Reacties

Een lieve film, typisch Brits, die toch al snel begon te vervelen.Ja, maak er maar eens een aardig verhaaltje van: meisje haat flora en fauna, maar door een geheim testament leert ze die wel waarderen.

Sympathieke jeugdfilm, gemaakt met crowdfunding, waarvan ik vrees, dat er niet zoveel kinderen naar toe zullen gaan. Het komt mij over, dat de film meer geschreven is voor de D'66 bakfietsouders, dan voor de jeugd. Maar misschien ben ik nu wel te cynisch. O, nee ik zie net het aantal bioscoopbezoekers! (4000 en nog wat).

Rodgers & Hammerstein. In de jaren '50 top of the bill. Tegenwoordig alleen nog herinnerd door "the sound of music", maar daarvoor al bekend van een hele serie ,toen, populaire musicals. Dit is er één van. Helaas is er behalve een enkele evergreen, weinig, muziek, die blijft hangen. Sterker nog, een heleboel van die liedjes klinken allemaal hetzelfde, ook qua arrangementen. Ik vond twee-en-een -half-uur dus een hele zit om door te komen, zeker voor zo'n enorm flutverhaaltje.En dan hebben we het nog niet eens over die belachelijke kleurenfilters, die over iedere songscene gegooid worden.Aan mij dus niet besteed!

In 1956 gepresenteerd in Cinemascope 55 als het nieuwste van het nieuwste, maar eigenlijk een vrij statische musical uit 1945 met een enkele evergreen, maar voor de rest vrij zeurderige liedjes. Bovendien matchten de studio opnames van geen kant met de buitenopnames. Kortom, saai en langdradig en veel te lang. Typisch een voorbeeld van een film, die de tand des tijds niet heeft doorstaan. Maar Lee Towers zal 'm wel mooi vinden, want tenslotte zitt er de oerversie van " You never walk alone" in.

De spanningen bij een internationale groep opera zangers, die een nieuwe uitvoering van Le nozze di Figaro willen brengen, maar daarbij gehinderd worden door allerlei corona maatregels. Aardig als beeld van kunstenaars in distress, maar daar blijft het dan ook bij. Van de uiteindelijke uitvoering, zonder publiek, krijgen we nauwelijks wat te zien, Hier was 65 min. meer dan genoeg.

Aardige, maar niet spectaculaire documentaire van Arte, geregisseerd door Agnes Poirier, die zich focust op de feministische beweging in de U.S.A., waar ze elkaar in de haren vlogen, omdat een groep de film zag als een sexuele bevrijding voor vrouwen ,terwijl anderen het juist als sexuele onderdrukking hadden ervaren. Ook de #MeToo beweging komt hier aan het woord.

De ultieme "Partij voor de dieren" reclamespot.Was, vooral in Amsterdam een behoorlijke hype.Maar waarom? Ik heb het niet kunnen ontdekken.Volgende keer ga ik 90 min. voor een aquarium zitten, dan heb ik waarschijnlijk dezelfde ervaring. Nee, helaas aan mij niet besteed.Maar...even dikke (dieren)vrienden!

Heb je de aardige verfilming uit 1949, ga je tig jaar later hetzelfde verhaal nogmaals verfilmen, terwijl er geen enkel nieuw element inzit! Kortom, een volkomen overbodige oefening, die niets aan het origineel toevoegt, behalve de kleuren. En dat terwijl het zwart-wit beeld zo'n mooie toevoeging gaf aan de algemene kneuterigheid van het gebeuren.

Prachtige rol van Olivia Colman, die een moeder vertolkt, die nog steeds een groot schuldgevoel heeft, omdat ze in het verleden haar kinderen (tijdelijk) verlaten heeft, om aan haar carrière te werken.Jaren later komen de herinneringen weer boven, als ze op een Grieks strand een familie compleet in paniek ziet raken, als het dochtertje van een van hen zoek is. Prima opbouw, waar weinig weggegeven wordt, zodat je constant aan het meepuzzelen bent.
Deze film hoef je niet perse in de bioscoop te zien, want het beeldformaat is gewoon voor de tv.

Of je nu een merkwaardige baard hebt of niet, als je alleen maar aan een productie meedoet om te cashen, wordt het nooit wat. Dat is ook bij deze film het geval! Nicolas Cage KAN een geweldig acteur zijn , maar heeft blijkbaar ook veel geld nodig. Anders kan ik me niet voorstellen, dat hij een rol in deze chaotische rommelproductie zou aannemen.. Zellfs het scenario (chain: dus van a naar b naar c en terug naar a) is in alle chaos nauwelijks meer te volgen en heb je dan ook nog een slechte casting, dan ben je helemaal verloren. Advies: overslaan en "Pig" bekijken om weer wat vertrouwen in Cage als acteur te krijgen

Wat een afknapper! En dat voor een film van n.b. Ang Lee. Wat heeft de goede man bewogen hieraan mee te werken? Een enorm flut verhaaltje, waarin werkelijk niets interessants in is te ontdekken.
Ja, de techniek van het jonger maken van de hoofdpersoon is enorm goed ontwikkeld door het proces van 24 beeldjes p/s te verveelvoudigen en dat is blijkbaar de enige reden, waarom de film gemaakt is. Maar ja, met een nieuw soort verf kun je ook nog een klodderschilderij maken.
Is terecht ook niet de klapper geworden, die men zich voorgesteld had ( maar 200.000 bezoekers in Nederland)

Prachtig, typisch Almodovar melodrama, waarin allerlei tegenstellingen bij elkaar komen. Perfect geacteerd door Penelope Cruz en de rest van de cast. Zeer aan te raden.
P.s Zonde, dat de bioscoop, waar ik 'm zag, weer meende midden in de film een pauze in te moeten lassen! Waar dat rare fenomeen toch vandaan komt? ( We gaan een kunstwerk bekijken, de Nachtwacht bijvoorbeeld, dat bedekken we dus voor de helft, dan gaan we thee drinken en daarna wordt de andere helft onthuld!) Direct pauzes afschaffen of bioscopen met pauzes mijden.

