en draak(je) van een film waar ik weinig mee had. En ik hou van musicals! Alleen niet dit soort musicals.

Ontzettend leuke film weer. Borat gaat hierin een stapje verder, en er is volgens mij zowel meer gescript als meer uitdagende in-scene-settings. Over één gedeelte, tijdens de lockdown, is volgens mij ook een aparte mini-film gemaakt? Waar Sacha Baron Cohen zich voegt bij twee mannen die in lockdown zitten en hem bij hun laten logeren. Dat moet ik nog zien, maar de scenes in de film zijn al heel veelzeggend (zowel positief als negatief).

Ik was niet van plan deze film leuk te vinden. Bah, zingende dieren, vast over-sentimenteel. En terwijl ik met een half-oog keek, greep de film me toch en gaf me een best leuke film met leuke muziek. En toen heb ik de film zelfs nog een tweede keer gezien. Daardoor heeft Happy Feet (mijn feel-good-film voor als je ziek op de bank ligt) er een concurent bij gekregen. Heel erg de moeite waard.

Hoe komt-ie er mee weg, denk je bij elke scene, elk interview. Wat is bedacht en vooropgezet en wat is echt zo spontaan gebeurt? Hoe mensen reageren is ontzettend leuk en zegt veel.

Ik sluit me aan dat de tekenfilm nog steeds prima is. Maar ik snap wel dat het een uitgelezen keuze was om hier een 'live action met SFX en CGI' van te maken. Helaas ... overtuigde mij het niet helemaal. Zelfs mijn chihuahua, die de tekenfilm wél leuk vond, zag in deze bijna-echte film niks interessants.

Ontzettend schattige film, echt zo lief. Voelt heel klein en gezellig. Echt iets om voor op de bank te kruipen onder een dekentje, met een warme kop thee binnen handbereik, en vooral met kleine kids kijken.

Kinderen zullen echt niet zien dat de sfx oud en versleten zijn. De magie van het verhaal blijft daarom denk ik wel overeind. En als het er toe leidt dat kids ook weer eens in een boek duiken ... prima! Het boek heb ik twee keer gelezen (want ik ben slim :P): één keer in het Nederlands en toen later op de middelbare school nog eens in het Duits. Ik zou dat nu niet meer kunnen, zo'n dik boek in het Duits lezen.

Als ik eerlijk ben, vond ik de tweede film leuker dan de eerste film. Ik denk dat dat komt omdat ik geen hoge verwachtingen had en omdat Eddie Murphy gegroeid is als acteur (en dat had ik écht niet zien aankomen). Ook lekker bijgewerkt en geen herhaling van de eerste film.

Wat ik me herinner was dat de film best wat humor had. Maar als puur scifi-verhaal ligt de nadruk net te veel op actie met een science fiction randje. Niet slecht, maar het haalt niet het niveau van bijvoorbeeld Total Recall, naar mijn mening.

Op zich een prima komedie over een meiden(pop)groep a la de Spice Girls. Om een comeback te maken als je boven de dertig (veertig) bent, is natuurlijk zo onmogelijk (ehh...) dat het komisch wordt. En toch is het grappig.

Goede gedramatiseerde serie. Vooral die over Aretha Franklin sprak me erg aan.

Of met die mini-serie: https://www.imdb.com/title/tt8303182/
In de serie 'Genius' is een seizoen gewijdt aan Aretha en dat is écht een goede serie over haar. Deze film is wel uit hetzelfde jaar (2021).

Oh, wat als er een spin off was geweest met Niles, de butler? Anyway, ja, ik geef toe dat ik altijd erg genoten heb van de humor in deze serie. Simpel, rechttoe, rechtaan, erg New Yorks (en daardoor misschien ook wat Amsterdams). NIks aanstootgevens, prima om met een gezin te bekijken, niet te zoet en braaf, en niet moraliserend.

Prima biopic met een aantal klassiekers wat songs betreft. Maar ik vermoed toch een beetje geromantiseerd verhaal. Ik vermoed ook dat haar zakelijke kant in deze film erg onderbelicht wordt, alsof ze alleen van de muziek was. En ze was een slimme vrouw die ook echt zakelijk haar carierre vooruit bracht. Er is ook een mini-serie, waarbij ik het idee had dat die kant veel beter uit de verf kwam. En waarin ze iets steviger werd neergezet.

Misschien is hij grappig geworden de laatste tijd, maar ik laat het aan me voorbij gaan. Er zijn tig leukere Engelse komieken, dus we hebben de keus.

Eén van de betere sitcoms van de laatste tijd. Let goed op: er gebeurt ook heel veel op de achtergrond als je goed oplet. Bonus als je zelf in een winkel hebt gewerkt: alle types klanten komen voorbij.