Reacties

Een prachtige, maar zware film over rouwverwerking. Robin weet aal enige tijd, dat het kind, dat zij draagt, niet levensvatbaar is, maar de periode voor een abortus is al voorbij. Rest haar de vreselijke periode, dat zij een niet levensvatbaar kind moet baren..De rouwverking voor Robin is voor Robin het kolven van moedermelk, die zij ter beschikking wil stellen aan andere moeders. Maar zelfs dat blijkt een hobbelig pad. Frieda Bernhard speelt, met weinig woorden, de rol van haar leven. Het onderwerp zal niet ieders meug zijn, maar je wordt al snel compleet opgenomen in Robins gedachtenwereld en dat is een prestatie van formaat van de regisseuse. Uitstekend, maar je moet er wel voor in de stemming zijn.

Wat een ongelooflijke niks film! Volkomen oninteressant, slechte CGI, een prul van een soundtrack (nou ja, de would-be Bond song van Pink ging nog wel) en hoofdrollen, die geen greintje sympathie opwekken en eigenlijk niet meer zijn dan de oorspronkelijke manga stripfiguren ( dus letterlijk 2-dimensionaal) Over het warhoofdige verhaaltje hebben we dan nog niks gezegd. Wat een waardeloze B-film!

Uitstekende Nederlandse, kleine horror (maar wat is horror?) producte, waarin Victor Low, wiens idee het was, uitblinkt! En als je dan Chris W. Mitchell kunt strikken (zijn film "de poel" was ook al één van de betere in Nederlandse genrefilms), dan heb je een intrigerende film, die misschien niet voor ieders meug is, maar wel de moeite waard.!
Triest, dat de film zo slecht gedistribueerd werd.!

Aardig in beeld gebrachte, maar verder waardeloze en dodelijk vermoeiende flut-film. Een verhaal van lik-mijn-vestje,waarvan je je na 20 ininuten afvraagt of er nog iets anders gebeurt dan zwaardvechten. Zoals Chiel1971 hierboven al schrijft: Eigenlijk niet door te komen!

Shocking,zo'n portret van Noord-Korea door de ogen van vluchtelingen, die zo geïndoctrineerd zijn, dat ze zelfs in hun pas verworven vrijheid nog Kim-yoh-Ung als een soort Jesus zien ( waar ze overigens nog nooit van gehoord hebben.) Eenmaal in Zuid-Korea moeten ze verplicht een lange periode afkicken om aan een democratische maatschappij te wennen. In wat voor een wereld leven wij in vredesnaam vandaag de dag?

Perfecte serie over de dillemma's, die de leden van de Joodse raad l(ater nogal eens verguist) voor zijn kiezen kreeg, bij het uitvoeren van onmogelijke, door de Duitsers afgedwongen, keuzes.
Paula van Oest bewijst weer eens, wat een goede keuze ze als regisseuse is. Eens temeer een bewijs, , dat ze in Nederland tot meer in staat zijn, dan oliedomme romkoms te fabriceren. Zou verplichte kost moeten zijn op Nederlandse middelbare scholen!

Daar hebben we weer zo'n film met een open eind, want de producers dachten waarschijnlijk er weer een hele reeks van te kunnen maken. Top sterren en een top-regisseur, dus kat in het bakkie! Helaas was er even geen goed script aanwezig voor deze verfilming van alweer een young adult boekenserie. Het gegeven (al je gedachten zweven om je heen en kunnen door iedereen beluisterd worden) is nog wel origineel, maar eigenlijk wordt er nauwelijks iets mee gedaan. Wat overblijft is een flutverhaaltje van een jongen en een meisje , die uit de handen van een boze sheriff moeten zien te blijven als ze op weg zijn naar een vriendelijker land/planeet. Raad wat de uitkomst is! Nee, dit is een heleboel chaos en weinig walking!

Toendertijd er speciaal de soundtrack lp voor gekocht. Prachtig!

"Wir schaffen dass! NICHT!" Waarom zendt de NPO in deze barre tijden zo'n documentaire uit?

Leuk en aardig, maar.... een 9? Da's bijna perfect!

Mix Rob Zombie, Eli Roth, Texas Chainsaw en Dusk to Dawn en laat het geheel langzaam aan de kook komen, zodat een heistfilm een complete over the top, bloederige horror film wordt en ziedaar: "The price we pay"!
Een geweldige bijdrage aan het instituut horrorfilms? Nee! Maar voor een neo-splatter movie, zoals we die uit de jaren '80 en '90 kennen best aardig. Als extra een leuke tip hoe je prikkeldraad kunt gebruiken om je tegenstander uit het lood te brengen.

80 min., maar het leek wel 80 uur! Geen spanning, geen acteurs en een wel erg gezochte plot. Nee, dit is een ouderwetse "straight to video", zoals ze in de jaren '80 als 13-in-een-dozijn gemaakt werden.

Een nieuw seizoen, een frisse wind? Niks daarvan! Gewoon het geijkte stramien. " Woke" cabaretiers? Een paradox en een grap op zichzelf!

