Recensie 'Zurich'

Wende Snijders beleeft haar filmdebuut in de tweede speelfilm van Sacha Polak. Het verhaal volgt Nina die na het overlijden van haar vriend de weg kwijtraakt en in een poging zich dichter bij haar overleden vriend te voelen verdwijnt in het truckersmilieu van reizen en anonimiteit.

De nieuwe film van Sacha Polak (Nieuwe Tieten, Hemel) centreert zich rond Nina. Zij heeft jarenlang een relatie met Boris en heeft zelfs een kindje met hem verwekt. Wanneer Boris tijdens zijn werk als vrachtwagenchauffeur verongelukt stort de wereld van Nina in. De liefde van haar leven is dood en zij blijft radeloos achter met een kind. Na het overlijden van haar vriend blijkt hij een dubbelleven te hebben geleefd. Omdat hij als vrachtwagenchauffeur veel weg was had Nina niet door dat hij eigenlijk getrouwd was en er nog een gezin op nahield. Na de ontdekking verdwijnt ze in het anonieme milieu van de truckers. In eerste instantie misschien om zich dichterbij haar overleden vriend te voelen maar dit verandert al snel in haar vriend willen zijn. Ze laat haar dochtertje achter terwijl zij ervandoor gaat met een Duitse vrachtwagenchauffeur, gespeeld door Sascha Alexander Gersak (Tore Tanzt, Kurnaz - Fünf Jahre Leben) met twee kinderen.

Niet chronologisch

De film begint met deel twee van het verhaal als eerst. Hierin zie je Nina langs de autobahn liften en zingen in een truckerbar. Naarmate de film vordert wordt eigenlijk pas duidelijk waarom Nina zich begeeft in het anonieme truckersmilieu. Langzaam vallen de puzzelstukjes op zijn plaats, dit houdt de kijker alert en zoekende naar de motivatie van Nina.

Filmdebuut

Wende Snijders beleeft in Zurich haar filmdebuut. De van oorsprong zangeres gaat zonder eerdere acteerervaring op in de rol van Nina. Ook al is hier en daar wel te merken dat Snijders wat acteertalent tekort schiet. Iemand in de regie had duidelijk tegen haar gezegd dat ze haar kaken aan moest spannen wanneer de emoties, van Nina, hoog opliepen. Het zou het peinzen moeten weergeven van haar karakter maar geeft eerder het nog eenzijdige acteerwerk van de actrice weer. Want zoals eerder gezegd is dit Snijders' eerste film en dat belooft wat. Want wanneer een actrice een film kan dragen, en dat doet Wende, is dat bewonderenswaardig. Zeker wanneer 70% van de tijd zij alleen in beeld is en de dialoog erg minimaal is gehouden.

Geen woorden maar beelden

In de film is er gekozen om weinig dialoog te gebruiken. En weinig is dan eigenlijk nog een understatement. Alle dialoog uit de film bij elkaar past op één A4'tje. Maar het is niet dat de film gaat vervelen; het ontbreken van tekst wordt gevuld met sfeerbeelden, veel close-ups. Dit laatste zorgt ervoor dat de film erg afhankelijk is van het non-verbale acteerwerk van Snijders. En zij weet dit toch met enige flair zo'n vorm te geven dat de stilte die er is boekdelen spreekt. De keuze voor weinig dialoog geeft duidelijk de mentale afwezigheid van Nina aan. Daarnaast kan ook de afwezigheid van haar vriend benadrukt worden door het minimale gebruik van dialoog.

Een knap staaltje psychologisch drama van Sacha Polak met een mooie hoofdrol voor nieuwkomer Wende Snijders houdt de kijker op het puntje van zijn stoel.