Reacties

Typisch hysterische Italiaanse horrorfilm uit de jaren '80 toen de regisseurs wedijverden in wie die grofste ,en smerigste effecten konden maken!
Eat your heart out!( letterlijk)

Qua beeld ziet het er allemaal mooi uit ( vooral de scenes vóór de optiteling), maar het verhaaltje lijkt meer op een slechte aflevering van "The Librarian" (die weer leken op slechte Indiana Jones afleveringen) dan op een superheldenverhaal. Nou ben ik al helemaal niet van de superhelden (omdat de uitslag altijd al bekend is), maar de op zichzelf staande scenes kunnen best aardig zijn. Helaas zijn al die op zichzelfstaande scenes hier zo'n ratjetoe geworden, dat het zowieso al onzinnige verhaaltje ook nog eens wordt ondergesneeuwd. Blijft dus over een grabbelton, waarbij je er soms iets aardigs uit haalt, maar meestal teleurgesteld bent.
( Zat de film natuurlijk ook niet mee, dat het Corona virus er voor zorgde, dat ie de bioscoop niet haalde.)

Dank voor de tip. Ik ga 'm even bekijken!

Koolhoven heeft duidelijk de beste voor het laatst bewaard. Het is te zien, dat de regisseur al langer als concept-artist aan grote Hollywoodprojecties heeft meegewerkt. Ook hier ziet de over-all look er uitstekend uit en het gebruik van een oude, nedersaksische taal helpt prima bij de sfeer. Jammer alleen, dat het geheel in een time-slot van één uur gepropt moest worden, waardoor er na de zorgvuldige opbouw wel erg weinig tijd overbleef voor de rest van het verhaal. Ook was de film zo donker (een hobby van veel regisseurs),dat je af en moeite had het beeld te herkennen. (komt in de bioscoop waarschijnlijk beter over dan op Tv) Maar al met al een prima film van een regisseur, waar we waarschijnlijk meer van gaan horen!

En dit zou dus het vervolg op Spike Lee's "inside man" moeten zijn? 13 jaar later en (minimaal) 13 x keer zo slecht. Een chaotisch bedacht scenario, dat eigenlijk het origineel herhaalt en allerlei bekende zaken meepikt uit andere Heist films. Nee, ik had gehoopt op een betere film, ook al, omdat ik het origineel fantastisch vond., maar de directe uitbreng op het internet voorspelde al niet veel goeds. Vanwege de production values nog een mager zesje.

Hoe komt het dat er hier vandaag de dag nog zoveel gestoorde gekken vrij rondlopen en in hun waanzin niet alleen directe slachtoffers maken, maar ook de levens van talloze relaties van de slachtoffers vernielen. De aanslag in een tram in Utrecht is hier zo'n afgrijselijk voorbeeld van. Prima docu, die best wat langer had mogen zijn.

Puur business. Ik weet niet bij welke film je de trailer hebt gezien, maar zal dus waarschijnlijk een actiefilm geweest zijn en ik weet niet of een Noorse trailer voor een actie-publiek erg uitnodigend zou werken.

Dream scenario gaan bekijken. Daar is Cage weer, zoals het hoort.

Vaak zijn Spaanse thrillers wel origineel, maar daar is bij deze geen sprake van.. Deze film ziet er uit, alsof het een aflevering van Tatort is en de plot ontwikkelt zich ook dusdani Maar misschien ben ik wel te kritisch, want ik zag'm op de ZDF en dan weet je het wel! "Jawohl, Sir" vóór en "Jawohl, Sir" na! En dat is voor de spanning bepaald niet bevorderlijk.

Zeker geen Hitchcock of De Palma, om maar eens 2 grootmeesters van het genre te noemen, maar toch had deze film, zeker in het eerste gedeelte, wel wat. Helaas was het 2e gedeelte zo vol van plotwisselingen,, die behoorlijk afgeraffeld werden, dat de film, die eigenlijk veel te lang was, alsnog strandde in goede bedoelingen, maar een slechte verdeling van de wel erg toevallige gebeurtenissen.

Een wat melancholische, humoristische tragi-komedie, waarin een echtpaar terugreist naar plekken, waar zij vroeger geweest zijn. De echtgenoot vindt alle veranderingen in die 50 jaar maar niets, maar heeft ondertussen nauwelijks in de gaten, dat zijn vrouw langzaamaan begint te dementeren. Veranderende situaties, kan hij dat nog aan of blijft de liefde, ook na 50 jaar, onoverwinbaar? Fantastisch geacteerd door zowel Leny Breederveld als Martin van Waardenburg is het een prachtige film geworden, waarin Jelle de Jonge laat zien, meer in zijn mars te hebben, dan de "Bon-Bini" rommel.

Verplicht kijken voor iedereen en daarna minimaal. een uur stil zijn en je afvragen in wat voor een wereld we in godsnaam leven!

Je moet toch wel een soort masochist zijn, als je, terwijl de weerberichten een sneeuwstorm aankondigen, besluit, dat dit wel eens een geweldige dag zou kunnen zijn om een berg te beklimmen. Zeker als je professional bent. En als de sneeuwstorm dan begint, zou het mij het beste lijken om te keren. Maar ja, dan heb je natuurlijk geen film meer. Dus wandelen we door, vallen in gaten, waar je tijdens je bewusteloosheid prachtige flasbacks kunt krijgen, kruipen er weer uit en gaan nog niet naar beneden, maar zorgen ervoor, dat je met boomstammen het gat afdekt. En als je dan even later een bijna bevroren wandelaar in zomerkleding aantreft, besluit je die dan toch maar naar beneden te begeleiden. Klinkt dit allemaal wat dëja-vu, dan klopt dat precies. Kortom, niets nieuws onder de zon, maar redelijk geproduceerd en met aardige acteurs.

