Reacties

Omdat Rebel Wilson ooit eens leuk geweest is, schijnt ze een top ster geworden te zijn. Als je dan moet spelen in een inferieure remake van "dirty rotten scoundrels" zou je zeggen, dat moet een topfilm worden. Niet, dus! Aangeraden wordt het origineel te bekijken en deze gewoon te skippen.

Een wat merkwaardige biografie: de regisseuse en hoofdrolspeelster koos ervoor om de ster in al haar levensfases zelf te spelen en dat ziet tot en met de doorbraak ( 12 jaar) er bijzonder knullig uit: een verkleind lichaam met een duidelijk te volwassen kop er op! Waarom doe je zoiets? In plaats van meerwaarde krijg je hier minderwaarde. Het verhaaltje is eigenlijk ook behoorlijk middle of the road.
Een overbezorgde moeder, een stembandblokkering, een oudere echtgenoot en een probleem om kinderen te krijgen. Nou, dat was het wel. En dat er net zoveel songs van anderen inzitten, als die van Dion ( o, nee, ik moet hier Dieu zeggen) helpt ook al niet. Een tamelijk overbodige release!

Als Netflix mee wil doen in de oeverloze serie buddy/crime films moeten ze toch met een beter scenario voor de dag komen dan dit flauwe, punt voor punt afstreepbare 13 in een dozijn verhaaltje. Ook de acteurs draaien weer hun "kijk mij eens leuk zijn" pose af, maar verrassen geen moment. En zelfs de lokaties, mooi gefilmd, dat wel, zijn er bijgesleept omdat ze het in andere films"zo goed deden"
Laten we hopen, dat het bij deze ene misser blijft en we niet, zoals gebruikelijk, weer allerlei nog slechtere sequels voorgeschoteld krijgen.

Mooi drama, dat een probleem signaleert, waar ik nog nooit van gehoord had. Eigenlijk te bizar voor woorden.Film neigt, vooral in de slotfase naar melodrama, maar de hoofdroldspelers weten dat het meest van de tijd te voorkomen! Aanrader!

De Transformers serie is aan mij nooit besteed geweest en deze spin-off is ook niet bepaald my cup of tea. Maar voor de die-hard fans is dit toch een van de betere. Misschien komt het wel door de inbreng van medeproducer Steven Spielberg, die er een soort "E.T." 2.0 van gemaakt heeft.

De juiste handleiding om nooit meer Nederlanse soldaten op dwaze, internationale missies te sturen.
Nauwelijks voorbereid, komen ze in allelei situaties terecht, waar ze geen raad mee weten. Erger nog, de rest van hun leven verzieken. Klein drama, maar goed uitgevoerd en eigenlijk verplichte kost voor al die idioten in de regering, die jonge jongens in dit soort onmogelijke situaties brengen.

Met veel scepsis naar toe gegaan (er draait verder niets, komt gauw op National Geographic, ik ben niet gek op documentaires), was ik binnen een mum van tijd overdonderd door deze docu. Ik kende het verhaal uit de nieuwsberichten, maar hier gaan de makers heel expliciet uit van de verschillende beweegreden van het rescue team, om hulp te verlenen. Net als de hoofdrolspelers zat ik af en toe naar adem te happen! Zeer aangeraden, hoe groter het doek, hoe beter!

Een uitstekende manier om je blik op porno voor altijd te veranderen. We zien hier de volkomen zieke wereld, die enkel en alleen om geld ( en drugs) draait en geen enkele menselijke waardigheid meer kent. Verwacht geen equivalent van "Boogie Nights", maar een rauwe blik op deze misselijkmakende industrie.

Aardige docu, die meer het beeld van oude Italiaanse mannen met hun hond geeft, dan een docu over truffels Bovendien moet je truffels proeven en niet zien, dus het blijft moeilijk om het 'succes" van truffels op beeld te krijgen. Al met al aardig als tussendoortje, maar zeker geen imposant meesterwerk.

Mislukte Aja, die hier teveel hooi op de vork neemt. Op zoek naar de nieuwe mens door klonen van de oude te maken? En uiteindelijk worden die, als eersten (in het wit) op een nieuwe wereld gezet? Het zal allemaal wel, maar deze combinatie van Buried, Gravity en Solaris is een tamelijk ongeinspireerde, saaie vertoning van iemand, die waarschijnlijk een behoorlijke bad trip had! Geef mij de gewone Aja maar weer terug!

Ja, je moet toch wat als je de bouw van de Eiffeltorxen centraal wilt stellen. Want 2 uur naar de bouw kijken, hoe interessant dan ook, gaat gauw vervelen. Dus werd er maar een tragische liefdesgeschiedenix aan toegevoegd. Helaas heeft dat verhaal de rest naar de achtergrond geschoven, zodat we van de beste man eigenlijk niet veel meer te weten komen. Maar de film ziet er uit als een plaatje, de acteurs zijn capabel en Alexandre Desplat heeft weer een prachtige tragisch-romantische score vervaardigd.Niet wat ik verwacht had dus, maar duidelijk gemaakt voor een groot publiek.

Aardig tijdsbeeld, waarin behalve Italianen, ook zwarten hun aandeel in de zware misdaad claimden. Kan goed als aparte film bekeken worden. Als "prequel" is ie minder geslaagd

Inderdaad, er gebeurt wel erg veel in deze 2 uur. En dat, terwijl Tony eigenlijk pas in het 3e kwart aan de beurt komt.