Dit had, qua gegeven
, een leuke, gekke film kunnen zijn. Dat is het dus niet geworden, ondanks het feit, dat er een paar leuke scenes inzitten: God, die met de duivel vecht, een running gag met een maaimachine... Maar de meeste zijn niet leuk en hebben tenenkrommende teksten.Overigens wel een film waar alle mogelijke protestclubjes zich weer lekker druk om zouden kunnen maken

Aardige docu over de opkomst en geestelijke ondergang van de Noorse groep A-ha. Wat doet sterrendom met je? Je moet natuurlijk wel van de muziek houden en erg veel dramatisch gebeurt er eigenlijk ook niet, maar voor vroegere fans zal het allemaal als muziek in de oren klinken. Overigens gezien in de sneak, waar de zaal na de pauze redelijk uitgedund was. Geluiden in de pauze : Wie zijn dat? Nooit van gehoord! Mede geproduceerd door tv-zenders ZDF en ARTE en dat zijn ook eigenlijk de plekken , waar zo'n productie thuishoort.

Weliswaar een simpele verhaallijn, maar de spannende momenten en de splatter zaten er goed in.Je kon zien, dat Eli Roth een van de producers was. Overigens was het scenario, dat de 2 regisseurs hiervoor schreven ( a quiet place) veel beter, maar je moet met een eerste regie toch ergens beginnen.

De waanzin in het hedendaagse Afrika in dit geval de Centraal-Afrikaanse Republiek werd in afschuwelijke beelden vastgelegd door oorlogsfotografe Camille Lepage. Dat moest ze met haar leven bekopen! Deze speelfilm over haar, notabene opgenomen in ditzelfde land geeft een realistisch en tegelijkertijd in en in triest beeld van de chaos, die nog steeds op dit continent heerst.

Schokkende documentaire over de drugsoorlog die president Duterte voert. Alleen al van zijn eerste verklaring (Adolf Hitler zorgde voor 3 mijoen doden, hier zullen het er nog meer zijn) krijg je al de kriebels. Tegen drugs moet nodig wat gedaan worden, maar om handelaren en gebruikers op één hoop te gooien en direct laten afschieten lijkt me bepaald niet de juiste manier !

Prima docu over het fenomeen Tina Turner., waarin, alhoewel het al weer jaren geleden is, haar verhouding met psychopaat Ike Turner een belangrijke rol speelt. Zoals de docu het voorstelt, had de man al jaren geleden opgesloten moeten worden. Vandaag de dag is er natuurlijk wat makkelijker erover te praten, omdat de man al in 2007 is overleden. De vraag, waarom Tina zo lang bij hem is gebleven, blijft ook na deze film onduidelijk.

Typische 13 in een dozijn animatiefilm. Niet sterk geanimeerd, geen opvallende figuurtjes, matige grapjes, slechte nasynchronisatie en mijn kleinkinderen haakten al na een kwartier af. Bioscopen zouden eens moeten leren niet alles zo maar uit te brengen en wat meer te selecteren op kwaliteit.Er is tenslotte meer dan genoeg aanbod.

Laten we zeggen, dat het niet "my cup of tea" is. De film hiervoor vond ik helemaal niets, maar ook dit zelfportret vind ik niet bijzonder.
Aardig als documentaire voor de tv, maar waarom zou dit in de bioscoop vertoond moeten worden?

Leuke serie over de Maas. Van Langres tot de Noordzee. Informatief en relaxed gemaakt.

Kleinkinderen van 7 en 9 haakten heel snel af
"Dat meisje in de film is al zo groot;die gelooft toch niet meer?" fluisterde de oudste nog.Misschien, dat jongere kinderen het nog leuk vinden. Ouders zeker niet, want het is een opmaat om ook voor Kerst cadeaus te gaan kopen. Daar zullen ze dus blij mee zijn!

Misschien dat dit als openlucht toneelvoorstelling nog iets gehad heeft, maar wat hier op beeld gezet wordt is te treurig voor woorden. Het zal allemaal wel een bedoeling hebben, maar met klunzig spel, slechte belichting en een kleurenpalet, waarvan je op zich al misselijk wordt, zul je, behalve bij de "in-crowd" weinig fans krijgen. Wat bezielt een omroep hier geld aan te besteden, maar, erger nog, wat bezielt Sam de Jong om van dit zooitje ongeregeld deel uit te willen maken? Een waardeloze amateur productie in alle opzichten!

Aardig inkijkje in de Haagse politiek, goed gespeeld. Jammer, dat deze "serie" te kort was. Wat meer achtergronden zouden een nog betere inkijk gegeven hebben. Met slechts 4 afleveringen (en alle"wat er vorige keer is gebeurd) was het misschien aardiger geweest er één film van te maken.

Prachtige satire op de moderne maatschappij. Praktisch iedere moderniteit wordt onderuit gehaald en je ziet de lol waarmee dat gebeurt aan de hoofdrolspelers. Natuurlijk is alles overdone, maar ik heb 2 uur lang genoten van deze krankzinnige film, waar natuurlijk, zoals het hoort, een enorme kern van waarheid in zit.Ook deze film toch maar even in de bioscoop bekijken.