Reacties

Kijk, zo moeten we ze hebben! Een volkomen maffe romantische actie-komedie, die doet denken aan de grote dagen van Hollywood. David Leitch, vroeger zelf stuntman en regisseur van o.a. Deadpool 2 en Bullet train, maakt hier de perfecte publieksfilm, die geen minuut van zijn 2 uur verveelt en ook nog eens een ode is aan de stuntmannen in Hollywood. Hij heeft bovendien twee perfecte hoofdrolspelers, die fantastisch bij elkaar passen, een lekker dwaas scenario en schitterende tongue-in-cheek teksten. Heerlijk!
P.s. Blijf bij de aftiteling met bloopers zitten, want er volgt daarna nog een complete scene! (de zaal was al leeg!)

Niks nieuws onder de zon. Een standaard romkom, maar nog altijd vele malen beter dan zijn Nederlandse equivalenten. En inderdaad, de chemie tussen de hoofdrolspelers spat eraf!
Toch goed genoeg voor 8 weken Pathé na de heropening op 27 jan. 2022

Professioneel gemaakt, maar we weten het zo onderhand wel met "young adults in distress", dus er is ook hier weer niets nieuws onder de zon. Het scenario volgt precies het standaard schema, dus is na scene 1 van te voren in te vullen.

"John Wick, eat your heart out!", want hier is Dev Patel in een vrij originele super actie film. Niet alleen heeft ie een prima hoofdrol, maar het is ook zijn regie debuut en dat ziet er bepaald niet slecht uit. Een aardig scenario, een vrij onbekende cultuur, stevige gevechten en een prima verdeling tussen informatie-en actiescenes. Natuurlijk kun je wat zeggen over het overvloedig gebruik van flasbacks en kun je vergelijkiingen trekken met alle top actie regisseurs, maar Patel slaagt erin uit al die ons bekende gegevens iets nieuws te creëren. Ben benieuwd naar zijn volgende films, want ik denk, dat we met een groot talent te maken hebben.En dat voor een jochie, dat als amateur begon in " Slumdog Millionaire"!

Een bizarre pre-credit scene wekt de interesse, maar daarna gaan we over naar een verliefd stelletje, dat een rondreis door Amerika maakt om de ouders van de toekomstige bruid te ontmoeten. Na een tussenstop bij een verre neef, die nogal merkwaardig functioneert, begint de aanstaande bruidegom een steeds vreemder gedrag te vertonen, dat steeds geweldadiger wordt. Helaas is de tweede helft van de film veel chaotischer en verliest zichzelf in absurde plotwendingen, waardoor we de karakters nauwelijks nog serieus kunnen nemen. Uiteindelijk dus een mislukte film.

Aardige jeugdfilm, die pubers probeert te waarschuwen voor de verleidingen van het grote geld in de drugs bussiness. Wordt natuurlijk wel met veel clichés en de usual suspects gewerkt, waardoor niet alles door mijn kleinkinderen even goed te volgen was.En of zo'n film de juiste doelgroep bereikt? Maar toch, je kunt niet genoeg waarschuwen!

Film kijk je niet alleen, maar moet je beleven. Vandaar dat Ayame prachtige audioscript beschrijvingen maakt om ook blinden en slechtzienden van een film te laten genieten Maar is dat wel genoeg? Niet volgens een langzaam blind wordende fotograaf, die de audioscript in een feedbackronde beoordeelt. De twee komen in moeilijke gesprekken tot elkaar en onderkennen elkaars beperkingen. Poetisch en romantisch, maar het blijft voor mij, als westerling, ook bij deze film moeilijk de Japanse psyche te doorgronden.

Typisch Franse komedie. Heeft niets om het lijf, maar door de eerste klas acteurs en vooral de schitterende muziek van Philippe Sarde, prettig om naar te kijken.
Als extra is er dan ook nog een concert van (of all people) Engelbert Humperdinck.

"That's life" denk ik, dat de regiseusse ons wil laten zien. Zoveel thema's, zoveel mijmeringen, zoveel vreugde, zoveel verdriet, zoveel herinneringen en dat allemaal in een verhaal, dat naar alle kanten op meandert en eigenlijk als enige apotheose heeft : "That's life en daar zul je het mee moeten doen!" Prima film, maar ga er wel even voor zitten.

