Reacties

Meer een maatschappij-kritische observatie dan een hierboven aangegeven aktie misdaad film, dit langzaam, beschouwende drama over een groep "underdogs", die ook in de criminaliteit het onderspit delven tegenover " de grote jongens" Vergeet dus de aktie, maar bekijk een disastreus portret over gewone mensen, die door wat verkeerde beslissingen willen ontsnappen uit de uiterst sombere " banlieus". Zal niet naar ieders meug zijn.

Wat begint als een romantische, bijna sentimënttele liefdesgeschiedenis (waarin het liefdeskoppel zelfs een duet a la " parapluies de Cherbourg" op de prachtige score van Gabriel Yared zingt, ontaardt het huwelijk in een strijd en een lijdensweg voor de vrouwelijke partner als de echtgenoot een bezitterige psychopaat blijkt te zijn. Schitterende hoofdrollen maken van dit drama een angstaanjagende horrorthriller! Zeer aanbevolen!

Het is leuk, dat de regisseur de ervaringen met zijn grootmoeder in een fictief(?) Verhaaltje in beeld heeft gebracht (en haar in de aftiteling ons ook nog even toont) en natuurlijk een schitterende 93-jarige actrice de hoofdrol laat spelen, maar mijn verwachtingen, na het zien van de trailer, werden echter geen bewaarheid. De film is een lieve, maar af en toe ook saaie komedie, die af en toe mij wat te sentimenteel overkomt. En dat, terwijl de originele Shaft, Richard Roundtree een a-typische rol speelt (maar ja, die is ook al vele jaren ouder). Kortom, aardig, maar geen hoogvlieger.

Donald Sutherland: R.I.P!

Langzame opbouw, gekke dialogen, bizar scenario en na geruime tijd een explosie van geweld! Muziek uit de jaren '70 net zoals de optiteling; het lijkt wel een gemankeerde Tarentino film. In ieder geval slaagt Joe Carnahan er in zijn zoveelste aardige actiefilm af te leveren! Houd die man in de gaten!

Je vraagt je soms af, hoe het mogelijk is, dat er nog producers zijn, die hun geld in zo'n slecht scenario willen steken.Dit is, wat je noemt,geld over de balk smijten. Je kunt op je vingers natellen, dat het eindproduct het nooit verder zal schoppen dan een uitverkoophapje voor VOD distributeurs, die de film misschien voor een jaartje in hun bestand willen opnemen om vervolgens te concluderen, dat er geen behoefte is aan een -tigste slechte haaienfilm.

Een dramatisch gegeven, de kranten stonden er in 2010 vol van, wordt op een documentair-achtige manier weergegeven. En da's meteen het probleem met deze film. We kennen het verhaal, weten de afloop en zitten dus te kijken naar al bekende gebeurtenissen en da's toch te weinig om er een spannend, dramatisch verhaal van te maken. Ook de internationale cast voegt weinig toe aan het geheel en de rol van , de door mij hoog gewaardeerde actrice, Juliette Binoche is bijna gênant te noemen.

Natuurlijk is dit een romkom, maar wel eentje, zoals ze gemaakt moeten worden. Een prima basisgegeven, prima acteurs, een aardig verhaal, uitstekende setting en natuurlijk een schitterende, nostalgische jaren'60 soundtrack!
Eat you heart out, Nederlandse romkoms!

Om de verhouding met haar dochter te verbeteren, nodigt een vrouw haar voor haar 18e verjaardag uit voor een cruise .Tijdens een dronkenmansparty, waarin moeder even hard meefeest als haar dochter en diens vriendin, gebeurt er iets dramatisch. De aan haar aandacht ontsnapte dochter blijkt verkracht te zijn. Omdat de crew er veel te weinig aandacht aan besteedt, neemt moeder het heft in eigen hand...
De combinatie van van familiedrama en thriller begint uitstekend, maar slaat aan het eind wat door.
Toch is de film bezienswaardig, al zou het alleen maarom Trine Dyrholm zijn, die, zoals gebruikelijk, fantastisch acteert.
(Moet nog uitgebracht worden in Nederland, maar zag 'm al op ZDF)

