Reacties

Meer een ode aan de zich bevrijdende vrouw in het begin van de 20ste eeuw ( de film heet in het Frans niet voor niets "La nouvelle femme") dan een chronologische biografie over het leven van Maria Montessori. Dat neemt niet weg, dat de basis ideeën goed uit de verf komen: het kind staat centraal en bepaalt hoe het de informatie tot zich neemt, maar die ideeën worden alleen toegepast op kinderen met een beperking, in die tijd nog benoemd onder de verzamelnaam : idioten (sick!). Prachtig is het doorzettingsvermogen van Montessori, dat zelfs ten koste van haar eigen familieleven gaat, wat echter alleen maar in de slotcredits wordt aangetipt.
Merkwaardig blijft het wel, dat het onderwijs, dat begon voor kinderen met een beperking, in Nederland is veranderd door onderwijs voor de wat slimmere kinderen, die zelf het heft in handen kunnen nemen. Idee dus het zelfde, doelgroep totaal tegenovergesteld.
Blijft over een interessante film over een groep geemancipeerde vrouwen, die met " nee" geen genoegen namen. Sterk geacteerd in een boeiende film!

Een moeilijke opgave om dit onderwerp te behandelen in een vader-dochter road trip. Alhoewel de acteurs fantastisch zijn, blijft het teveel een " moet ik nu lachen of huilen verhaal", als dochter probeert haar vader over de oorlogstijd aan het praten te krijgen, net zoals de vader zoekt naar de levensfrustraties van zijn dochter. Toch zijn de scenes in Auschwitz misschien nog wel indrukwekkender, dan in menig andere oorlogsfilm. In ieder geval prima te bekijken!

Een merkwaardige Tsjechisch/Zuidkoreaanse co-productie, die een poging doet de Japanse "Ronin" mythe te transporteren naar een fictief multicultureel europees land in de Middeleeuwen.(???) Ondanks een groep internationale A-acteurs, lukt het de regisseur niet er een interessante film van te maken, want het scenario is al net zo beroerd als de choreografie van de vechtscenes, die allemaal een 3 seconden montage nodig hebben om er nog enig leven in te krijgen.Alle 4 de Japanse verfilmingen van het verhaal zijn aanmerkelijk beter evenals de Amerikaanse met Keanu Reeves.

"Je moet meegaan in de verwarring van de hoofdpersoon"zegt de regisseur. Nou, dat hebben we geweten: Een ogenschijnlijke makkelijk oplosbare moordzaak loopt uit op een labyriint van niet opgeloste zaken, waar de hoofdpersoon, die ook al grote huiselijke problemen heeft, mee te maken krijgt. Dat wordt puzzelen geblazen en zoals de detective in kwestie zijn puzzelstukjes van zijn thuispuzzel maar door de wc spoelt, zo voelen wij ons ook bij het zoeken naar de weggegooide puzzelstukjes in de film. Kortom: Alleen de rivier stroomt gestaag door!

Standaard thriller over het witwassen van geld via crypto currency, waarbij het grootkapitaal het natuurlijk weer gedaan heeft, dit keer samen met de Russische matia. Film is verder professioneel gemaakt, heeft een aardige score en het is leuk Kurt Russell weer eens terug te zien, maar is verder niet bijzonder

Wat moet dit nou zijn? Een thriller, een western, een cynische komedie, een buddy film? Nee, het is een film geworden op zoek naar een scenario, een goede regisseur en functionerende hoofdrollen.
Dit is duidelijk zo'n voorbeeld van: "Wat hebben we een lol gehad bij de opnamen en wat een leuke ideeën schoten ons te binnen". Helaas is daar in het eindproduct niets meer van te zien!

Een magisch-realistisch verhaal over bende-geweld in de banlieus, een allegorie ove het geloof, een klassiek Romeo & Julia verhaal, een hallucinatie van de verwarde hoofdpersoon, die opgenomen is in een gesloten inrichting, een verhaal over een gebroken vriendschap? Het is het allemaal een beetje, maar wordt daardoor niet echt duidelijkr wat de regisseur ons nu echt wil vertellen. Waarschijnlijk iets met tegenstellingen, grenzen tussen mensen en zaken, zoals de muur, die door (Jeru)salem loopt, want die titel zal wel bewust gekozen zijn.
Blijft over een interessante film, die uiteindelijk net iets te veel vragen opwerpt.

