Reacties

Ik had me voorgenomen,dit soort onzin niet meer te bekijken, maar pathe gaf 'm als kerstkadootje.Dus weer 90 min. naar de maan.
Cliché op cliché, alles voorspelbaar en volkomen oninteressant. Waarom komen er toch steeds weer dit soort non-films de bioscoop in? En waarom wordt er nog steeds geld gegeven door het Nederlandse Film Fonds? Raadsels!

Het gebeurt zelden. De remake van West Side Story is beter dan het origineel En dat terwijl de muziek toch bijna intact is gebleven. Op een of andere manier ogen hier de sets realisticher, de acteurs spreken meer hun native taal en ook Maria is echt Portoricaans ( en zingt zelf). Sommige songs zijn slim verplaatst in het verhaal en de casting van Rita Moreno (als weduwe van de drogist uit het origineel) geniaal. Ze krijgt zelfs haar eigen song. Prima film, kortom!

Zou een komedie moeten zijn, maar als de hoofdpersoon een obsessieve stalker is, wordt het moeilijk het nog echt leuk te vinden. Dat vonden de makers blijkbaar ook, dus gooiden ze er maar een chagrijnige kat in, die dan voor de "leuke" momenten moet zorgen. Overigens zijn de vrouwelijke hoofdrollen ook niet om over naar huis te schrijven. Dus als je denkt: "He, deze film met Catherine Deneuve heb ik nog niet gezien". Bespaar je de moeite!

Goed, het onderwerp schizofrenie eens onder de aandacht te brengen zonder dat het meteen gekoppeld wordt aan moordenaars en andere "loonies".Niet zo best is dat het weer in een "coming-of-age" standaard verhaaltje gepropt wordt, met alle sentimenten die daarbij horen.Beetje jammer, deze gemiste kans.

Lang gewacht om deze film te gaan zien, na de mislukking van 2016 en de vrouwelijke versie. Maar omdat het filmaanbod op moment van schrijven eigenlijk 0,0 is , toch de stoute schoenen maar aangetrokken. En dat viel me niet tegen. Een fantastische film, die eer doet aan het origineel en geen moment verveelt. Ik had hetzelfde gevoel,dat ik bij de eerste keer zien van " back to the future" had.De film heeft sowieso allerlei raakvlakken met de grote Spielberg producties. Blijf even zitten tot na de aftiteling voor een verrassing,

Lucio Fulci, meester van de Z-films, laat het hier behoorlijk afweten. Deze film klopt werkelijk voor geen meter, alles is te beroerd voor woorden. En als het dan nog leuk was, nee, het is allemaal oeverloos saai. Alleen geschikt voor Fulci fans, die zijn filmografie willen completeren, maar voor alle anderen: Niet aan beginnen!

Lekker logisch verhaaltje! Nee, deze film zit vol onzinnigheden en is gemaakt om watbloederige scenes te laten zien.Verder is eigenlijk alles standaard.Badkamerdeur die opengemaakt kan worden door de schurk in kwestie: bijl gebruiken, want dat deed "here's Johnny" ook. Kogel door je been, daar kan je best mee lopen enz. enz.O, ja, het loopt goed af! Hoe bestaat het!

Volslagen idiote eurotrash, die zo slecht is, dat het weer leuk wordt. Typisch geval van: wat is momenteel populair in de bios ? Mad max? Raiders of th lost ark? Duikboten? Zombies? Weet je wat? We gooien het er allemaal in! En we kijken wel, hoever we komen. Onze regisseur heeft tenslotte kannibalenfilms geregisseerd, dus het wordt vast wel wat! Inderdaad, één van de meest chaotische Z-films die ik ooit gezien heb. Maar dat kan,op zich, ook best eens leuk zijn. Let ook nog even op de volsterk ontoepasselijke titelsong! Alsof we een discodance film gaan bekijken.

Leuk, die oude Hammerfilm producties en wat zien ze er, na 50 jaar nog mooi uit. Het verhaal, naar de roman van Bram Stroker (Dracula), is nogal simpel maar het jeugdsentiment overwint dat met gemak

Een prachtige film,de jeugdherinneringen van de regisseur in Napels! In een woord fantastisch!,Alles wat de Italiaanse film te bieden heeft ineen. Fellini, Tornatore maar vooral het meesterwerk van Sorrentino! Pak 'm, als het even kan, mee in de bioscoop, want daar komt ie pas goed tot zijn recht. Op Netflix (vanaf 15 dec.) verliest ie waarschijnlijk veel van zijn intensiteit

Een van de latere Hammer producties. De tijden van de grote Hammer sterren waren over en Hammer probeerde op een andere, meer psychologische manier de horror aan de man te brengen.Met behulp van meer bloot, meer sex en in dit geval zelfs incest probeerde de studio het hoofd boven water te houdenl.Alhoewel de production values en de prachtige Hammer kleuren nog wel aanwezig waren, stonden er toch teveel, weliswaar A-acteurs, hun rollen veel te dik aan te zetten.De film had weinig succes en Hammer was al duidelijk op weg een studio voor tv-producties te worden.

Voor sommigen misschien spotten met de holocaust, voor anderen een mooi verhaal over een poging de vernietingskampen te overleven. Hoewel soms wat al te veel aangedikt, bleef het voor mij een spannende psychologische thriller.

