Recensie 'Fury'

Dat de laatste paar maanden van de Tweede Wereldoorlog een bloedige strijd was tussen de nazi’s en de geallieerden laat regisseur David Ayer in Fury op indrukwekkende wijze zien. In Sherman-tanks vechten de bevrijders zich een baan door het Duitse hart om een overgave te forceren. De geallieerden worden niet-idealistisch als ‘War Heroes’ neergezet, wat afwijkt van het stereotype beeld dat Amerikanen zelf meestal scheppen. Een verrassende invalshoek die lekker uitpakt.

Het verhaal speelt zich af aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. De geallieerden zijn via het Franse land de Duitse grens binnengetrokken om te proberen het taaie Duitse leger met hun sterk gepantserde tanks op hun knieën te krijgen. De Amerikanen hebben moeite de tanks van hun tegenstanders te verslaan omdat deze veel groter en kolossaler zijn gebouwd. Een van de weinigen overgebleven tanks van de geallieerden is er één die de naam Fury (Nederlands vertaald woede) draagt. De tank wordt geleid door Don ‘Wardaddy’ Collier, gespeeld door Brad Pitt. Samen met zijn vijfkoppige team, met onder anderen Shia LaBeouf en Michael Peña, vormen zij een onverslaanbaar team waar menig Duitse militair het van in de broek doet. Totdat ze hun schutter verliezen tijdens een bloedig gevecht en deze vervangen wordt door de onervaren Norman Ellison (Logan Lerman), die van origine boekhouder is.

Heldhaftige Wardaddy

Brad Pitt heeft na zijn hoofdrol in Inglourious Bastards (2009) van Quentin Tarantino opnieuw de hoofdrol in een oorlogsfilm. Toentertijd speelde hij het hoofdpersonage Aldo Rain, maar deze rol was minder serieus dan die van nu. Het enige vergelijkbare is het identieke accent dat Brad Pitt hanteert voor deze rol. In Fury speelt Pitt de heldhaftige sergeant Wardaddy die het lukt een gat te slaan in de verdediging van het gevaarlijke Duitse leger. De chemie tussen Brad Pitt en Logan Lerman (Noah en The Perk of Being a Wallflower), die op overtuigende wijze de rol van Norman Ellison op zich neemt, is op het scherpst van de snede, maar heeft ook een ontroerend randje.

Antihelden

De film is geregisseerd door David Ayer, bekend van End of Watch en Sabotage. Met Fury heeft hij een bijzondere invalshoek gegeven aan alle films die al over de Tweede Wereldoorlog zijn gemaakt: namelijk de strijd met de tanks. Van het begin tot het eind is het een meeslepend verhaal waarin je de narigheid voelt die de oorlog met zich meebracht. Met bloedstollende gevechten tussen de machines was het soms nagelbijtend spannend. De hierbij behorende cameratechnieken zijn verbluffend goed waardoor het voor de toeschouwer lijkt alsof deze zelf meerijdt in de tanks. Ayer maakt met zijn interessante keuze om de Amerikanen als de antiheld neer te zetten zeker geen misstap. Minpunt in Fury is een scéne die zich afspeelt in het huis van twee Duitse vrouwen waardoor de film zijn snelheid verliest.

Brad Pitt vult zijn rol, zoals we dat van hem gewend zijn, samen met zijn vijfkoppige team op indrukwekkende wijze in. Ondanks dat de film een tikkeltje aan de lange kant is en de laatste vechtscène een beetje over de top is, waardoor het iets ongeloofwaardig wordt in verhouding tot de rest van de film, blijft het van het begin tot het einde zeker de moeite waard om te blijven kijken.