Even met de landkaart spelen: opgenomen in Minoli, 30 km. Van Sorrento, 170 km. onder Napels, maar nog meer dan 500 km van Sicilie
Maar... de hele kust daar, van Napels tot Sicilie is prachtig! (Nu de wegen nog)

Een ode aan de cinema, maar tegelijkertijd de bioscoop als een vehikel uit het verleden beschouwen. Met de opkomst van de TV valt de noodzakelijkheid en de charme van filmvertoningen weg, net zoals het werk van het hoofdpersonage, die het incomplete gezin kan onderhouden door Hollywoodfilms aan inwoners van het Chileense mijnstadje, die de kosten van een bezoek aan de plaatselijke bioscoop niet kunnen betalen, uitgebreid na te vertellen.
Met het verval zien we ook de Chileense maatschappij vervallen tot een Pinochet dictatuur.
Naar een autobiografische roman, straalt ook de film de liefde voor de cinema uit en de soundtrack is een regelrechte ode aan "The Deer Hunter". Zal voor sommige kijkers misschien wat traag en zoetsappig overkomen, maar ik heb me er uitstekend mee vermaakt. Normaal gesproken een 7.5, maar dat kan niet, dus toch maar een 8.

Slap, onzinnig verhaaltje, dat inderdaad het thema van Stephan King's "Misery" probeert te imiteren, maar daar op geen enkele manier in slaagt. En dan hebben we het nog niet eens over het "Hans en Grietje"einde gehad!

Ongelooflijk, deze verhalen van zogenaamd moeilijke meisjes, die "opgevangen" werden in tehuizen, gerund door Rooms-katholirke nonnen. Goed dat deze dwalingen eens aangekaart worden, vooral omdat de vrouwen om wie het gaat nog leven. Akelig om te zien, wat de macht van godsdiensten teweeg kan brengen. Helaas leert men er weinig van, want tegenwoordig zijn het misschien andere religies, maar is de invloed daarvan op mensen helaas nog net zo indoctrinerend.

Bizar, waargebeurd moordverhaal over een psychopatische moordenaar, die zogenaamd bevriend raakt met oudere mensen. Vooral de eerste twee episodes met Timothy Spall als eenzame professor zijn uitstekend, terwijl de rest een behoorlijk, maar niet spectaculair rechtbankdrama is.

Hoe overleef je als jonge vrouw,barkeepster in een eenzame kroeg in een desolaat en uitgestorven landschap alle eenzame male-chauvinist-pigs? Da's de vraag voor 2 jonge backpackers, die uit geldgebrek daar een tijdelijk baantje aannemen. Wat even lijkt op een manier van makkelijk wat geld verdienen wordt al gauw problematischer.
De film, die de benadering van en behandeling van vrouwen in onze (nog steeds macho)cultuur aan de orde stelt, zit vol nerveuze spanning, waarbij je je steeds afvraagt, wanneer de uitbarsting komt......

Weinig leuke grappen te ontdekken in deze zgn. actiekomedie, of je moet het grappig vinden, dat iemand na een hartstistand, de volgende dag weer compleet in actie komt. Qua tekstgebruik zijn de conversaties tussen de hoofdrolspelers nog wel aardig, maar vooral Martin Lawrence is zo'n over-the-top stripfiguur, dat je hem geen seconde serieus neemt. Nou is het verhaaltje ook zo overdreven by the numbers, dat je het al gauw wel gelooft Er wordt oeverloos veel geschoten, de boeven zijn van Bassie en Adriaan niveau en van de cameravoering wordt je zo nerveus, dat je blij bent met de zoveelste drone shot, zodat je nog enigszins overzicht hebt.
Kortom, een productie, die absoluut niets nieuws brengt. We hebben het allemaal al een keer gezien in rustiger uitvoering.

onderhoudend familiedrama/thriller, die te lijden heeft aan het feit, dat het oorspronkelijk een film naar een roman is. Dat impliceert dat er heel veel zaken moeten worden weggelaten en dat wreekt zich als je,alles in 1.45 uur wilt persen. Sommige karakters komen nauwelijks uit de verf en er zijn nogal wat onwaarschijnlijkheden in het scenario.
Al met al goed te bekijken, maar er had meer ingezeten.

Een klassiek liefdesdrama, vermond in de vorm van een western. Mortensen, die niet alleen regisseur van de film is, maar ook de hoofdrol speelt, het scenario schreef en de muziek componeerde, laat ons nog vóór de credits zien, hoe een western er standaard uit zou moeten zien en laat daarna al die klassieke clichés varen. Vanaf scene één krijgen we daarna een klassiek drama opgevoerd, waarbij de tijdslijnen, door elkaar lopen, maar uitstekend te volgen zijn, inclusief de dromen/hallucinaties van de vrouwelijke hoofdpersoon. Een mooi drama, met veel gevoel gespeeld door de uitstekende acteurs. Aanrader.