Schitteren inzicht in de gedachtenwereld van een 8-jarig meisje,die moet zien te overleven in haar wereld, ook un monde, de basisschool. En inderdaad is dat de wereld in het klein, letterlijk "live and let die". Goed gefilmd met de hoofdrolspeelster steeds in beeld en de wereld rondom haar wisselend helder of vager. Had, wat mij betreft wel iets langer mogen duren,

He begrepen dat deze film van 120 minuten een pilot voor een serie zou worden. De versie, die Netflix vertoont is 83 minuten en van een serie is helemaal geen sprake meer.
Er worden verschillende families opgevoerd, die allemaal hun eigen strijd tegen "het boze" aan het voeren zijn, maar waar de gezamelijkheid komt, is een raadsel.
Waarschijnlijk had die moeten zitten in de verschillende afleveringen van de serie.Nu is het dus een onafgemaakte puinhoop, waar geen touw aan vast te knopen is. Een raadsel, waarom zoiets nog uitgebracht wordt.

Aardig filmportret over Charles Aznavour, samengesteld uit zijn eigen "home movies" door huisvriend Marc di Domenico. Maar waarom deze productie uit 2019 nu ook nog in de bioscoop moest draaien, terwijl het een uitstekende Tv- productie was, is mij een raadsel en duidt alleen maar op een slimme distributeur. En dat, terwijl er in deze Corona tijd zoveel moois op de plank blijft liggen.

Schitterende psychologische thriller, waarin 2 uur lang de onderhuidse spanning te snijden is. Een Oscarwaardige rol van Benedict Cumberbatch, een prachtige score en schitterende fotografie maken deze productie tot een topfilm!
Zonde om deze film op Netflix te bekijken, dit is duidelijk een film, die voor het grote doek bedoeld is.

Een film, in de geest van Mike Leigh en Ken Loach, waar de maatschappij weer vrij harteloos voor het individu blijkt te zijn. Gelukkig is er op het eind nog een sprankje hoop te ontdekken.

Allereerst,, je moet 'm wel gezien hebben, want je krijgt iets bijzonders voorgeschoteld. Of dat allemaal mijn smaak was is een tweede,maar Carax maakt zijn faam wel waar. Een musical, die alle musicalregels overboord gooit en ook lekker pessimistisch eindigt. Een schitterende Adam Driver, die gelukkig ook buiten de geijkte Hollywoodpaden durft te treden, maar....het is allemaal wel te lang van stof en de muziek is, helaas, niet geweldigd: veel herhalingen, saaie toonzetting en nummers, die absoluut niet beklijven. Ik betrapte me erop, dat ik af en toe dacht: man, ga nou eens over in een andere toonsoort en maak een fatsoenlijk refrein bij je zich herhalende coupletten. Dus: niet een film, die ik snel een tweede keer hoef te zien. (Maar ik zal wel weer een cultuurbarbaar zijn!)

Standaard heist film, die toch lekker weg kijkt. Dat komt waarschijnlijk door de plaats en tijd van handeling en de aardige editing. Ik heb me best vermaakt met deze Spaanse versie van "Topkapi".

Prima, over the top, familiegeschiedenis met fantastische rollen, schmierrollen, een wat huppelend scenario, onafgewerkte subplots...maar toch! Een echte Ridley Scott film en dat betekent topvermaak!
Heerlijk, die terugkeer van de echte Hollywoodfilm. Het geheel herinnerde me aan die enorme kitschverfilmingen van de romans van Harold Robbins uit de jaren '60 en '70
De 2 uur en 40 minuten vliegen in ieder geval voorbij!

Sfeer genoeg in deze 2e thriller rondom rechercheur Amaia, maar ook heel veel verschillende personen, die niet allemaal duidelijk geintroduceerd worden en ook niet in het eerste deel voorkomen. Het is dus even puzzelen wie wat en waar doet. Maar het geheel blijft interessant, alhoewel het einde een afknapper/ cliffhanger is voor het laatste deel. En dat is eigenlijk het zwakke punt van de film. In feite hadden ze er beter een soort mini- serie van kunnen maken, waardoor alle personages een meer logische en duidelijker structuur hadden kunnen krijgen.Deze film draaide in de Spaanse bioscopen, maar ik zou als bioscoopbezoeker toch teveel het gevoel hebben van "ik zit in een film zonder begin en zonder eind!"

Pratende babies hebben we al in veel films gezien, maar een pratende foetus, die uit de ruimte komt en bij een zwangere vrouw naar binnen glipt, is andere koek. Vanuit de buik geeft ie, in perfect Frans, de vrouw opdrachten om mensen te doden, omdat hij het bloed nodig heeft. Het (Sikkens)bloed vloeit dus rijkelijk, maar als acteur zou je in zo'n film nog niet dood gevonden willen worden! Wat een bagger!

Aardige komedie over de verschillen tussen stads-en plattelandsmensen en de irritaties die dat opwekt bij de verschillende groeperingen. Een soort vrolijke versie van de dramafilm "Festen"

Wisten wij veel, dat 5 jaar na de release van de film de toestand in de USA na de verkiezingen bijna werkelijk zo was als deze film schetst! Achteraf eng voorspellend. En dat voor een onvervalste B- movie. Maar wel een aardige!

Leuke parodie op hoe mensen gaan functioneren in de toekomst. Om te gillen van het lachen of misschien toch wel doodeng? In ieder geval een bijzondere pro ductie van toneelgroep Maastricht. Ik hoop, dat veel mensen 'm gaan bekijken ( maar ik vrees het ergste!)