Recensie 'Rocco & Sjuul'

De meeste romantische komedies gaan over jonge mensen, met alle onzekerheden en gekkigheden die daarbij horen. Rocco & Sjuul (2023) gaat over twee oudere mensen, die elkaar na tientallen jaren weer tegenkomen. Hoe ze daarmee omgaan en hoe dat hun leven overhoop haalt, zie je in deze film.

Snel van stapel

Rocco (Sabri Saad El-Hamus) loopt Sjuul (Beppie Melissen) met koffie en al letterlijk tegen het lijf in het ziekenhuis. "Herken je me niet meer?," zegt Rocco. "Waar is je haar gebleven?," vraagt Sjuul. Na het bezoek staat Rocco erop dat hij haar thuisbrengt. En van het één komt het ander. Dat ze beiden getrouwd zijn - Sjuul is mantelzorger voor haar zieke man - kinderen hebben en al een heel leven achter de rug hebben, maakt het er niet makkelijker op. Daarbij loopt Rocco nogal snel van stapel en als kijker voel je al aankomen dat het wel fout moet gaan.

De naam Anna van der Heide (regisseur) zal niet iedereen meteen iets zeggen maar ze heeft al een aardige staat van dienst. Zo maakte ze de serie Dirty Lines (2022) en de film De Liefhebbers (2019). Op dit moment is de komische ziekenhuisserie De poli (2023– ) van haar op tv te zien. Daarnaast regisseerde ze tal van tv-films en korte films.

Haar nieuwe film heeft een prettig tempo, is geloofwaardig, lieflijk en laat alles zien waar verliefde oudere mensen tegenaan lopen. Ook het ongeloof en de zorgen van de kinderen. Wat dat betreft scheelt het niet eens zoveel als bij jonge mensen. Dat verliefd worden op oudere leeftijd best ingewikkeld is, laat deze film goed zien. Rocco & Sjuul lardeert tussen komedie en drama maar wordt nergens te grappig of te dramatisch. Van der Heide heeft met de acteurs van het kaliber van Saad El-Hamus en Melissen natuurlijk wel mensen in huis die zo'n film kunnen dragen. Daarnaast zijn de bijrollen ook fijn met een aparte vermelding voor het jonge ventje van een van de dochters van Sjuul.

Fijne film maar een tikkeltje voorspelbaar

Rocco & Sjuul is echter weinig vernieuwend en redelijk voorspelbaar. Alle onderwerpen worden netjes behandeld; de multiculturele samenleving; Rocco is Egyptisch maar stelde zich als jonge jongen destijds bij Sjuul voor als een Italiaan; Rocco runt een schoenenwinkel maar zijn zoon wil de zaak niet overnemen; Sjuul cijfert zichzelf weg en staat alleen maar klaar voor anderen maar komt nauwelijks aan zichzelf toe; de mantelzorg voor een partner maar ook de steeds toenemende rol van grootouders die oppassen bij de kleinkinderen. Maar ook de rol van de kinderen bij de keuze van hun ouder en de stap die zij zelf moeten nemen om ook op latere leeftijd gelukkig te zijn.

Is dat voorspelbare en veilige een probleem voor deze film? Nee, want daarvoor is hij te goed gemaakt door zowel regie als spel en het bewandelt daarmee het pad dat past bij een romantische komedie. Maar het had misschien net een tikkeltje gewaagder gemogen. Voor het publiek van het filmfestival Film by the Sea dit jaar was het geen probleem want het won daar de Publieksprijs.