Reacties

Vergeet je "love actually" niet?

Borat is back! En hoe! Het is bijkans niet te geloven, dat het hem na 14 jaar nogmaals lukt Amerka en de Amerikanen zo aan de schandpaal te nagelen, terwijl ze het nauwelijks in de gaten hebben. Ditmaal trekt hij , omdat hij nog te vaak herkent wordt,rond met zijn "dochter" om de enge kant van de Amerikaanse samenleving te laten zien. Vaak met geslaagde grappen, soms met totale missers,is het totaal toch een absurde, bizarre komedie geworden.

Hé, dacht ik, toen ik vóór de optiteling meende, het oude "United Artists"logo te zien, het lijkt wel een film uit de jaren '70.
Dat werd nog eens bevestigd door de uitgebreide credits vooraf, ook al kenmerkend voor die periode van geweldige Hollywoodfilms. Het isl een jaren '70 film,maar dan gemaakt in 2023. En wat voor een film! Een bijna perfecte productie, waarin alles klopt. Uitstekend scenario, uitmuntende regisseur en topacteurs, die niet voor niets de afgelopen week al 'Golden Globes"wonnen. Prima soundtrack, nou ja, alles klopte eigenlijk. Kortom een heerlijke film! Zo horen ze gemaakt te worden!

Een aardige, maar te gelikte komedie, want bij een regisseur als Taika Waititi (jojo rabbit) verwacht je eigenlijk wat meer sarcasme en cynisme dan wat hier vertoond wordt.
Leuk, maar meer een "middle of the road" sportfilm over een groepje underdogs, waarvan we al gauw weten, hoe het afloopt,dan een satire met harde humor en kritiek. Iets wat de FIFA vandaag de dag wel zou kunnen gebruiken!

Te veel, te rommelig, te lang, dat is wat we over dit sprookje kunnen melden. Ja, het gaat over het gevecht tussen goed en kwaad, terwijl er eigenlijk geen echte verschillen zijn. Maar dat wisten we allemaal al. Prachtige production values, topsterren kunnen het verhaal niet helemaal door de 2 1/2 uur helpen, waardoor de finales op finales als behoorlijk overbodig aanvoelen.Neemt niet weg, dat mijn kleinkinderen (10,12) de hele tijd geboeid hebben zitten kijken, dus als wie die als graadmeter nemen, zou de film geslaagd zijn. Misschien had ie het in de bioscoop wel beter gedaan, maar dat durfde Netflix blijkbaar niet aan.

Bijzonder knappe interpretatie van het moeilijk te verfilmen boek van Tom Lanoyemet een grandioze hoofdrol van Viviane de Muynck. De jonge jaren van de schrijver in kwestie lopen als gedachten feilloos naar het verleden over. Een prima film. Jammer genoeg worden Belgische producties door de Nederlandse bioscoopganger maar weinig geapprecieerd, zodat ie al weer snel uit de bioscoop verdwenen was om plaats te maken voor de volgende suffe Nederlandse romkom! Helaas!

Leuk, hoor zo'n ode aan Bassie en Adriaan. Maar waarom dit nu in de bioscoop moest? (2 weekjes Pathé en dat was het). Zojuist de verkorte versie op de tv gezien, 20 min. eruit gehaald (waarschijnlijk oude scenes), maar al met al een behoorlijk overbodige documentaire met overwegend "talking heads".
Waarschijnlijk leuker om nog eens een paar oude afleveringen te bekijken.

Hallmark is de uitgever van de boeketreeks

Na een eerste, nogal sensationele, maar mislukte Mexicaanse verfilming van het verhaal (Supervivientes de los Andes-Rene Cardona-1976), waarbij de nadruk vooral op het kannibalisme lag, maakte Frank Marshall in 1993 een wat subtielerer Hollywood film (Alive), die wat meer verhaalde over de overlevingsdrang van de passagiers. Maar natuurlijk werd de film in Nederland wel aangeprezen als sensationeel, omdat het over kannibalisme ging! De kassa moest tenslotte toch rinkelen! En dan nu deze prachtige Spaans/Chileense versie, die het "kannibalisme" meer als een bijzaak meeneent in een fantastisch verhaal over vrienschap en wilskracht. De, voor mij, onbekende acteurs zetten een geweldige prestatie neer, waardoor je, alhoewel het verhaal je bekend is, weer helemaal meeleeft. Een "dijk" van een film! (Als het je nog lukt, ga 'm in de bioscoop bekijken)

ik zag een 2 nu niets meer, dus ik zal ze wel zien vliegen!

