Reacties

Om de verhouding met haar dochter te verbeteren, nodigt een vrouw haar voor haar 18e verjaardag uit voor een cruise .Tijdens een dronkenmansparty, waarin moeder even hard meefeest als haar dochter en diens vriendin, gebeurt er iets dramatisch. De aan haar aandacht ontsnapte dochter blijkt verkracht te zijn. Omdat de crew er veel te weinig aandacht aan besteedt, neemt moeder het heft in eigen hand...
De combinatie van van familiedrama en thriller begint uitstekend, maar slaat aan het eind wat door.
Toch is de film bezienswaardig, al zou het alleen maarom Trine Dyrholm zijn, die, zoals gebruikelijk, fantastisch acteert.
(Moet nog uitgebracht worden in Nederland, maar zag 'm al op ZDF)

Alhoewel het historisch waargebeurde verhaal zich afspeelt rond 1880, zou het zo naar deze tijd getransponeerd kunnen worden. De hoofdvraag is namelijk: Hoe groot is het acceptatie vermogen voor iemand die 'anders" is? Niet alleen voor de maatschappij,, maar misschien nog wel meer voor de persoon in kwestie zelf. Helaas gaat men in de film op zeven-mijls laarzen door dit thema heen, waar nog eens bijkomt, dat de vrouw in kwestie, eufemistisch gesteld, bepaald niet zo fotogeniek was, als de actrice in de film. Neemt niet weg, dat het een prima te bekijken film is, die je naast de prachtige beelden van Bretagne,de prima soundtrack en de meer dan capabele acteurs, ook nog wat redenen tot zelfreflectie geeft.

Beklemmende, angstaanjagende horror, waarin Longlegs ( een volslagen maffe, bijna satanische Nicolas Cage) gezinshoofden, door middel van occulte boodschappen aanzet tot het uitmoorden van hun familie. De onervaren FBI-agente Harper, die op de zaak gezet wordt, combineert (door haar speciale gave: helderziendheid) de door Longlegs achtergelaten briefjes al gauw met christelijke teksten over de duivel. Longlegs zelf blijft lang uit beeld, maar als hij er is zien we een waanzinnig en weerzinwekkend figuur, waar geen contact mee te krijgen is. De film krijgt daarmee een constante nare en onbestemde sfeer mee, die ook niet meer weg ebt,
Alleen al door Cage's over-the-top rol de moeite waard om te bekijken.

Allebei de films zijn gebaseerd op het boek " De zaak Alzheimer" van Jef Geeraerts.

Een filmster in crisis en een ex-vriendin, die oude wonden open rijt in een mooie liefdesgeschiedenis over gemiste kansen in het verleden en pogingen de verbroken relatie bespreekbaar en begrijpbaar te maken. Een mooie, meanderende film, die tot nadenken stemt. Prachtige muziek en 2 fantastische acteurs maken er een bijna perfecte film van. Jammer , dat de film net iets te lang duurt , door een paar eigenlijk niet ter zake doende scenes, die wel erg lang doorgaan. Misschien wel een Frans equivalent van de publiekstrekker "Past Lives".

Compleet absurdistisch familiedrama, waarin de volwassen kinderen zo bang gemaakt zijn voor de buitenwereld, dat zij consequent binnen de afscheidingen van de familie-villa leven, opgevoed door een vader, die nogal merkwaardige opvattingen over opvoeding heeft. Pas als hun hoektand (dogtooth) uitvalt, mogen zij de "bewoonde wereld" in. De twijfels bij de kinderen beginnen, als vader af en toe een prostituee voor zoonlief binnenhaalt, die ook aan de andere kinderen informatie over de buitenwereld levert. Vreemd, verontrustend en vooral volkomen absurd debuut van Yorgos Lanthimos, die ook nu allerlei absurde films aflevert.

Jammer van de commerciële titel ( die helaas overigens wel terecht is), maar dit is een documentaire die verplicht beken zou moeten worden door iedere vrouw, die zich aanmeldt bij een plastisch chirurg met de vraag om borstvergroting. Alle risico's, die er zijn ,worden nauwelijks door commerciële artsen vermeld en de ellende, die vrouwen jaren later ondervinden is schrijnend te noemen. Je lichaam aan al die risico's bloot te stellen, zou eigenlijk verboden moeten worden. Alleen al als waarschuwing is de documentaire het bekijken waard

Wist helemaal niet, dat het Amerikaanse tijdschrift over horrorfilms "Fangoria" ook nog eens films produceerde en zeker niet zo'n old-fashioned splatter horror met bejaarden.
Gewoon een ouderwetse, goedgemaakte B-film met aardige effecten. Helaas allemaal veel te donker om goed over te komen op de tv.
Stephen Lang kwam overigens in "Don't breathe" beter tot zijn recht.

