Reacties

Niet mijn favo-Jane Austen boek. Of misschien wel. Emma is net zo leuk.
Deze mini serie is perfect, denk ik. Goede weergave van bron material, toch weergegeven op een manier die we nu ook begrijpen (want een slimme meid is tegenwoordig toch op haar toekomst voorbereid). Leuke cast - sterk spel. Romantisch én grappig. Maar ook menselijk en soms verdrietig. De personages zijn makkelijk te herkennen en dat voelt misschien een beetje voorspelbaar. Maar dat maakt het ook lekker licht kijkwerk.

In je lijstje vergeet je de allerbelangrijkste verfilming (die uiteindelijk ook Bridget Jones inspireerde): Pride and Prejudice (1995) met Colin Firth en Jennifer Ehle. Met die natte-shirt-scene.
Dus, heb ík behoefte aan een nieuwe vernetflixing, zelfs als het met Olivia is?
... Neuh. :P Ik zet gewoon die mini-serie nog eens aan als ik zin heb. Maar: nieuwe versie = nieuw publiek.

Ik twijfelde echt tussen 6 en 7. Maar omdat Mark Ruffalo zo lekker zijn best doet, en Woody Harrelson echt lol lijkt te hebben, toch maar naar boven afgerond.
Waarom? Er zitten lekker veel plot-twists in en alles wat met goochelen en toneelmagie te maken heeft is goed uitgewerkt. Ja, het is compleet ongeloofwaardig, maar hallo: goochelen, he?
Heel fijn als je een avondje lekker op de bank wil hangen. Wel je telefoon wegleggen.

Ik en romantische films is niet altijd een goede combinatie. Voor Koning Arthur verhalen maak ik wel vaker een uitzondering: de romances van de ridders van de Ronde Tafel staan zelfs aan de wieg van de romantiek en de hoofse liefde. Maar er zijn betere Artur-vertellingen dan deze.
Of het nou is dat Connery te oud was, of Richard Gere te gladjes, dit is het net niet. Wel mooie locaties en goed acteerwerk, maar gewoon niet wat mij aantrekt in de Artur-vertellingen.
Andere opties zijn dan ook: Excalibur (1981), Monty Python and the Holy Grail (1975), The Mists of Avalon (2001) en The Green Knight (2021).
Maar: First Knight is verder geen slechte film. En misschien wel een hele leuke film als je de romantiek leuker vindt.

Toch leuk dat Nathan Fillion blijkbaar nog door kan gaan voor 40-jarige XD
Nee, dit staat ook al een poos op mijn watch list en we komen er heus wel aan toe. Castle was ook leuk (de eerste seizoenen) en natuurlijk Firefly. Fillion is ontzettend grappig.

Toch wel een beetje hartverscheurend, hoor. Maar deze documentaire film is ook wel heel interessant.
Stel je voor: je kent je moeder niet, want je bent door andere mensen opgevoed. Dat was al geen fijne jeugd, maar dan neemt je moeder het initiatief om contact met je op te nemen! Geweldig!
Maar de titel zegt het al: ze is wel een oplichtster. Hoe lang kan ze het volhouden? Hoe lang geloof je haar?

Wat oplichting doet met mensen komt ook heel goed naar voren. Van vrienden tot je levenspartner en je kind: oplichting raakt dan uiteindelijk ook iedereen.

Zeker de moeite waard om te kijken.

Ik geef toe, ik keek met een half oog. Maar op geen enkel moment werd ik dan ook in het verhaal getrokken. Ondanks de echte sterrencast (Norton - De Niro - Brando). Het bleef een beetje middelmatig en verraste lichtjes met een onverwachte wending.
Ik had denk ik meer verwacht van de combinatie Norton en De Niro.

Zeg. :)
Maar nu gaan jullie toch wel bij X-twitter weg, he?

Ik was op zoek naar een rustige film, die toch interessant was. Best Sellers gaat dan ook nog over het boekenvak (en ik hou van boeken) dus dit leek de beste keuze.
Michael Cain speelt een fijne brommerige ouwe knar en Aubrey Plaza speelt een jonge vrouw die het idee heeft dat ze zichzelf vooral nog moet bewijzen.
De combinatie oud/jong, een leven vol verlies tegen een leven dat net begint (maar ook verlies kent) is heel mooi neergezet.
Eigenlijk zit de jonge vrouw ook nog een beethje gevangen in de oude wereld die door haar vader aan haar is gegeven, in de vorm van haar uitgeverij. Het boekenvak wordt iedere keer opnieuw doodverklaart. Eerst door film en tv, toen door internet en games. Maar we lezen nog steeds. Op dat snijvlak, van het heruitvinden, speelt deze film.

... Okay, ik klim een beetje op uit de diepte. Waarom is dit een film die je ook best kunt zien als je niet de hele achtergrond wilt uitdiepen? Cain en Plaza hebben goeie komische timing. En hoewel dit geen schaterlach-film is, zit er wel humor in.

En we kunnen ons herkennen: ofwel in de ouwe doorleefde man, ofwel in de jonge vrouw die nog niet helemaal succesvol is. Ik denk dat dát het doel van verhalen is. Dat je iets van je eigen leven herkent en je daardoor beter voelt, en minder alleen.

Tuurlijk had ik hele andere verwachtingen, gebaseerd op het feit dat dit als een komedie wordt aangeboden. Maar ... dit is geen echte comedy film. Waar ik een Life of Brian verwachtte, zag ik een oer-christelijke versie, met wat licht romantische tonen. Alles is heel zedelijk en netjes en ik denk misschien dat je als christen dan ook heel erg van deze film kan genieten.
Maar het is dus ook tam, saai en tuttig.
Vind je Life of Brian dus té aanstootgevend, dan is dit jouw film. Geniet er van.

