Recensie 'Tron: Ares'

In Tron: Ares (2025) wordt Ares (Jared Leto) vanuit de digitale wereld naar de echte wereld gestuurd door Julian Dillinger (Evan Peters). Ares moet op deze gevaarlijke missie de computercode vinden waarmee Dillinger Systems ervoor kan zorgen dat de AI-wezens permanent in de echte wereld kunnen blijven. Deze code is echter in handen van Eve Kim (Greta Lee), CEO van Encom, en zij geeft deze niet zomaar op.

Tron: altijd meer spektakel dan verhaal

De Tron-franchise staat niet bekend om fantastische karakterontwikkeling, Oscarwinnend dialoog of een diepgaand verhaal. De Tron-franchise staat bekend om één ding: schitterende, vooruitstrevende visual effects, en daar levert het ook in. Wanneer je vandaag de dag naar TRON (1982) kijkt, is het moeilijk voor te stellen dat dit ooit revolutionaire special effects waren. De sprong van Tron naar TRON: Legacy (2010) was dan ook groot. En de, voor die tijd, revolutionaire de-aging techniek met Jeff Bridges (The Big Lebowski (1998)) was in Tron: Legacy ook zeer indrukwekkend. Zo'n sprong vind je niet in Tron: Ares, maar indrukwekkend zijn de special effects wel. Ook de nieuwe muziek van Nine Inch Nails brengt de actiescènes naar een hoger niveau, hoewel dit in de tweede helft van de film een beetje herhalend aan kan voelen. Regisseur Joachim Rønning weet met de indrukwekkende special effects en goede actiescènes er visueel een waar spektakel van te maken.

Joachim Rønning levert een wisselend resultaat

Na wisselende successen met Pirates of the Caribbean: Salazar's Revenge (2017), Maleficent 2 (2019) en Young Woman and the Sea (2024) heeft Disney voor de vierde keer het vertrouwen gegeven aan Rønning. Samen met een relatief onervaren schrijfteam, maar met een sterke cast bestaande uit Jared Leto, Greta Lee, Evan Peters en Gillian Anderson, regisseert Rønning met Tron: Ares een film die toch wisselend scoort. Hoewel de echte wereld een verfrissende twist zal zijn voor Tron-fans, weet het verhaal zelf weinig vernieuwing te brengen. En hoewel je indrukwekkende actiescènes hebt, volgen deze scènes niet echt de eigen opgezette regels van de wereld. En hoewel de cast goed werk levert, vind je, met uitzondering van één of twee karakters, ook geen karakterontwikkeling in de film.

Vermaak voor fans, maar geen publiekstrekker

Trailers waaruit je niet kan halen waar de film over gaat: een slechte trend die Hollywood steeds vaker lijkt te gebruiken. De tijd dat een grote naam op het scherm genoeg stoeltjes vult, is al lang en breed voorbij en dus zijn nieuwe en innovatieve marketingstrategieën nodig. Deze zie je gelukkig steeds vaker, maar helaas doet Tron: Ares weinig innovatiefs op dit gebied. Zelfs na het zien van de film kan je uit de trailer nog steeds niet halen waar de film over gaat, en dus zal Disney naar verwachting geen grote financiële klapper kunnen bijschrijven. Ware sciencefiction- (en in het specifiek Tron)fans zullen zich zeker wel vermaken met dit derde deel, er zitten immers genoeg gave sciencefiction momenten in en de actie is even indrukwekkend als vermakelijk. Voor het grote publiek zal Tron: Ares echter te weinig originaliteit brengen en zal dit geen memorabele ervaring zijn in de bioscoop.