Weinig nieuws onder de zon bij deze Franse komedie. Aardig, maar niet te onderscheiden van talloze andere Franse komedies uit die periode: Parler, parler, parler, parler!

Een overlevingstocht combineren met een zwak familie-drama? Da's zowieso al moeilijk te realiseren. En als je dan, behalve de mooie Keniaanse scenery geen fatsoenlijk scenario, zwakke hoofdrolspelers en beroerde CGI hebt, blijft er slechts een volkomen overbodig filmproject over. Had ik bovenstaande reacties maar eerder gezen!

Geestelijke mishandeling in een relatie,een belangrijk en zwaar thema krijgt hier door een onhandig scenario en een minimum aan plot te weinig aandacht. Alle gebruikte symboliek ligt er bovendien zo dik bovenop, dat je je na afloop afvraagt, waarom de vrouw in kwestie niet gewoon in therapie gegaan is.

Nostalgie pur sang! 40 jaar na zijn eerste optreden in het origineel is Murphy terug, wel older, maar absoluut niet wiser! En direct bij de bekende deun van Harold Faltenmeyer weet je wat je te wachten staat: een dwaze aktie-komedie, die weliswaar weinig nieuws brengt, maar Murphy opnieuw de gelegeheid geeft weer heel wat stand-up teksten af te vuren en er samen met terugkerende sterren uit het origineel weer een heerlijke puinhoop van te maken. Leuk!

Interessante serie over het leven van Ian Fleming, die na zijn carrière als spion in de 2e Wereldoorlog begon te schrijven. Zijn weliswaar fictieve hoofdpersoon James Bond kreeg de karakteristieke eigenschappen van de schrijver mee en waren gedeeltelijk gebaseerd op zaken, waar hij in zijn vroegere functie mee te maken had gehad Na "Casino Royale" uit 1952 volgde een hele reeks, alsmaar populairder wordende spionageromans en toen in 1962 een van de romans werd verfilmd (Dr. No) was internationaal succes verzekerd. De serie ziet er verzorgd uit en heeft een uitstekende hoofdrolspeler, die, zoals natuurlijk betaamd, alle trekjes van James Bond al in zich heeft.Ook de soundtrack van de serie zit vol invloeden van de muziek uit de latere Bondfilms!

De setting in het Noord-Ierland van de jaren '70 doet authentiek aan, maar een echte thriller wil het maar niet worden.
Misschien is de term psychologisch drama beter op zijn plaats. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat deze Liam Neeson film weinig succes had en slechts 2 weken in de bioscoop draaide.

Een prima western, die vooral opvalt door de uitstekende rollen van Harris en Mortensen als de 2 vrienden,die eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. De komst van Zellweger dreigt daarna roet in het eten te gooien. Regisseur Harris slaagt er in met zijn tweede regie en met behulp van een serie A-acteurs er een uitstekende film van te maken.

Mooie, bijna documentairachtige film over de opkomst en uiteindelijke verloedering van de motorclubs (uiteindelijk bendes) in de U.S.A.,vertelt vanuit het gezichtspunt van de echtgenote van één van de bikers. Als vriendengroep gestart, nam de aantrekkingskracht zo'n vlucht, dat er al gauw geen regels meer overeind bleven en het geheel ontaardde in een groep zware criminelen. Schitterend geacteerd door alle 3 de hoofdrollen, maakt regisseur Jeff Nicols er een mooi drama van, dat veel inzichten geeft in het functioneren van zulke groepen in het traditionele "redneck" Amerika van de jaren '60.

Bij terugkijken valt op wat een flauwe, bijna kinderachtige komedie dit is.
Toendertijd natuurlijk extra in de aandacht, vanwege toenmalig sex-symbool Brigitte Bardot maar om nou te zeggen, dat dit een meerwaarde was...nee, dus!

"Kinds of kindness" zou als mooie Nederlandse titel ' De absurditeit van liefde en genegenheid" kunnen hebben. De film begint al met "Sweet Dreams" van de Euyrithmics,waarvan de tweede en derde regel eigenlijk de hele lading van de film dekken: "Some of them want to abuse, some want to be abused"( who am i to disagree?), maar 10cc's "The things we do for love" zou ook passend geweest zijn.3 absurde smeekbedes om liefde of genegenheid, geheel en al in genuine Lanthimos stijl, Absurdisme all over, nog eens chaotischer gemaakt door de hoofdrolspelers in alle 3 de verhalen te laten acteren, maar in totaal andere rollen. De verwarring bijna compleet. You love it or you hate it! Ik hoor bij de eerste groep, maar gezien het aantal personen, dat vanmiddag de bioscoop vroegtijdig verliet, zal niet iedereen dat met me eens zijn.