Een fabel naar een waargebeurd verhaal, staat in de optiteling. Dat klopt, maar dit lijkt toch behoorlijk op de gemoedstoestand, waarin Diana zich bevond in de periode van net voor haar scheiding.Een prachtrol van Kirsten Stewart, die er bijna een horror-heldin van maakt.Eigenlijk is het hele verhaal een horror-story!

Idealiseer niet alles zo maar, want dan kom je van een koude kermis thuis, schijnt deze film ons mee te geven. En dat op een fantastische manier! De Engelse jaren '60 worden schitterend neergezet en ook de plot klopt gewoon. Flarden Polanski, Argento en Hitchcock, terwijl Tarantino ook af en toe om de hoek komt kijken. Prima acteurs, waarvan een deel inderdaad hun hoogtijdagen in de jaren '60 had ( Rita Tushingham, Diana Rigg, Terence Stamp) gecombineerd met een groep uitstekende nieuwe acteurs maken een feestje van deze film. En dan hebben we het nog niet eens over de muziek gehad!

Het is even schrikken Glenda Jackson na 30 jaar weer terug te zien. Ze stopte op haar 55ste en komt plotseling weer terug als ze 85 is. Maar het acteren heeft ze niet verleerd!
Een mooi verhaal over dementie is de moeite waard om te bekijken.

Een prachtige karakterstudie van mensen, die door de mangel van een totalitair rechtssysteem gaan.
En dat van 2 kanten De dader wordt slachtoffer, het slachtoffer wordt dader, maar iedereen is in zo'n systeem zowieso doodongelukkig. Eigenlijk een wonder, dat de film in Teheran in première ging.

Van de song "Strange Fruit" krijg je nog steeds de koude rillingen, maar of je die ook krijgt van deze bio over Billie Holiday is zeer de vraag. Positief is de formidabele eerste hoofdrol van Andra Day, die meteen goed zou moeten zijn voor een Oscar nominatie. Het scenario is helaas weer het bekende verhaaltje zoals we bij allerlei andere bio's al gezien hebben en eigenlijk duurt de film ook te lang.
Al met al toch de moeite waard, alhoewel Nederland een van de weinige landen is, wwar ie in de bioscoop komt.

Niets bijzonders of het zou de nieuwe score van John Carpenter moeten zijn. Alle delen na de hit uit 1978 zijn overgeslagen en eigenlijk is dit dus het directe vervolg op die film. Het nieuwe is er natuurlijk al lang van af en het einde is de bekende afknapper van een grote vuurzee, waaruit Michael Meyer waarschijnlijk voor het volgende deel weer uit zal ontsnappen.

Clint Eastwood, toch altijd goed voor een film met een tikje extra! Nou, niet meer. We krijgen hier een ontzettend duf verhaaltje voorgeschoteld, waarbij het lijkt of het scenario ter plekke is bedacht. Een puber ophalen in Mexico is de aanleiding voor het uiteindelijke terugvinden van levensvreugde voor een oude rodeorijder. Helaas komen ze in allerlei situaties terecht, die heel toevallig zijn, niet echt overkomen en soms zelfs bespottelijk ogen. Clint Eastwood heeft bewezen, dat hij tot op hoge leeftijd bijzondere films kon maken, maar deze was er net één te veel. Saai, langdradig en onzinning. Vermijden, als het even kan.

Als je het origineel uit Italië en de Franse herverfilming al gezien hebt, is er natuurlijk weinig nieuws onder de zon. Blijft over een ijzersterke cast, een prima script en een goede regie. Ik heb me dus wel vermaakt, alhoewel het einde in deze versie een regelrechte afknapper is.

Een nogal bizarre en surrealistische eerste speelfilm van Ozon, waarbij hij op een "sitcom"-achtige manier het echec van de Franse bourgeoisie beschrijft.Net lang genoeg om aardig te blijven, maar nog niet te vergelijken met zijn latere films.

2 uur in een gekkenfilm! Zelden zo'n slechte montage gezien. De gemiďdelde Youtuber monteert beter. Maar dat niet alleen: het acteren is beroerd, de sets zien er klunzig uit en er zijn tal van merkwaardige close-ups. Misschien is dat allemaal de bedoeling, maar op mij kwam het allemaal over als een pure amateurfilm. Vermijden!

Een mooie karakterstudie over een, eens succesvolle man, die zich uit het publieke leven heeft teruggetrokken. Als zijn truffelvarken gestolen wordt, moet hij terug naar die ,voor hem, boze wereld en komt terecht in een modderpoel van vroegere herinnereingen. Verwacht geen actiefilm (het is me een raadsel, waarom de film ook bij Pathé draait), maar wel een Cage op het top van zijn kunnen!
Een thriller, zoals hierboven staat, is het in ieder geval niet. Meer een ingetogen drama.

Het verwerken van verlies in een volkomen absurdisch verhaal. Knap om zo allelei lijntjes samen te llaten komen. Mikkelsen is fantastisch, als shellshocked vader, die de dood van zijn vrouw moet zien te verwerken. Dat zijn dochter, die bij de dood aanwezig was, evenzeer alle aandacht nodig heeft, wordt door hem absoluut niet gezien. Als er dan wat geflipte geleerden hem komen vertellen, dat die dood geen ongeluk was, maar een aanslag, breekt de hel los een begint de film een bizarre aktie komedie te worden. Niet te missen, deze Tarentino meets de psychiater!