Alhoewel de beelden fascinerend zijn, is het verhaaltje af en toe een vraagteken. De cultuur van de familie, die in Senegal woont, is wel duidelijk, maar de gevolgen voor Banel, die daar tegen in opstand komt, blijven vaag. Zijn haar ideeën over buiten het dorp wonen levensvatbaar of baast de zandstorm alles weer om ver? Mooi vormgegeven, maar redelijk traag verlopend simpel verhaal, waarvan het tweede gedeelte meer vraagtekens dan uitroeptekens oplevert.

Misschien aardig de film "Professor Marston & the wonder woman " te bekijken. ( De bedenker van Wonder woman (en uitvinder van de leugendetector)) Geeft een heel andere kijk op het fenomeen "Wonder Woman"

Een "Flodder"-achtige horrorfilm of een "Get Out"-achtige thriller? Het is niet helemaal duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat de regisseur cliché op cliche gebruikt, om zijn verhaal te vertellen. En dan hebben we het nog niet eens over het dwaze einde ( ja, hoor, in een nog nauwelijks ingericht vrijstaand huis voor statushouders ligt een zwaard!) De vraag is, of je er goed aan doet zulke extreme xenofoben op te voeren, want in dit geval is het wel bar en boos, wat de klok slaat. Ook de nieuwe familie hangt van clichés aan elkaar, wat tevens geldt voor de ambtelijke hulptroepen.
Met veel meer nuancering had dit iets kunnen worden, maar helaas, nu is alles zwart-wit, wat de klok slaat! Misschien had de regisseur eens naar "Straw Dogs" van Sam Peckinpah moeten kijken.

Bepaald niet de beste van Chan! Film is te veel gestroomlijnd voor de Amerikaanse markt. Het gegeven van een soort James Bond jasje werkt ook absoluut niet. Maar ach, de kleinkinderen vonden het leuk.

Koolhoven, wat maak je me nou? Tot nu nu was de keus van jonge filmmakers niet te versmaden,maar ik ben nu 20 min. onderweg bij deze productie en vraag me al 10 min. af " Waar ben ik in godsnaam naar aan het kijken?" Onplezierige karakters, waardeloze mise-en-scene, waar wil deze regisseuse in vredesnaam uitkomen? Acteurs kunnen geen zin fatsoenlijk uit de mond ( ik zal het netjes houden) krijgen, een kleurengebruik, waar je ziek van wordt, muziek, die de naam niet mag hebben enz. enz. Leuk hoor, als je op kosten van de VPRO een LSD trip mag verfilmen, maar val mij er in vredesnaam niet mee lastig. Als filmfanaat zal ik proberen de film af te kijken( ze zeggen dat je nooit mag oordelen, voordat je het gehele product gezien hebt), maar ik heb er, ook na 35 min., een hard hoofd in........ Eindelijk het einde gehaald en dat was een hele opgave! Als je dan ook nog refereert aan enkele prima films, denk ik , dat je echt je dag niet hadi. Eindconclusie : een prul!

Natuurlijk een belachelijke romance tussen 57-jarige Fred Astaire en een 27-jarige Audrey Hepburn, maar de fillm is toch een triomf! Behalve bovenstaande klopt alles Regie van meester Stanley Donen is top, de songs van Gershwin klassiek, de choreografie (zelfs voor een 57-jarige) perfect, acteurs prima en dan die schitterende Technicolor kleuren! Ongeëvenaard!
Een perfect voorbeeld van de uitstekende Hollywoodmusicals uit de jaren '50.
Heel leuk om weer eens te herzien.

Verhaaltje = scenario!

Nu wel

Weer een " Aftersun" film, d.w.z een film, die door critici de hemel wordt ingeprezen, maar waar ik mijn vraagtekens bij heb. De eerste helft leverde nog wel wat spanning op ( hebben we hier te maken met een "Carrie"-achtig meisje en zal haar wraak straks groot zijn?), maar het tweede deel leverde slecht wat zweverige gedachtenspinsels op, met een vraagtekenrol voor haar zwaar autistische vriendje. Ook de tamelijk zeurderige muziek hielp niet mee. Nee, dit is bepaald niet mijn pakkie an!
Een 7 voor de eerste helft een 3 voor de rest maakt een 5.

Geen kunst zonder "geleefd" te hebben of misschien wel een trauma opgelopen te hebben. Wat is dan idealer voor een jonge kunstenaar, die trauma's op aanvraag te kunnen kopen? Een bizar gegeven, dat aardig uitgewerkt wordt, maar waar ook veel (af)gekeken wordt bij bekende regisseurs als David Cronenberg en misschien wel Eli Roth. Een aardige poging, maar ook hier geldt weer: een iets uitgewerkter scenario zou misschien een prima volwaardige bioscoopfilm opgeleverd hebben. Want wat gebeurt er met zo'n korte film na eenmalige vertoning op tv?

8 of 9?

De mores van de Britse maatschappij anno 1920 komen goed tot hun recht in deze hilarische komedie. Mannen zijn haantjes, die zich van alles kunnen permitteren, vrouwen daarentegen zitten behoorlijk in het verdomhoekje. In deze setting verschijnt er een vrijgevochten grofgebekte weduwe met kind wat al spoedig problemen oplevert met haar fijn-christelijke buren. De satire op deze tijd blijft uiteindelijk steken in een kolderiek gevecht tussen establishment vs.vrije geesten, waarbij de uiteindelijke boodschap een beetje ondergesneeuwd wordt. Desalniettemin is het heerlijk uitstekende actrices eens lekker uit hun dak te zien gaan met scheld-en vloek kanonnades, die hun weerga niet kennen.