Alhoewel het historisch waargebeurde verhaal zich afspeelt rond 1880, zou het zo naar deze tijd getransponeerd kunnen worden. De hoofdvraag is namelijk: Hoe groot is het acceptatie vermogen voor iemand die 'anders" is? Niet alleen voor de maatschappij,, maar misschien nog wel meer voor de persoon in kwestie zelf. Helaas gaat men in de film op zeven-mijls laarzen door dit thema heen, waar nog eens bijkomt, dat de vrouw in kwestie, eufemistisch gesteld, bepaald niet zo fotogeniek was, als de actrice in de film. Neemt niet weg, dat het een prima te bekijken film is, die je naast de prachtige beelden van Bretagne,de prima soundtrack en de meer dan capabele acteurs, ook nog wat redenen tot zelfreflectie geeft.

Beklemmende, angstaanjagende horror, waarin Longlegs ( een volslagen maffe, bijna satanische Nicolas Cage) gezinshoofden, door middel van occulte boodschappen aanzet tot het uitmoorden van hun familie. De onervaren FBI-agente Harper, die op de zaak gezet wordt, combineert (door haar speciale gave: helderziendheid) de door Longlegs achtergelaten briefjes al gauw met christelijke teksten over de duivel. Longlegs zelf blijft lang uit beeld, maar als hij er is zien we een waanzinnig en weerzinwekkend figuur, waar geen contact mee te krijgen is. De film krijgt daarmee een constante nare en onbestemde sfeer mee, die ook niet meer weg ebt,
Alleen al door Cage's over-the-top rol de moeite waard om te bekijken.

Allebei de films zijn gebaseerd op het boek " De zaak Alzheimer" van Jef Geeraerts.

Een filmster in crisis en een ex-vriendin, die oude wonden open rijt in een mooie liefdesgeschiedenis over gemiste kansen in het verleden en pogingen de verbroken relatie bespreekbaar en begrijpbaar te maken. Een mooie, meanderende film, die tot nadenken stemt. Prachtige muziek en 2 fantastische acteurs maken er een bijna perfecte film van. Jammer , dat de film net iets te lang duurt , door een paar eigenlijk niet ter zake doende scenes, die wel erg lang doorgaan. Misschien wel een Frans equivalent van de publiekstrekker "Past Lives".

Compleet absurdistisch familiedrama, waarin de volwassen kinderen zo bang gemaakt zijn voor de buitenwereld, dat zij consequent binnen de afscheidingen van de familie-villa leven, opgevoed door een vader, die nogal merkwaardige opvattingen over opvoeding heeft. Pas als hun hoektand (dogtooth) uitvalt, mogen zij de "bewoonde wereld" in. De twijfels bij de kinderen beginnen, als vader af en toe een prostituee voor zoonlief binnenhaalt, die ook aan de andere kinderen informatie over de buitenwereld levert. Vreemd, verontrustend en vooral volkomen absurd debuut van Yorgos Lanthimos, die ook nu allerlei absurde films aflevert.

Jammer van de commerciële titel ( die helaas overigens wel terecht is), maar dit is een documentaire die verplicht beken zou moeten worden door iedere vrouw, die zich aanmeldt bij een plastisch chirurg met de vraag om borstvergroting. Alle risico's, die er zijn ,worden nauwelijks door commerciële artsen vermeld en de ellende, die vrouwen jaren later ondervinden is schrijnend te noemen. Je lichaam aan al die risico's bloot te stellen, zou eigenlijk verboden moeten worden. Alleen al als waarschuwing is de documentaire het bekijken waard

Wist helemaal niet, dat het Amerikaanse tijdschrift over horrorfilms "Fangoria" ook nog eens films produceerde en zeker niet zo'n old-fashioned splatter horror met bejaarden.
Gewoon een ouderwetse, goedgemaakte B-film met aardige effecten. Helaas allemaal veel te donker om goed over te komen op de tv.
Stephen Lang kwam overigens in "Don't breathe" beter tot zijn recht.