Het is te begrijpen, dat de regisseuse, net als haar hoofdpersoon, Rusland is ontvlucht, want deze dodelijke aanklacht tegen dat land van nu, zal door geen enkele machthebber op prijs gesteld worden. Vluchten, maken dat je wegkomt uit het smerige, verloederde land(schap), voor een dictatoriale vader (lees Poetin) en een maatschappij vol regels en dwang. En zelfs de uiteindelijke vlucht verloopt ( cinemafotografisch) bibberend, trillend en met veel vraagtekens van: Waar naar toe? Dit alles verbeeldt in donkere kleuren in een typisch neo-realistische ( je zou bijna zeggen standaard Russische stijl, waar je zowieso niet veel vrolijker van wordt. Interessant, maar je moet niet teveel van zulke films bekijken,

Compleet maffe film van warhoofd James Gunn, die het hier allemaal wat bloederiger maakt, dan zijn betere "Guardians of the galaxy" serie. Dat neemt niet weg, dat ik me prima vermaakt heb met alle "bigger than big" idioterie. Ben benieuwd naar zijn "Superman"versie.

Op zich een aardig gegeven: De massa hysterische klanten die zich op Black Friday al gedragen als monsters, maar dat dan ook echt worden. Helaas gaat het hier bij de uitvoering helemaal mis. De regisseur kon blijkbaar geen keuze maken tussen een komedie en een horrorfilm, dus werd het een onbestemde brij, waar af en toe eens een komische scene en dan weer een horrorscene opdook. Kortom, een waardeloos scenario, waarbij je geen enkele empathie kreeg voor welke hoofdrolspeler dan ook.

Helemaal mee eens!

We gaan er maar niets meer over zeggen, maar dat de Razzie awards besloten hebben in 2022 deze prijs voor slechtste acteur vanwege zijn ziekte maar niet aan Bruce Willis uit te reiken zegt eigenlijk al genoeg. Film is zowieso een complete rommel. Maar ja, als de regisseur dan ook nog Edward Drake heet kun je natuurlijk een draak van een film verwachten.

Een fijnzinnig portret van regisseusse Yannick Bellon. Hoe wordt de vrouw van Jean weer een zelfstandige vrouw en kan "de Jean" definitief losgelaten worden?
Met vallen en opstaan en met hulp van haar puberzoon lukt het uiteindelijk een zelfstandige "La femme' te zijn. Mooi verhaalt zonder in de valkuilen van "het feminisme" te vervallen.

Nog zo'n Fulci in zijn nadagen. Een tv-film met slechte effecten en een compleet dwaas verhaal, dat nergens op slaat. Je blijft kijken, omdat het Fulci is, maar eigenlijk is het tenenkrommend slecht.Lijkt meer op een Jess Franco film die aan de lopende band dit soort drek inblikte en nog nooit op een goede film betrapt is.Blijft in ieder geval ver weg van zijn horrorfilms uit de jaren '70.

Een aardig bedachte formule, die goed of slecht kan uitpakken. Dat hangt natuurlijk helemaal van de gast af. Enige smet op het programma is de flauwe grap van een BN-er chauffeur

Ziet er natuurlijk weer bijzonder fraai uit. Heel aardig als oproer voor donaties voor een goed doel, maar het zou me niets verbazen, als dit korte filmpje weer opduikt in een eventueel 3e deel van de perfect gemaakte animatiefilms.

Hopeloze film. Precies zoals chiel1971 hierboven schrijft: wat mooie beelden, maar verder is het een film die je maar moet overslaan. Zeker als je lekker gemaakt bent mef: het vervolg op "Braveheart" Deze film kan er niet aan tippen! Zonde van de 124 minuten van je tijd. (en dan heb ik nog niet eens over die zeikerige muziekscore gehad)
Alles wat de film acceptabel had kunnen maken, wordt in 6 geprojecteerde zinnen voor de aftiteling verteld. De zin , die eigenlijk toegevoegd had moeten worden: Maar daar hadden we geen geld voor!"

Aardige Franse docu voor Arte over het fenomeen Mia Farrow. Niet chronologisch opgebouwd, maar haar leven besschreven vanuit haar filmrollen en gelukkig komt de hele affaire Woody Allen/ Mia's aangenomen dochter niet voorbij.

Uit de Koolhoven reeks korte films kwam voor mij "Witte Wieven" van Didier Konings als verreweg de beste uit de bus. Nu ik, dankzij de tip van latevogel, ook diens eerste short heb bekeken, snap ik wel waarom. Konings is werkzaam als conceptual artist in Hollywood en dat is in deze short van de eerste tot de laatste shot te merken. De film oogt als een top-productie en het is mij eigenlijk een raadsel, waarom er nog geen Nederlandse speelfilm door hem gemaakt is. Typisch Nederlands: een toptalent niet opmerken, maar middle-of-the-road regisseurs alle gelegenheid geven een volgende flop in te blikken.