Door een plotseling geheugenverlies belandt de wat labiele Martine in een psychiatrische inrichting, waar ze op vrijwillige basis wordt behandeld. Maar in plaats van behandelen, gaat ze zich op een heel poditieve manier met de andere patiënten bemoeien, die veel verder heen zijn.
Al gauw krijgt ze alle eer voor haar bemoeienissen. Want wat is nu eigenlijk gek en wat is normaal? Misschien is een beetje "gek" zijn, wel veel prettiger, dan "saai" normaal zijn. In deze film wordt zo iedereen op een "normale" manier gepresenteerd, waarbij de rol van een nog jeugdige Valeria Bruni Tedeschi al zo opvallend naturel is, dat ze er een Cesar voor won. Hier is al te zien wat een geweldige actrice het zou worden. Prima film!

Een sociale satire,die probeert de "upper class" op de hak te nemen. Helaas zit het scenario vol clichés, waardoor Collette en Keitel niet helemaal uit de verf komen. De film wordt gered door Rossy de Palma, die vaak speelt in films van Pedro Almodovar en hier laat zien ook een prima comedienne te zijn.

Na de miniserie "Elvis and me" van Larry Peerce uit 1988 naar Priscilla Presley's autobiografie met dezelfde naam , maakte Sofia Coppola 35 jaar later een nieuwe versie van het boek over de toxische liefdesrelatie van de vrouw, die in een gouden kooi leefde, zonder enige eigen inbreng in die relatie. Desalniettemin ontworstelt zij zich uiteindelijk uit haar benarde positie door te scheiden. Natuurlijk wordt het verhaal van één kant verteld, maar gezien het feit, dat de erven Presley niet blij waren met deze film en er nauwelijks muziek van Presley in de film zit (wel allerlei andere hitsingles uit die tijd) zal er wel een behoorlijke kern van waarheid in zitten.
De rol van Priscilla wordt overigens grandioos vertolkt door nieuwkomer Callee Spaeny, die zonder moeite zowel een 14-jarige als een gebroken volwassen vrouw neerzet en best eens voor een Oscar-nominatie zou kunnen opgaan. Een andere kijk op de Presley-saga en een behoorlijke "downer" voor de echte fans, maar de moeite waard.

Het gegeven, naar een Frans toneelstuk, blijft natuurlijk komisch, maar waarom er 6 jaar na het origineel ("Le Prënom" uit 2012) nog een Duitse remake moest komen, is mij een raadsel. Maar de film had in Duitsland zo'n succes, dat er in 2022 nog een vervolg kwam met dezelfde cast, getiteld "Der Nachname".
Ik vond het Franse origineel beter, maar misschien komt dat wel, omdat dit soort komedies in het Frans wat spiritueler klinken.
Heeft raakvlakken met " Perfetti Sconosciuti", ( ook over veel onuitgesproken geheimen tussen vrienden) die zeer veel remakes kreeg in diverse landen, waaronder "Alles op tafel" in Nederland.

Grappige komedie over een diner-avondje met vrienden en familie, waarop één van de gasten vertelt, wat de voornaam van zijn aankomende zoon gaat worden en de chaos die dat vervolgens oplevert.
Een perfecte Franse cast maakt er een heerlijke puinhoop van.

Tekenleraar Samet wandelt na de vakantie door een desolaat sneeuwlandschap moeizaam terug naar zijn school, waar hij door de Turkse overheid geplaatst is. Daar zal hij de komende tijd weer in een schoolwoninkje moeten verblijven, samen met een collega. De kans, dat hij een promotie naar een bewoonbaarder gebied krijgt, wordt kleiner, als er tegen hen een aanklacht van ongewenste intimiteiteiten met leerlingen wordt ingediend.
Zij weten van niets, maar Samet blijkt wel een favoriete leerlinge te hebben, die allerlei cadeautjes krijgt. Als er dan ook nog een door haar geschreven liefdesbriefje wordt ontdekt... Een vrouwelijke collega maakt de problemen voor Samet alleen maar groter als hij haar verleidt, terwijl ze gevoelens had voor zijn medebewoner.
Een bijzondere inkijk in de psyche van een man,die maar niet kan kiezen en misschien wel onmogelijke wensen heeft. Zeer de moeite waard.