"Zorrug, dat je d'r bij komt, bij de marine, bij de marine moet je zijn. Het is gezond voor je lijf en je leden, bij de marine is er niemand ontevreden......." Na het oude Dorus succes van " Twee Motten" moet de regisseur van deze film gedacht hebben: "Er is toch nog zo'n bekend liedje van Dorus?" Nou, dan maken we daar ook een nieuwe versie van, ditmaal in de vorm van een actiefilm. De Marine had ook wel oren naar, want zo'n uitgelezen kans om reclame te maken en eindelijk weer eens wat personeel te krijgen, laat je niet liggen. En voila, " De invasie". Weliswaar een tamelijk idioot verhaaltje, maar onze organisatie komt er goed uit en er wordt veel geschoten, dus de aanmeldingen komen straks met bosjes binnen! Als de productie maatschappij nou ook nog een fatsoenlijk scenario aan Bobby Boermans had gegeven, had het misschien nog wat kunnen worden, want iets in scene zetten kan ie wel. Nou ja, het is weer eens wat anders dan een domme, 13-in-een-dozijn romkom!

Als je de documentaire "Amy" als ijkpunt zou nemen, is er nogal wat aan te merken op deze, wat zoetige verfilming van het korte leven van Amy Winehouse. Dat neemt niet weg, dat er een paar fantastische rollen worden neergezet en dat de muziek, zelfs als het niet de stem van Amy is, onovertreffelijk is. Als je dan verneemt, dat de film de zegen mee kreeg van de erven Winehouse, dan is het downplayen van verschillende karakters te begrijpen. Kortom, aardige film over een getroebleerde artiste, maar zal zeker geen klassieker worden.

Haalt het natuurlijk niet bij de oermoeder van "blind in distress"films: "Wait untill dark" met Audrey Hepburn en zelfs niet bij "Blind terror/see no evil" met Mia Farrow, maar is best het bekijken waard door de gimmick van een blindenapp.!

Een typisch Franse komedie/drama over het wel en wee van een groep leerkrachten op een middelbare school. Dat levert verschillende grappige en wat meer dramatische situaties op, die, zeker voor mij, als leerkracht herkenbaar zijn, maar leveren daardoor geen stevig verhaal op. De film meandert wat door het schooljaar heen en daar blijft het dan ook bij. Je zou het bijna een soort documentaire met acteurs kunnen noemen. Desalniettemin kijkt de film lekker weg, maar verwacht geen meesterwerk a la "Das Lehrerzimmer".

Boy, oh, boy! Wat een debuutfilm! Niets meer of minder dan een meesterwerk. De regisseuse gebruikt het thema van de achtergestelde vrouw in het patriachale Italië van net na de 2e wereld oorlog om ons in een soort modern neo-realistische stijl een verhaal te vertellen, dat alle aspecten van film in zich heeft. Drama, komedie, misdaad, spanning, zang en dans komen op zo'n unieke manier voorbij, dat je mond voortdurend van verbazing openvalt en je af en toe ook nog eens op het verkeerde been zet..... Zo moet film gemaakt worden! Een topfilm, die je niet mag missen.

"Sympathy for people who have to watch this film" zou waarschijnlijk een betere titel voor dit wanproduct geweest zijn. Hoe lukt het Nicolas Cage toch, na iedere uitstekende film weer in een draak van een film te belanden? Is het behoefte aan cash of moet ie al zijn tics dan toch weer kwijt? En iedere keer stinken we er weer in, want ja, Nicolas Cage... je weet maar nooit. En zo'n prul kwam nog in bioscoop ook! Je zult er maar €12,50 voor betaald hebben! Een afrader van jewelste!

Zie en aanschouw hoe Amerika tot het volgende derde-wereldland is vervallen. Trump was nog maar het begin. Massagraven, executies aan de orde van de dag als verschillende staten oprukken naar Washington om de president uit te schakelen. Een groepje journalisten reist mee om de beelden vast te leggen. We krijgen geen duiding, maar zien het land verkruimelen tot een totale anarchie. Wie wat doet en waarom? Iedereen is losgeslagen in totale wreedheid. Het is "The Purge" all over the country. Een angstaanjagend toekomstbeeld, waarvan de eerste trekjes ook heden ten dage te bespeuren zijn. De horror van het dagelijkse leven in de nabije toekomst. Dijk van een film!

