Recensie 'Ferrari'

Het is even geleden dat regisseur Michael Mann een film afleverde. Zijn laatste film, Blackhat (2015), dateert van 2015 en kon niet bepaald rekenen op lovende recensies. Je zou je bijna afvragen: waar is de man gebleven die ons iconische films als Heat (1995), The Insider (1999), Collateral (2004) en Public Enemies (2009) bracht? Zou hij het nog kunnen? Na het zien van Ferrari (2023) is het antwoord daarop volmondig ja.

Dan verkoop je toch gewoon het bedrijf

We volgen een paar cruciale maanden van Enzo Ferrari (Adam Driver) in het jaar 1957. Het gaat niet goed met het bedrijf. Ze verkopen te weinig auto's en de schulden lopen op. Volgens de bank kan hij het bedrijf beter aan zijn concurrenten Ford of Fiat verkopen. Er is al eens eerder een film gemaakt over de strijd tussen Ford en Ferrari, namelijk Le Mans '66 (2019) en ook hier speelt deze strijd een rol. Saillant detail: Mann was de uitvoerend producent van deze film.

Er is echter iets dat zijn bedrijf kan en moet redden en dat is de Mille Miglia, een race van 1500 kilometer lang door heel Italië. Met vijf coureurs gaat hij de strijd aan. Je moet je voorstellen dat autoraces in de jaren 50 totaal anders zijn dan nu. Met nagenoeg geen enkele bescherming racen de auto's en hun coureurs met 250 kilometer per uur over de openbare wegen van Italië en dwars door het centrum van Rome. Dat dat levensgevaarlijke situaties oplevert, krijgen we te zien in griezelig realistische autocrashes.

Enzo en zijn vrouw Laura (Penélope Cruz) zijn slechts nog zakenpartners. Officieel zijn ze nog bij elkaar maar er is geen sprake meer van een liefdesrelatie. Onlangs verloren ze hun zoon Dino. Enzo heeft echter al jaren een ander gezin met Lina Lardi (Shailene Woodley) en ze hebben samen een zoon, Piero. Afzonderlijk van elkaar bezoeken ze elke dag het graf van Dino.

Langlopend project

De film is een langlopend prestigeproject van regisseur Mann, die het maar niet van de grond kreeg. Al in 2000 begon hij met de eerste voorbereidingen. Verschillende producenten en acteurs en actrices kwamen voorbij, maar keer op keer moesten die wegens verplichtingen verstek laten gaan. Uiteindelijk ging de productie in 2021 van start met Driver en Cruz in de hoofdrollen.

Ferrari oogt als een echte jaren 70-film die qua sfeer wel wat doet denken aan The Insider van Mann. Het is de perfecte mix van drama en actie en de race-scènes zien er indrukwekkend uit. De focus van het verhaal zit enerzijds op het bedrijf Ferrari en anderzijds op de ingewikkelde relationele ontwikkelingen tussen Enzo, Laura en Lina. De grootste troef die Mann in handen heeft, zijn Driver en Cruz. Driver, die ruim twintig jaar jonger is dan de Enzo Ferrari die hij hier speelt, is imposant en indrukwekkend. Een man waar mensen tegenop keken en die geen tegenspraak duldde. Driver zet dat ontzettend goed en geloofwaardig neer. Cruz daarentegen speelt haar rol getormenteerd en ziet er ook zo uit: gedragen door verdriet en pijn. De enige keer dat we een levende, opwekkende Laura zien, is in een flashback samen met Enzo en Dino. Mann laat hier onmiskenbaar zijn talent zien als een van de grote filmregisseurs van deze tijd, in een prachtige film die wellicht voor sommigen te langzaam zal zijn en voor anderen precies is waar ze op gehoopt hadden.