Even goede vrienden, Dennis maar waarom vertel je de hele plot van de film? En als je dat perse wilt, zet 'm dan onder een spoiler. De korte inhoud wordt al door FilmVandaag beschreven, in dit blok geef je enkel een reactie en die staat alleen in de laatste zin van je verhaal.

Mooi al die opgespoorde oude filmbeelden van Suriname, die ook nog eens fantastisch ingekleurd zijn. Ook aardig is het de geschiedenis van Suriname te koppelen aan de persoonlijke geschiedenis van een vrouw, die in dit soort producties vaak slechts in de marge voorkomen. Ook de vertelstem van Denise Jannah past prima.

Kevin Costner probeert zijn "woke" inzichten op de grote trek van pioniers naar het Westen te geven, maar faalt daarin jammerlijk. Wat we te zien krijgen hebben we al tientallen keren in Westerns voorbij zien komen, ingekapseld in een goed verhaal.(o.a. How the west was won, The way west, Heaven's Gate) Dat ontbreekt hier ten ene male. Wat we te zien krijgen, zijn redelijk op zichzelf staande verhaaltjes, die te pas en te onpas afgebroken worden om verder te gaan met een andere scene. Voordat de ster van de film, Kevin Costner opduikt, zijn we al een uur verder en waar ie ploteling vandaan komt of heengaat is ook al niet duidelijk. De gehele film geeft het gevoel, dat je zit te kijken naar een opgeknipte TV-serie met op het eind ook nog eens een 10 minuten lange trailer van wat er in deel 2 allemaal niet staat te gebeuren. En alhoewel de natuuropnamen groots zijn, is het natuurlijk van de gekke, dat er niet in Cinemascope of Imax gefilmd is, maar maar men het formaat voor breedbeeld-tv vertoning aangehouden heeft.

Ongelooflijk vervelende "kijk mij eens goed geweest zijn" docu, waarin de ster zelf haar leven, liefdes en films zogenaamd grappig becommentarieert, maar zichzelf nog steeds meer dan geweldig vindt. Te weinig filmfragmenten ( nou ja, er waren ook nauwelijks hoogtepunten) en veel te vell over haar ex-mannen en over 'Dynasty". Kun je, als filmfanaat, zowiesa overslaan!

In poëtische stijl ( de film lijkt wel een gedicht) volgt de film de laatste levensjaren van dichter Jonn Keats, die op 25-jarige leeftijd overleed. Vooral de voorzichtige vriendschap met zijn niet officiële verloofde, Fanny Browne, zijn buurmeisje. Gelukkig geen zwaar drama, de regisseuse houdt een lichte toon aan,gebruikt de natuur, als stemmingsmaker en geeft de hoofdrollen alle tijd om iets moois van hun teksten te maken Weliswaar een kostuumdrama,maar één van de betere soort.

Is dit, volgens critici, de beste film ooit gemaakt? Ik ben bang, dat er weinig publiek is, dat dat met hen eens zal zijn. Is het een intrigerende film? Zeker wel, alleen al om de lengte, waarin we ons waarschijnlijk met het oeverloos saaie bestaan van de hoofdpersoon kunnen identificeren. Deze mevrouw heeft duidelijk geen zin meer in het leven ,of is een autist wat haar dagelijkse regels zou kunnen verklaren. Maar waarschijnlijk is het de onderhuidse spanning en pijn, die er op een gegeven ogenblik uitkomen, voordat zij weer terugvalt in totale lethargie.
Je moet 'm gezien hebben, maar 3 uur en 22 minuten is wel een beetje erg veel voor een portret van een vrouw, die eigenlijk heel rap naar een psychiater zou moeten!
Dus niks, beste film ever, want da's voor mij nog altijd "Novecento"! ( die overigens 6 uur duurde)

Een bijna perfecte satire, die laat zien, hoe men een rel kunt malen over bijna niets, alleen om politiek gewin. Dat daar nietsvermoedende slachtoffers bij vallen, doet voor de aanstichters niets terzake (of ze hebben het benul niet, dat te beseffen), maar de maatschappij polariseert steeds meer door dit soort, schijnbaar onbenullige incidenten. En da's helaas iet alleen zo in Hongarije. Uitstekend opgebouwde film, waar je misschien even in moet komen, maar dan heb je ook wat!