Weinig nieuws onder de zon bij deze Franse komedie. Aardig, maar niet te onderscheiden van talloze andere Franse komedies uit die periode: Parler, parler, parler, parler!

Een overlevingstocht combineren met een zwak familie-drama? Da's zowieso al moeilijk te realiseren. En als je dan, behalve de mooie Keniaanse scenery geen fatsoenlijk scenario, zwakke hoofdrolspelers en beroerde CGI hebt, blijft er slechts een volkomen overbodig filmproject over. Had ik bovenstaande reacties maar eerder gezen!

Geestelijke mishandeling in een relatie,een belangrijk en zwaar thema krijgt hier door een onhandig scenario en een minimum aan plot te weinig aandacht. Alle gebruikte symboliek ligt er bovendien zo dik bovenop, dat je je na afloop afvraagt, waarom de vrouw in kwestie niet gewoon in therapie gegaan is.

Nostalgie pur sang! 40 jaar na zijn eerste optreden in het origineel is Murphy terug, wel older, maar absoluut niet wiser! En direct bij de bekende deun van Harold Faltenmeyer weet je wat je te wachten staat: een dwaze aktie-komedie, die weliswaar weinig nieuws brengt, maar Murphy opnieuw de gelegeheid geeft weer heel wat stand-up teksten af te vuren en er samen met terugkerende sterren uit het origineel weer een heerlijke puinhoop van te maken. Leuk!

Interessante serie over het leven van Ian Fleming, die na zijn carrière als spion in de 2e Wereldoorlog begon te schrijven. Zijn weliswaar fictieve hoofdpersoon James Bond kreeg de karakteristieke eigenschappen van de schrijver mee en waren gedeeltelijk gebaseerd op zaken, waar hij in zijn vroegere functie mee te maken had gehad Na "Casino Royale" uit 1952 volgde een hele reeks, alsmaar populairder wordende spionageromans en toen in 1962 een van de romans werd verfilmd (Dr. No) was internationaal succes verzekerd. De serie ziet er verzorgd uit en heeft een uitstekende hoofdrolspeler, die, zoals natuurlijk betaamd, alle trekjes van James Bond al in zich heeft.Ook de soundtrack van de serie zit vol invloeden van de muziek uit de latere Bondfilms!

De setting in het Noord-Ierland van de jaren '70 doet authentiek aan, maar een echte thriller wil het maar niet worden.
Misschien is de term psychologisch drama beter op zijn plaats. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat deze Liam Neeson film weinig succes had en slechts 2 weken in de bioscoop draaide.

Een prima western, die vooral opvalt door de uitstekende rollen van Harris en Mortensen als de 2 vrienden,die eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. De komst van Zellweger dreigt daarna roet in het eten te gooien. Regisseur Harris slaagt er in met zijn tweede regie en met behulp van een serie A-acteurs er een uitstekende film van te maken.

Mooie, bijna documentairachtige film over de opkomst en uiteindelijke verloedering van de motorclubs (uiteindelijk bendes) in de U.S.A.,vertelt vanuit het gezichtspunt van de echtgenote van één van de bikers. Als vriendengroep gestart, nam de aantrekkingskracht zo'n vlucht, dat er al gauw geen regels meer overeind bleven en het geheel ontaardde in een groep zware criminelen. Schitterend geacteerd door alle 3 de hoofdrollen, maakt regisseur Jeff Nicols er een mooi drama van, dat veel inzichten geeft in het functioneren van zulke groepen in het traditionele "redneck" Amerika van de jaren '60.

Bij terugkijken valt op wat een flauwe, bijna kinderachtige komedie dit is.
Toendertijd natuurlijk extra in de aandacht, vanwege toenmalig sex-symbool Brigitte Bardot maar om nou te zeggen, dat dit een meerwaarde was...nee, dus!