Omg (ik rol enorm met mijn ogen). Gisterenavond hebben we domweg naar die stream zitten kijken, terwijl ik erbij in slaap viel (ik was ook wel heel erg moe hoor).
En gelukkig werd ik wel wakker van de X-Men animated series theme tune - want toen bleek dat Patrick Stewart ook nog even 5 minuten mag komen opdragen. Kijk. Lijkt me duidelijk dat Prof X en Magneto alleen 5 minuten te zien zijn, waarschijnlijk vlak voordat ze aan hun einde komen. Dus.
... waren we niet een beetje Marvel-moe?

Hallo, hier de anti-romkom filmkijker.
En deze is dus leuk. Natuurlijk helpt het dat ik zelf 'fan' ben van Jane Austen. Dat ik Pride & Prejudice in vrijwel alle series en film varianten heb gezien. Dat ik groot fan ben van James Callis (Battlestar Galactica (2004–2009) , Castlevania (2017–2021)) en Bret McKenzie (Flight of the Conchords (2007–2009)), en Jane Seymour en Keri Russell. Ja, dat helpt een hoop.
Maar deze romkom is licht en luchtig en niet romantisch top-zwaar. Maar vooral: Austen-waardig. En ik denk ook erg geschikt voor minder romantisch aangelegde mensen (mannen. Of vrouwen.).

Wow. Ten eerste had ik geen idee dat de show tot in 2018 te zien was. Ten tweede had ik geen idee dat het zo diep verrot was, ondanks dat ik al geen hoge pet op had van de show.
Ook interessant om te zien als je nog nooit van Springer en zijn tv show gehoord had, hoor. Want het toont wel het laagste van het laagste aan.

Een film hoeft niet altijd alles te vertellen. Als kijker mag je best met vragen blijven zitten die je niet kan beantwoorden. Zeker als je twee sterke acteurs tegenover elkaar zet. Streep en Seymour zijn geweldig. Eigenlijk wil je ze allebei geloven.

Ja, mooie film. Wel met de tw dat het over potentieel misbruik gaat.

Natuurlijk moet die op mijn to-watch lijst staan. Het CS heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven :) Ben benieuwd of het ook echt interessant is.

Best wel weer relevant. Maar vooral goed vanwege het goede acteerwerk van Taraji Henson en Sam Rockwell.
Haat is niet levensvatbaar, uiteindelijk. Vriendschap dus wel.

Nu pas. Is inderdaad jaren geleden als één van de eerste Netflix series nogal aan de kant gezet. Maar is eigenlijk gewoon heel leuk.
Komt nu misschien los vanwege Shogun. Want het ligt wel een beetje in dezelfde lijn.

Leuke korte cartoons, beetje absurd, grappig, lekker voor tussendoor.

Het is fictie. Net zoals films over Koning Arthur fictie zijn.

Ik kan wel zeggen dat als je van Sherlock hield (met Benedict Cumberbatch) dan is dit misschien ook je ding.
Voor beide series geldt: niet voor mij. Het is een beetje gimmicky, met overlays en 'kijk eens hoe bijzonder dit is'. En dat pakt mij niet.

Ondanks Alex Kingston kon deze serie mij niet echt boeien. Maar ik denk dat het voor een jonger publiek bedoeld is. En misschien als ik nu 16 was geweest, dan ... misschien.
Ik was niet onder de indruk van de acteerprestaties en niet van hoe het verhaal verteld werd. Beetje slap.

Er is vast een publiek voor. Maar dat is er ook voor Star Trek Prodigy en daar hebben we nog niets over een derde seizoen gehoord. Schijnt ook bij Netflix te liggen op dit moment.
Overigens, verrasssing, dit is niks voor mij. Ik kook al fantastisch.

Toch wel een van de betere westerns, die je ook als niet-westernfilm fan heel leuk kan vinden. Kijk, een western is altijd een beetje over-dramatisch. Dat hoort erbij, dat is de stijl. Cowboys die nooit gezellig glimlachen en kletsen, maar grimmig de wijde wereld inkijken; de mond tot een streep getrokken.
Het is ook lekker duidelijk met goed en slecht. Heel simpel, vaak, en dat voelt dan voorspelbaar. Maar dat zet je juist op het verkeerde been. The Quick and the Dead speelt met je verwachtingen, niet in de laatste plaats omdat er een vrouw als held(in) wordt neergezet. Destijds, jaren 90, kon dat er bij veel mannen nog niet echt in: dat een vrouw sneller en slimmer zou kunnen zijn.
Can begin tot eind klopt alles in deze film. Lekker compact, goed verteerbaar en ja: nog steeds erg goed.

Een van de betere verfilmingen van een toneelstuk van Shakespeare. Ook nog in de taal van zijn tijd. Dus zet de ondertiteling inderdaad maar aan. Heerlijk. Geschreven net voor het jaar 1600.

Als je niet duidelijk voor een genre kiest, dan is dat soms een gouden greep.
Deze film zwiert van romantische film, naar speurwerkfilm, naar 'vrouwen die niet assertief zijn winnen pas als ze assertief worden' en dan nog iets wat door moet gaan voor een horror-schrikmoment maar het net niet is.
Aan de ene kant: voor ieder wat wils.
Aan de andere kant kant nog wal rakend.

Wel leuk om Phylicia Rashad weer eens te zien. Had toch een glorieuze carierre moeten hebben gehad, toch?