Bio over een Britse makelaar, die in 1938 meer dan 600 kinderen, veelal joods, uit Tsjecho-Slowakije wist te smokkelen, maar de rest van zijn leven, steeds maar met de vraag bleef zitten: "Had ik niet meer kunnen doen? Film wordt gedragen door Anthony Hopkins, die eindelijk weer eens een dijk van een rol neerzet. Jammer genoeg zien we hem slechts in de helft van de film,die is opgedeeld in een periode 1938 en 1987. De periode 1987 is subliem en leidt naar een prachtige apotheose, terwijl de scènes in 1938 de hoofdpersoon als jongeman er wel erg standaard en Praag er te vaak als een studio uitzien. Desalniettemin is de film, al zou het alleen al om de laatste 20 minuten gaan, een aanrader.

Simpel Amerikaans niemandalletje, maar door de topsterren perfect uitgevoerd!

Grappig, maar minder dan het origineel. Door de vele verwijzingen naar en satire op de hedendaagse maatschappij, vraag ik me af, of de film wel zo geschikt is voor kinderen.
Natuurlijk zullen ze lol hebben in de avonturen, maar de meeste grappen zullen niet begrepen worden.
En op een of andere manier vond ik ook het animatie werk onder het gebruikelijke niveau..
Voldoende, maar ook hier gaat dus de 'wet" van de sequels op: het lukt je bijna nooit het origineel te overtreffen!

Ik moet zeggen, dat ik slechtere films gezien heb. Ik ken het origineel "Unter Nachbarn" niet, maar blijkbaar was die zo goed, dat dezelfde regisseur er 10 jaar later een Amerikaanse remake van mocht maken. Natuurlijk zitten er wat plot-holes in en zou de film een wat strakker scenario kunnen gebruiken, maar de cast is prima en uiteindelijk bleef je redelijk geboeid zitten kijken. En daar gaat het bij een thriller tenslotte om.

Aan de hand van 3 vrouwen uit verschillende sociale klassen behandelt de film het lastigvallen tot aanranden van vrouwen in een typisch patriachale omgeving. Traditionele normen zorgen er voor, dat de vrouw hier normaal gesproken het onderspit moet delven, totdat ze een officiële aanklacht indient en wint. Helaas wil dat niet zeggen, dat het in dit soort landen nu geregeld is......
Aardige beschrijving van een traditionele mannenmaatschappij, waarin de vrouw lijkt gereduceerd tot een gebruiksvoorwerp. Eng, dus!

Aardige, korte stop-motionfilm en vooroefening voor Knor, het echte werk. Leuk te zien, dat de kwaliteit van Knor alweer hoger was, dan deze "vingeroefening", die bovendien handig werd gebruikt in het Knorverhaal. Qua speeltijd is een korte stop-motion film meestal te prefereren boven een normale speelfilmduur (vgl. de korte Aardmanprodukties), maar hier komt toch Knor beter uit de verf.

Lang gewacht, voor ik deze film ben gaan zien. Op één of andere manier trok het onderwerp me niet en bovendien was er altijd wel een film, die ik dan liever eerder wilde zien. Deze kerstvakantie verscheen de film op TV en omdat de bioscoop geen soulaas bood (alles al gezien of alleen maar kinderfilms in kinderparadijs Pathé) de film alsnog bekeken en dat viel niet tegen: Een met veel liefde gemaakte stop-motionfilm,die voor kinderen tot een jaar of 8 waarschijnlijk fantastisch is en voor volwassenen nog wat wijze lessen meegeeft alles uitgevoerd in een typisch Hollandse setting. Een aardige ervaring als afwisseling op de gebruikelijke live-actionfilms.

iemand in de Nederlandse filmwereld moet het "lumineuze" idee gekregen hebben, dat het een goed idee zou zijn, van een oudbollige Letse sex-komedie (Swingers uit 2016) een Nederlandse versie te maken. En omdat de regisseur van diezelfde film al 5 verschillende versies in even zoveel Oosteuropese landen had gemaakt, moest ie de Nederlanse versie ook maar voor zijn rekening nemen. Slecht idee! Er was al een Nederlandse film uit 2002, die Swingers heette (mislukt drama),dus kreeg de film voor het eerst een andere titel. De film moet een komedie voorstellen, maar de grappen en situaties waren misschien voor een Oosteuropees publiek geweldig, maar voor een Nederlanders flauw en oudbollig. Ook de hoofdrolspelers hadden last van "overacting" en de decors leken nog steeds uit een oude (Letse?) studio te komen. En het publiek? 13.000 bezoekers!
Kortom: Niks......aan!

Alles van onze Bruce na 2017 kun je zowieso skippen!