Een nogal bizarre satire op het proces van film maken, waarin Steve Coogan probeert een Brits klassiek boek te interpreteren, maar vooral bezig is met de wel en wee's uit zijn eigen leven, in combinatie met een tweestrijd met zijn ,co-acteur Rob Brydon over wie nu eigenlijk de hoofdrol heeft. Vol met absurde woordgrappen en situaties.Eigenlijk een soort voorloper op " The Trip" en al de vervolgen daarop, die de twee maakten. You love it or you hate it!

Film net, na 9 jaar, weer eens bekeken n.a.v. van mijn bezoek aan "Furiosa, a Mad Max saga" en er valt direct op, wat een verrijking die laatste film is op deze "Fury road", die, inderdaad, zoals Daenelia hierboven al schreef toch wel een iets te mager verhaal heeft, ondanks zijn perfecte actiescenes.
De tip is dus: Eerst Furiosa bekijken en daarna deze film en tesamen heb je
een grandioos 5☆☆☆☆☆ spektakel!

Ik ben niet gek op SF-films, maar deze ziet er toch wel geweldig uit! Kijk, het verhaaltje is natuurlijk simpel: Furiosa wil wraak nemen op degenen die haar moeder vermoord hebben en daarna terug gaan naar haar eigen volk. Wat volgt is een helletocht langs verschillende andere woestijn volkeren, die allemaal pogingen doen de macht te grijpen. Fantastische actie scenes volgen elkaar in een razend tempo op, waarbij je je regelmatig afvraagt, hoe ze die allemaal zo geweldig op beeld hebben gekregen. Aardig ook, dat deze pequel loepzuiver aansluit bij "Mad Max: Fury Road" uit 2015. Een lange zit, maar zelfs de moeite waard, voor iemand, die niet van dit genre houdt. En heb je "Fury Road" nog niet gezien, dan absoluut eerst deze bekijken!

Wow! Kijk nou eens, de zoveelste Amerikaanse film uit 2024, die de weg van de hoogtijdagen van de films uit de jaren '80 heeft teruggevonden. Alles klopt hier weer : goed scenario, goede regie uitstekende actrices en een constant dreigende sfeer Zeer verrassend! Een dijk van een film!

Een platonische liefdesgeschiedenis tussen 2 heel verschillende jonge vrouwen, die allebei graag een hoofdrol in een experimenteel toneelstuk willen krijgen. Dat lukt de één, terwijl de ander under-study wordt. Het drama in hun leven begint pas echt, als de één toch iets voor de ander verborgen gehouden heeft. Typisch Frans melodrama en dat betekent dan ook oeverloos praten, praten, praten.......

Een soort "Lilian in Wonderland", als ze wegvlucht van een schoolreisje en achter een grote spiegel van de ene na de andere subcultuur van de Amerikaanse oostkust belandt, op weg naar volwassenheid. Een idiote stoet mafkezen passeert de revue, in allerlei filmstijlen, waarbij Lilian. het gebeuren tamelijk passief aanschouwt en ondergaat op weg naar de volgende weirdo's.De film zal voor sommige mensen interessant, of gewoon lollig zijn, maar voor anderen onbegrijpelijk. Tijdens mijn bioscoopbezoek vertrokken er in ieder geval 6 van de 13 bezoekers voortijdig.

Fantastisch, je aanvulling op mijn reactie! Inderdaad, de mock-trailer van Rob Zombie ( ja, hij bestaat!) zou ik inderdaad wel eens uitgewerkt willen zien.

Zou een spookverhaal naar een kort verhaal van de schrijver Henry James moeten zijn, maar de regisseur bedacht, dat je zo'n Gothisch verhaal wel naar de moderne tijd zou kunnen verplaatsen. Niet dus! Wat we hier te zien krijgen, is een uitermate saai verhaaltje, dat volkomen oninteressant is en ook al niet geholpen wordt door een lamlendige hoofdrol en een oeverloos vervelende muziekscore. Een mislukking op alle fronten.

Niet iedereen zal de mock-trailer in "Grindhouse" (2007) gezien hebben, omdat de film in Nederland als 2 aparte films vertoond werd, waarbij die trailers sneuvelden. Grappig, dat Eli Roth zijn trailer 16 jaar later ombouwde tot een complete horrorfilm. Een typische ode aan de jaren '80 , maar beginnend met een waanzinnige satire op het "dieptepunt" van de consumptie maatschappij: Black Friday, de dag na Thanksgiving, het typisch Amerikaanse familiefeest met de traditionele kalkoenmaaltijd. Het bloedbad na de bestorming van een warenhuis vol koopjes is het begin van en aanleiding voor het verhaal. Dat verloopt vrij traditioneel met talloze verdachten en extreme moorden, maar dat weet je, als je de filmografie van Eli Roth kent.
Ik heb me in ieder geval wel vermaakt met zo'n jaren'80 2.0 film.