Na "Les Miserables" was het wel duidelijk, waar het hart van regisseur Ladj Ly lag Het werd een groot succes, Vandaar, dat distributeur Paradiso, er voor koos de originele titel " Batiment 5" te vervangen door " les inmiserables", die wel er veel leek op de vorige filmtitel.
Ok hier weer de misverstanden en frustaties tussen " de kleine lieden" en het" bevoegd gezag". We zien het gebeuren, maar oplossingen? Ho, maar. Dat is dan misschien ook wel een beetje " de makkes" van de film: Het dagelijks leven in de banlieus van Parijs slechts gesignaleerd, zonder verdere positieve oplossingen. Iedereen kruipt in zijn eigen schulp. Toch de moeite waard, omdat Ly ons midden in de ellende zet.

Een prachtige, maar zware film over rouwverwerking. Robin weet aal enige tijd, dat het kind, dat zij draagt, niet levensvatbaar is, maar de periode voor een abortus is al voorbij. Rest haar de vreselijke periode, dat zij een niet levensvatbaar kind moet baren..De rouwverking voor Robin is voor Robin het kolven van moedermelk, die zij ter beschikking wil stellen aan andere moeders. Maar zelfs dat blijkt een hobbelig pad. Frieda Bernhard speelt, met weinig woorden, de rol van haar leven. Het onderwerp zal niet ieders meug zijn, maar je wordt al snel compleet opgenomen in Robins gedachtenwereld en dat is een prestatie van formaat van de regisseuse. Uitstekend, maar je moet er wel voor in de stemming zijn.

Wat een ongelooflijke niks film! Volkomen oninteressant, slechte CGI, een prul van een soundtrack (nou ja, de would-be Bond song van Pink ging nog wel) en hoofdrollen, die geen greintje sympathie opwekken en eigenlijk niet meer zijn dan de oorspronkelijke manga stripfiguren ( dus letterlijk 2-dimensionaal) Over het warhoofdige verhaaltje hebben we dan nog niks gezegd. Wat een waardeloze B-film!

Uitstekende Nederlandse, kleine horror (maar wat is horror?) producte, waarin Victor Low, wiens idee het was, uitblinkt! En als je dan Chris W. Mitchell kunt strikken (zijn film "de poel" was ook al één van de betere in Nederlandse genrefilms), dan heb je een intrigerende film, die misschien niet voor ieders meug is, maar wel de moeite waard.!
Triest, dat de film zo slecht gedistribueerd werd.!

Aardig in beeld gebrachte, maar verder waardeloze en dodelijk vermoeiende flut-film. Een verhaal van lik-mijn-vestje,waarvan je je na 20 ininuten afvraagt of er nog iets anders gebeurt dan zwaardvechten. Zoals Chiel1971 hierboven al schrijft: Eigenlijk niet door te komen!

Shocking,zo'n portret van Noord-Korea door de ogen van vluchtelingen, die zo geïndoctrineerd zijn, dat ze zelfs in hun pas verworven vrijheid nog Kim-yoh-Ung als een soort Jesus zien ( waar ze overigens nog nooit van gehoord hebben.) Eenmaal in Zuid-Korea moeten ze verplicht een lange periode afkicken om aan een democratische maatschappij te wennen. In wat voor een wereld leven wij in vredesnaam vandaag de dag?

Perfecte serie over de dillemma's, die de leden van de Joodse raad l(ater nogal eens verguist) voor zijn kiezen kreeg, bij het uitvoeren van onmogelijke, door de Duitsers afgedwongen, keuzes.
Paula van Oest bewijst weer eens, wat een goede keuze ze als regisseuse is. Eens temeer een bewijs, , dat ze in Nederland tot meer in staat zijn, dan oliedomme romkoms te fabriceren. Zou verplichte kost moeten zijn op Nederlandse middelbare scholen!

Daar hebben we weer zo'n film met een open eind, want de producers dachten waarschijnlijk er weer een hele reeks van te kunnen maken. Top sterren en een top-regisseur, dus kat in het bakkie! Helaas was er even geen goed script aanwezig voor deze verfilming van alweer een young adult boekenserie. Het gegeven (al je gedachten zweven om je heen en kunnen door iedereen beluisterd worden) is nog wel origineel, maar eigenlijk wordt er nauwelijks iets mee gedaan. Wat overblijft is een flutverhaaltje van een jongen en een meisje , die uit de handen van een boze sheriff moeten zien te blijven als ze op weg zijn naar een vriendelijker land/planeet. Raad wat de uitkomst is! Nee, dit is een heleboel chaos en weinig walking!

Toendertijd er speciaal de soundtrack lp voor gekocht. Prachtig!