Recensie 'Boy 7'

Sinds 2012 worden alle ‘young adult-films’ vergeleken met The Hunger Games. Divergent en The Maze Runner bijvoorbeeld. Wat deze titels gemeen hebben is een krachtige en kwalitatief goede acteur of actrice zoals Jennifer Lawrence die de film kan dragen. Helaas voor de makers van Boy 7 gaat die vlieger voor hen niet op. Van de Sande Bakhuyzen is hier duidelijk niet de man voor. Een bewonderenswaardige poging van regisseur Lourens Blok (Midden in de Winternacht, Feuten: Het feestje), maar Boy 7 kan haar beloftes niet waarmaken.

In een openingsscène die erg doet denken aan eenzelfde scène in The Bourne Identity zien we Sam wakker worden in een metro. Hij is zijn geheugen kwijt, weet niet hoe hij heet en hoe hij daar terecht is gekomen. In de metro zit ook Lara. Zij maakt precies hetzelfde door en daarmee zijn de twee vrijwel meteen aan elkaar verbonden. Samen beginnen ze aan de zoektocht naar hun identiteit. Sam vindt zijn notitieboekje waarin de notities staan van voor zijn geheugenverlies. De notities vormen de flashbacks. Langzamerhand brengt dit ze dichterbij de waarheid. Sam krijgt na een strafbare hack een tweede kans en komt zo terecht in een instituut. Langzamerhand komt hij erachter dat hier het een en ander niet pluis is.

Inspiratiebronnen

Het is overduidelijk dat The Hunger Games en de Divergent-reeks grote inspiraties waren voor de makers van Boy 7. Zo doet de scène waarin Sam als enige niet aangetaste persoon tussen de ‘masters’ opgesteld staat wel heel erg denken aan een soortgelijke scène uit Divergent. De sfeer van de film komt erg goed over. We zien een land dat door gaat voor Nederland, maar we niet als zodanig herkennen. Dit draagt bij aan de vervreemding van Sam aan het begin van de film. Verder is de set dressing en locatiekeuze vrij saai. In een scène liggen de belangrijke chips die de gewone tiener tot een ‘master’ maken gewoon in een vitrinekast waar menigeen vroeger zijn of haar modelauto of welke andere tienerverzameling dan ook in bewaarde. Natuurlijk zal er weinig budget zijn geweest, maar er wordt op een weinig inspirerende manier vormgegeven aan deze ‘andere wereld’.

Slecht acteerwerk

De karakters zijn oppervlakkig en bevatten geen diepgang. Tygo Gernandt en Renée Soutendijk lijken weinig moeite gedaan te hebben om de personages toch iets extra's mee te geven. Een bepaalde menselijkheid of contrast in spel bijvoorbeeld. Hierdoor zijn het vooral karikaturen. Van de Sande Bakhuyzen speelt het recht toe recht aan. Geen gelaagd spel, maar steeds dezelfde mimische trekjes die we al van hem kennen. De enige die echt opvalt is Halina Reijn als Marit. Ze maakt nauwelijks ontwikkeling door en we komen weinig over haar motivatie te weten. Toch weet Reijn haar personage empathisch te maken.

Voor Nederland is Boy 7 een mooie eerste poging om de siencefictionthriller leven in te blazen, maar waarom zou je naar Boy 7 gaan als er meerdere en betere films bestaan in dit genre?